Grondstof in de kijker
Gebruik van erwten in onze voeders
Iedereen kent de erwtjes die wij zelf dagelijks gebruiken in onze maaltijd. Samen met bonen, vitsen en linzen behoren ze tot de peulvruchten.

Erwten zijn zeer voedzaam. Zij bevatten nl. naast zetmeel ook een belangrijke hoeveelheid eiwit (ongeveer 20%). Bij Versele-Laga worden het meeste erwten verbruikt in de duivenvoeders. Dit vooral in onze producten specifiek voor de kweekperiode. Duiven hebben ook de neiging om (vooral bij grote honger) in eerste instantie naar de grote, bolvormige granen te pikken. Op Linkeroever hebben we gele en groene erwten. De groene erwten kopen we in twee maten. De kleine groene erwten zijn onder andere specifiek voor sierduiven. De grote vooral voor volwassen sportduiven. De voedingswaardes van de verschillende erwtensoorten zijn wel gelijk. Het gebruik van de gele erwten is gelijkaardig aan dat van de groene erwt. In de kippenvoeders die bestaan uit gebroken graanmengelingen, worden gebroken en gecalibreerde erwtenstukjes ingemengd als aanbrenger van eiwit.
Ook in de hondenvoeders worden erwten gebruikt. In de samenstelling worden ze als groente gebruikt en het zetmeel is bovendien ook een prima aanvulling op of een alternatief voor het zetmeel van rijst, mais of tarwe.

Erwten en erwtenvlokken kunnen ook teruggevonden worden in muesli’s voor knaagdieren en paarden. Hier telt naast de aanbreng van voedingsstoffen ook het uitzicht. Zij brengen variatie en kleur in de mengeling.
Vroeger werden erwten ook gebruikt in de voeders van Quartes en voornamelijk in de varkensvoeders. Omwille van de gestegen interesse vanuit menselijke voeding zijn erwten vandaag echter te duur voor economisch gebruik in de veehouderij. Zij worden vervangen door een mengsel van tarwe of gerst en sojaschroot.
Wist je dat:
- Groene erwten onder invloed van het licht bleekgeel kleuren. - Wij onze erwten voornamelijk in Frankrijk en Engeland kopen. - Er een kever bestaat die alleen op erwten kan overleven, nl. de keversoort Bruchus. De larven van deze erwtenkever maken gaatjes in de erwten, wat ervoor zorgt dat ze niet meer bruikbaar zijn voor onze mengelingen.