Dinsdag 27 maart - We zijn weer thuis -

Je zal het gemerkt hebben, er even tussenuit geweest, jaarlijkse trektocht naar Tenerife, finale Derby Arona. Het opgedane bruin begint alweer los te schilferen, zal het verschil in temperatuur debet aan zijn. Best aan te wennen die 20+ graden, zeewind en omgeving ook wel, behalve dan die bergweggetjes die ik als Fries nog niet aan gewent was. Zag het ook niet aankomen, ja leuk laten we naar Mesca gaan, mooie uitzichten op de bergtoppen richting andere eilanden. Dochterlief en ik hadden er niet op gerekend dat dikke betonblokken moesten voorkomen dat we enorm steile hellingen zouden afrijden, en scherpe bochten, bussen als tegenligger op veel te smalle wegen, dan weer recht omhoog, dan weer recht omlaag, hellingproef naar hellingproef door mede toeristen met berggeitvrees. Ik begrijp nu de eerste drie letters van hellingen.. Kortom na vele angsten en fobieën zien verdampen, ben ik klaar voor de Tour de France als ploegbaas. Ja als ware toeristen het eiland bezocht deze keer, zie je het voor je? Niet gewend, wel leuk, dolfijnen en walvissen in het wild bekijken, was alleen vergeten dat de feestnacht een uur korter was en druivensap een nare bijwerking heeft bij te weinig slaap. Met boot recht op en neer, zeebenen deden hun werk en een duik in de oceaan leidde het herstel in, kan ook weer van de lijst. De eerste bergrit naar Teide, met de kabelbaan verder omhoog richting de sneeuw, in korte broek en t-shirt natuurlijk, waar de rest in winterkleren verschenen, we hadden niet opgelet. 

O ja de finale ook nog natuurlijk. Prachtig weer, niet al te harde wind, wel van achteren natuurlijk. In de halve finale hadden de mijne een achterstand van 45 minuten op de snelste, dat gat kon Chiffon terugbrengen naar 20 minuten maar natuurlijk veel te kort voor kopwerk, dan moet je tevreden zijn met een 130e plek met een pure overnachter. De andere twee zijn op het strand blijven hangen, niet altijd begrijpen na zoveel races en over het water toch nog achterblijven, wat zorgt daarvoor? Wel was bekend dat bij de start de groep gelijk in drie werd gedeeld en dan kun je gewoon pech hebben, daar hou ik het dan maar op. Feestavond was weer leuk, show, speeches, prijsuitreiking en dansen natuurlijk. Nu beweeg ik mij als een nijlpaard op glad ijs, geen gezicht natuurlijk, maar als ik de Belgische wereldkampioen in Roemenië zich onbehagelijk op de dansvloer zie bewegen, kan ik niet achterblijven natuurlijk. Als je er zelf maar om kan lachen, denk de rest ook. Volgend jaar maar weer eens bekijken, eind april begint het verzamelen, al zullen de meeste in de zomermaanden en nazomer naar het eiland vertrekken.

Op de eigen hokken zag het er prima uit, topverzorgers bedankt, jongen weer naar buiten, eind deze week de ouden maar eens koppelen voor een sessie broeden voordat ze op weduwschap gaan. Dit jaar weer ouderwets eind april of begin mei voor het eerst met de manden naar het lokaal.