We zijn weer een weekje verder en over twee maandjes hebben we de eerste vlucht alweer achter de rug. Wat ook inhoud dat de oude duiven allemaal geënt moeten zijn over een maand.  Maar voorlopig beginnen nu in de schalen jongen te komen en na 50 jaar duivensport heb ik me nog nooit betrapt op zoveel foutjes als dit jaar, uiteraard omdat er ook veel dingen veranderd zijn of je zelf aan het veranderen bent. Ook kan het zijn dat er veranderde omstandigheden zijn. Eén ding is zeker na het uitlaten morgens vliegen de duiven langer als andere jaren en spurten het hok uit, waarom ik weet het niet. De duiven zijn anders op dit moment. Was het vorige week toen ze op de eieren zaten een geweldige rust in het hok , nu lijkt jet wel of ze zodra ze ergens een eierdop zien leggen knettergek worden en er gelijk een slachtpartij moet plaatsvinden , de rede blijft een vraagteken. Door het uit het hok schieten waren er deze week ook duivinnen mee naar buiten gegaan die die nacht kale jongen hadden gekregen. Twee uur later keerde de duiven terug en toen ik in het hok kwam zag ik het trieste resultaat.  Dommer kon niet en uiteraard mijn stomme fout. Nu ga ik eerst het hok in en sluit de duivinnen even op voor ik de rest uit laat. Gelukkig lagen er jongen bij de kweekduiven en kon ik die overleggen en zullen dus de kweekduiven opnieuw hun best moeten gaan doen , het is niet anders. Ook zat er deze week een jong verwikkeld in schraapsel van een nestmatje. Jong was gestikt , jammer maar het is niet anders we moeten verder. Doordat de tabakstelen overwegend dikker zijn dan vroeger en die in een goed verlucht hok binnen een paar uur gewoon keihard zijn kost dit ook eieren door het doordrukken en zelfs een jong was helemaal in de stelen onder gebouwd. Nee, ik hoef dit allemaal niet aan mijn column toe te voegen maar ik doe het wel en met rede. Ik wil gewoon eerlijk aangeven dat het soms goed fout kan gaan, daar schaam ik me niet voor , ook dat is duivensport. Er zijn van die momenten net als vanmiddag dat je al hoort dat het fout zit in het hok als je aan komt lopen en idd een doffer was weer in het broedhok naast het zijne op de schotel met kleine jongen gekropen, de originele duivin zat verslagen in het hoekje en haar doffer met een dikke rode neus erbij en de jongen vertrapt. Op zo een moment denk ik dan ik stop met deze sport, hier wordt ik knettergek van. Maar ik zeg op zo een moment, want vijf minuten later als mijn kwaadheid is gezakt haal ik mijn schouders op en denk dan ,, ach Kees aan één goeie heb je genoeg,,. Maar leuk is anders, als je je hobby met volle overgave en plezier wilt beoefenen en zit er momenteel net iets teveel tegen.

Wel een goed bericht op internet dat de bon die ik geschonken had aan pv Barendrecht in goede handen is terecht gekomen, ik zal een goede duif proberen te kweken al denk ik dat ik hem al in de schotel heb liggen en er gelijk een reserve bij doen want zoiets verdienen deze kopers wel.

Vanavond zijn Phil en ik nog even wezen buurten bij Henkie op zuid en dat is altijd gezellig, bakkie met koek of pannenkoek en lekker over duiven en uiteraard anderen ouwehoeren. Plannen en ideeën hebben we zat maar ze uitvoeren daar komt meestal niks van omdat besturen meestal van hun eigen opgezette tunnelvisies uitgaan en voorstellen vaak al in de prullenbakken worden gedeponeerd voor ze zijn ingediend laat staan besproken. Om iets wat in je hoofd zit of om een beetje inbreng te hebben moet je tegenwoordig in een bestuur of commissie gaan en anders word je niet serieus genomen en als stemvee misbruikt.

Tot de volgende rondom,

Kees Commijs Postduivencoach.