Maarten Hakvoort
- zondag 04 maart 2018
.
Onrust in het duivenhok. De animo voor de sport neemt af, de kosten nemen toe. En dan is er ook nog de kwestie van de principiële duivenmelkers die niet op zondag willen vliegen.
Het is de magie. Een duif die 600 kilometer verderop in Frankrijk is losgelaten kan binnen vijf uur terug zijn. In één streep naar huis. ,,Dan zit je wachten bij het hok, zie je een stip. En even later valt-ie als een baksteen uit de lucht. Zo graag wil de duif terug zijn.’’ Die ‘baksteen’ slaat uiteraard op tijd zijn vleugels uit, voor de duidelijkheid.
Frank Jacobs vertelt over zijn passie. Met zijn 35 jaar is hij bijna een vreemde eend in de bijt. Want de sport vergrijst in ijltempo. De kosten van wedvluchten nemen per duif toe. En zo snel als de duiven vliegen, zo langzaam gaan veranderingen in de sport. Volgende week donderdag vergaderen duivenhouders uit Gelderland en Salland over een belangrijke wijziging van de statuten, waarover een klein deel van de leden elkaar nu in de haren vliegen. Dat leidde gisteren zelfs tot een kort geding bij de voorzieningenrechter in Zutphen. Duivenmelker Van de Woestijne uit het Gelderse Opheusden wil die verandering voorkomen. Die zit hem als principiële zaterdagvlieger dwars, vindt hij.
De man is een roepende in de woestijn, vermoedt het bestuur van de Gelders-Overijsselse Unie (GOU), een van de districten binnen de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO). Van de ongeveer 2200 regionale leden zijn er naar schatting 200 tot 300 die uit geloofsoverwegingen niet op zondag willen deelnemen aan wedvluchten. ,,Maar onder hen zijn er genoeg die er geen probleem mee hebben dat hun duiven op zondag terugkeren. Ze doen dan alleen niet mee aan de competitie’’, legt Jacobs uit. De Broeklander is secretaris bij de GOU.
Het zijn aantallen die de liefhebber verdrietig maken. Vijftien jaar geleden telde district GOU - het grootste in Nederland nota bene - nog zo’n 5000 leden. Toen speelde het ‘probleem’ van zaterdagvliegers en zondagsduiven nauwelijks. In de decennia ervoor vlogen gereformeerde duiven op zaterdag, katholieke duiven op zondag. Zo simpel kon het toen zijn. Nu is alles anders. Want hoe verdeel je de oplopende kosten? En hoe richt je met zaterdag- en zondagsvluchten een eerlijke competitie in?
De tijd dringt. De belangrijke ledenvergadering is volgende week donderdag. En vanaf eind maart zijn er weer wekelijks wedvluchten. Kleintjes tot 500 kilometer, grote tot soms wel vanuit Barcelona. Wie meedoet aan concoursen stopt zijn duiven in een mandje, die met een vrachtwagen naar het zuiden worden gebracht. Die worden op zaterdag gelost, zodat de vogels dezelfde dag nog thuis zijn. Als de weersomstandigheden beroerd zijn, gebeurt dat op zondag. Jacobs: ,,Maar dat komt maar een paar keer per jaar voor.’’
District GOU heeft volgens hem geprobeerd de zaterdagvliegers én de zondagsduiven allebei tegemoet te komen door met de competities en kosten te schuiven. ,,Tweederde van de leden heeft daarmee ingestemd.’’ Een klein aantal pikt dat niet. Het woord is nu aan de Zutphense rechter, die als vredesduif moet optreden. Volgende week woensdag laat ze weten of de wijzigingen van het huishoudelijk reglement wel of niet door de juridische beugel kan.
Omwenteling
In vier jaar tijd wil de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) het tij keren. Komende jaren moet de neergang van het aantal leden tot een halt zijn gebracht. In 2001 telde de bond nog ruim 35000 leden, op het verwachte dieptepunt in 2021 is dat nog maar de helft. De NPO wil kennis en kunde vergaren bij de sportkoepel NOC*NSF en op termijn een volwaardig lid zijn. Maar vooral wil de bond moderniseren. Geen ouderwetse klok meer als de duiven op het hok landen, maar een flitsende app? Van Frank Jacobs uit Broekland mag het. Met zijn 35 jaar is hij een ‘jonkie’ in duivenland. ,,Het is best een conservatieve wereld. Veranderingen gaan langzaam.’’
