Van half drie tot tegen vijven gingen de duivinnen als een malle.
Geholpen door duiven uit de buurt was het team een soort collectief dat de gang er gezamenlijk in bleef houden. Het leek op een soort stayeren maar dan bij huis. Wat dat nu en dan is bij de ploeg, weet ik niet maar het is toch wel typisch.
Ik moest daadwerkelijk buiten gaan staan en daardoor werden de rondjes kleiner en zag je dat ze graag wilden zakken. Echter de groep trekt dan nog zo en het tempo ligt dan nog zo hoog, dat er niet 1 uit valt op de dakpannen. Een apart fenomeen. Een doffer die ik op de pannen liet trok de ploeg naar beneden en ze zitten dan binnen een halve minuut binnen. Bunkeren, slokje water en hun nachtplekje innemen.
In deze tijd is het geenszins nodig maar het doet zich nu eenmaal voor. Dit wil je graag in het seizoen kunnen aanwakkeren.
Goede berichten van anderen. Zo krijg ik wel eens een berichtje van fanatieke duivenvrienden over hoe de kweek verloopt. Geweldig aanstekelijk, zulk fanatisme en volgens mij ook perse de sleutel tot succes: fanatisme.
Sinds een tijdje heb ik ook een Instagram account. Opvallend hoeveel oosterse duivenmelkers daarop een account hebben. Ik kan niet altijd even goed achterhalen uit welke landen ze komen maar veel woestijn op de foto’s en filmpjes, zoveel is duidelijk. Ik lees er enkele uit Iran en ook Saoudische accounts. Opvallend is dat er veel tussen zitten die er op de een of andere manier ook sierduiven tussen houden: rollers en veel diverse kleurtjes. In toenemende mate zie ik ook lui met Aardens waar ze trots op zijn maar ook de toch matige installaties waar ze gebruik van maken. Je zou kunnen zeggen dat ze op een punt zijn waar we ooit waren: een beetje een arbeiderssport. Toch ook lui met geld ertussen of course en dat zie je al snel aan hun spullen, installatie enz. Dus de spreiding amateur met weinig middelen en de mensen met meer middelen is goed zichtbaar.
Dat het qua duivensport opkomende landen zijn is me helder. Leuk om dat te zien. Ook hun
Hier gaat het redelijk voorspoedig. Op de 2 koppels die ik gisteren al beschreef na, doen ze het allen gewoon goed. Omdat ik niet makkelijk in de gelegenheid ben om ze goed te managen zijn er nog relatief veel vakken dicht. Het heeft er vooral mee van doen dat de nieuwelingen nog niet genoeg hun vak verdedigen en dus tegengas geven als een ouder heerschap even komt kijken in dat broedvak.
Ik sta er dan niet altijd bij en dat is wel nodig… maar omdat ik op belangrijke momenten de duivenfluisteraar niet kan uithangen, moet het maar met restricties: vakken dicht van met name de oudere garde die het broedvak toch al wel kennen. De nieuwelingen moeten in deze dagen dus hun nieuwe plek goed eigen maken, zodat ze dat ook gaan verdedigen.
In deze tijd heb ik een grondige hekel aan van die oppertunisten. Doffers meestal, die graag een ander vak bezoeken. Dat veranderd zodra ze fanatiek kaan drijven maar de eerste dagen is dat er nog niet genoeg bij. Nou ja, komt zoals elk jaar ook nu weer goed maar blijft een wat kritische tijd. Beter nu bonje dan straks met eitjes, dat wel. Maar iets wat nu misgaat, gaat later in het seizoen weer mis, en dus moeten we dat nu zoveel mogelijk in goede banen proberen te leiden.
Ha ha, leuk om te lezen dat ook Peter van Embregts Theunis WD40 gebruikt voor het ringen van jongen waarbij de pootje eigenlijk al te dik zijn.
Hij doet dat al langer schrijft hij. Ik ook al. Leuk dat je soms dus dezelfde dingen kan ontdekken zonder dat je elkaar over zoiets gesproken hebt.
Het is handig spul en super glijmiddel voor zulke klusjes. Zorg dat je zelf grip genoeg houdt door de buitenkant van de ring wd40-vrij te houden!
De leg gaat goed. Nagenoeg allemaal op eitjes in 2 weken tijd. 1 jaarlingetje zou er zo maar eens eentje kunnen zijn waarbij het leggen nooit gaat gebeuren. We kijken het aan. Overigens net het koppel jaarlingen waar ik het meest geloof in heb. Dan nog 1 koppel dat an sich een week later bijeen zat dus ach, zo ver zo goed. Ari x Maria nog 1x een legsel extra en dan over een weekje eens wat eitjes schouwen.
Afgelopen zaterdag was ik met Bart bij Bert.
Van Olmen versus Saarloos, zou je kunnen zeggen. Beiden mannen naar mijn hart en wat bleek van hetzelfde bouwjaar!
Waar Bert een vaste waarde is sinds begin 90-er jaren op de marathons en de laatste jaren zeker op de ZLU, is Bart dat eigenlijk ook maar dan in het Antwerpse.
Bart pakte het over van vader Jos maar deed eigenlijk altijd al mee met pa. Na diens overlijden pakte Bart helemaal over en niet onverdienstelijk! Hoewel de kampioenschappen iets anders zijn samengesteld in die regio is het slechts het niet insturen van de papieren dat Bart niet net als zijn vader kampioen werd op de grote fond in Antwerpen. Hij moest die plaats laten aan Jos Joosen in 2016 omdat het opgeven van je prestaties nog een must was. Bart kende dat niet want senior deed dat altijd. Helaas geen genade. Evenzo een topper met gevoel voor duivensport op de vingertoppen!
We waren onder de indruk van Bert’s nieuwe gemetselde hok en meer nog van diens duiven. Natuurlijk The Blue Dusk, die is erg populair momenteel. Maar man man, wat zit er meer goed spul!
Ik was – zoals altijd – weer onder de indruk en deze keer staat d’n Arie alsmaar op mijn netvlies. Wat een persoonlijkheid deze doffer. Ze ogen flink maar in de hand zijn het geen grote duiven. Licht van gewicht, efficiënte vliegmachines!
Ook de moeder van mijn Ari (let op de spelling) kreeg ik nog in handen, ook een heerlijk ding. Op de oude Witpen Barcelona zit ook een beauty duivinnetje. Een heerlijk koppel als je het me vraagt!
Rustige dieren, superzacht, 1 familie maar nog volop divers.
Lekker “gemolken”: van alles gedeeld over onze hobby. Bart gaf nog aan – en dat bleef me bij – dat de besten logisch eigenlijk uit de jongere dieren komen, ook omdat die nu eenmaals weer een verbeterd genenpotentieel hebben (mijn woorden). Die zijn al een soort verbeterde versie van de voorouders, in elk geval qua stamboom/ genenpakket. Dus dat daar dan weer de betere uitrollen, is logisch eigenlijk. Oude rakkers op jong spul zetten klopt dan eigenlijk ook weer prima bij dit idee. Bedankt mannen, volgende keer niet vergeten een gezamenlijk fotootje te maken.