Deze week  de schuwheid bij de jongeduiven eens onder de loep genomen. In tegenstelling tot vorige jaren is er sprake van schuwheid bij de jeugd, zowel bij de eerste en tweede ronde. Allereerst mijn gedrag in en om het hok, tegen het licht gehouden.  Doe ik het zoals altijd of is er sprake van een vorm van gemakzucht en of gejaagdheid. Daarover hoefde ik niet lang na te denken. Ja wel alles redelijk op het zelfde tijdstip, maar een zekere vorm van gejaagdheid zit er duidelijk in. En het nu eenmaal zo, is de baas driftig en ongedurig ,  dan ook zijn vogels. De les die ik ooit kreeg van een oudere melker, je duiven altijd pakken met een hand op je rug, met je  vrije hand de duif rustig en onderuit   benaderen, die was ik niet vergeten maar domweg door de genoemde gejaagdheid niet toegepast. Ja zelfreflectie is een eerste vereiste om foute handelingen te ontdekken.

Na dit te hebben geconstateerd, worden de zaken anders aangepakt. De verzorging wordt een uur vervroegd, weg met die gejaagdheid. De tweede ronde blijft een paar dagen binnen om deze handtam te krijgen. Krap voeren, de hand op de voertafel houden deze met voorzichtige bewegingen kleine beetjes voer verstrekken, bij het betreden van het hok een klein handje snoep verstrekken. Razendsnel hebben de pientere jongen het in de gaten, dit is de hand die eten geeft, en  waar je ook beetje mee  kan stoeien. Na deze gewenning laten de eerste zich weer met de hand op de rug rustig oppakken.

Onder de eerste ronde is de gezondheid nog niet top. Het is ronduit vervelend, tot 14 dagen geleden straalde de gezondheid eraf. En gloorde , dat dacht ik wel, aan de horizon een paar mooie uitslagen in het verschiet. Welnu hiervan is momenteel geen sprake, het is eerder kommer en kwel. Gisteren komen ze  vanaf Duffel  206km slecht en afgevlogen naar huis, het resultaat is erna slechts twee staartprijsjes.  Deze week maar eens kijken hoe de training verloopt anders blijven ze een weekje thuis.

Foto uit 2014

Tot de volgende blog.