'Vier Supers'

 De koerier had de vier jongen bij de Oost Europeaan afgeleverd en die liet in een mail weten erg tevreden te zijn. Het waren duiven met ‘een snelle vleugel’, zo mailde hij. ‘Perfecte duiven’ en ook aan de ogen kon je zien dat het vier supers waren.
Vier supers? Ik nam het ter kennisgeving aan.
Het voornaamste voor nu was dat hij tevreden was. Nu maar hopen dat hij dat zou blijven.

 VIER SUPERS

En natuurlijk waren het geen ‘vier supers’, daar zou hij wel achter komen. Wie in duivenland trouwens kweekt er, zelfs over een heel jaar genomen, vier supers?
Nogal wat liefhebbers kweken anno 2022 al gauw jaarlijks 100 jongen. Als daar telkens twee ‘supers’ onder zouden zitten zou dat betekenen ‘acht supers in vier jaar.’ Wie acht supers op zijn hok heeft mag mij de resultaten van zijn 9^e beste duif sturen. Dan praten we verder.
Ik heb overigens niet ‘op die vier supers’ gereageerd. Wishful thinking wellicht en ik wilde zijn pret niet bederven. Er is al genoeg miserie in deze wereld.

SNELLE VLEUGEL

Nederlanders of Belgen heb ik nog nooit horen praten over ‘duiven met een snelle vleugel’. Duitsers des te meer. Zij refereren waarschijnlijk naar langere laatste vier pennen. Dat kenmerkt over het algemeen snellere vogels. Bij kippen met name en andere vogels die traag of helemaal niet kunnen vliegen, is het omgekeerd. Die hebben lange voorvleugels en korte laatste pennen.
Betere duiven vanwege een ‘snelle vleugel?’ Zo’n vleugel die andere duiven niet zouden hebben? Ik geloof daar niet in.

Bovendien zijn velen, en niet de eerste de beste, de mening toegedaan dat duiven over kortere afstanden en onder gelijke omstandigheden allemaal even hard vliegen.
In hoeverre ze op wedstrijddagen correct navigeren, dus de kortste weg naar huis kiezen, zou volgens hen de uitslag bepalen.

 ZONDER GEBREKEN

Met ‘perfecte duiven’ bedoelde de man waarschijnlijk duiven zonder gebreken. Dat is inderdaad al een goede start. Ik heb ooit al heel wat superduiven in handen mogen hebben. Onder pure vitesse duiven en, vreemd genoeg, ook onder overnachtduiven zag je er wel eens waarop qua bouw iets aan te merken was.
Maar… Een goede duif met ‘slechte pluimen en hard gevederte’ zag ik nooit en goede duiven op HaFo en kleine fond waren bijna zonder uitzondering duiven zonder gebreken.
Maar pas op: Dat betekent niet dat duiven zonder gebreken ‘dus’ goede zijn. Je mag zaken niet omdraaien. Alle koeien zijn beesten, maar alle beesten zijn geen koeien.  

 

KEUREN
Liefhebbers die menen aan een duif te kunnen zien of het een goede is, zijn van alle tijden. Die er zich zelfs voor laten betalen ook.
Sommigen menen oprecht dat ze die gave hebben, andere zijn charlatans.
Als het op presteren aan komt meestal middelmaat of zelfs dat niet eens. 

Merkwaardig genoeg zijn het vooral de grootste kampioenen die beweren weinig of niets van duiven te kennen.
Klak met name was er zo een. Ook hedendaagse sterspelers als Verkerk en de Bruijn. Zo houdt Bas al zijn jongen door. Omdat hij er niets van kent, beweert hij zelf.
Zelf heb ik ooit wel duiven als ‘zeer goed’ bestempeld die ook zeer goede waren. Het aantal keren dat ik de plank mis sloeg ben ik vergeten…
Ik meen wel aan een duif te kunnen zien of het een slechte is. En met die kennis ben je al een heel eind.
Dat zijn uiteraard duiven met gebreken en die zitten op mijn hokken geen dag te lang. Ik wil hierbij aan tekenen dat ik als 19-jarige al kampioen was in de club. In 2022 met Roger ‘Koning’ in ZAV met tot de verbeelding sprekende uitslagen.
Dan kan het niet anders of je doet dingen kennelijk toch goed.   

OGEN

De Oost Europeaan roemde de ogen van ‘zijn aanwinsten’.
Om hem niet in verlegenheid te brengen heb ik hem maar niet gevraagd wat daar zo goed aan was. Toegegeven, ik kijk een duif ook in de ogen, maar vraag me niet wat ik daarin zoek behalve een naar voor gerichte pupil. Ik zou met de mond vol tanden staan.
Trouwens ‘de ogen van duiven?. Boeken zijn er al over geschreven.
Ogen zoals ze zouden moeten zijn, veelkleurig en met ‘schreefkes’ en verkenningscirkel, zie je vooral bij sierduiven. Maar laat ze niet op 2 km van huis los, je ziet ze nooit meer.

TROUWENS    

Trouwens, waarom zou je uitgerekend bij postduiven bepaalde kwaliteiten af kunnen lezen uit het oog?
-Kan je aan het oog van een paard zien of het een goed renpaard is?

-Kijken we naar het oog van een hond om te beoordelen of het een goede waker is?

-Bestuderen veeboeren de ogen van koeien om te zien of ze goed melk geven?

-Kijken we zangvogels in de ogen om hun zangvaardigheden te beoordelen?

Voor ogenkeurders moet een duif toch een heel speciaal wezen zijn, verschillend van al het andere wat leeft op onze planeet.
Ik snap die lui wel. Wij mensen zijn rationele wezens. Wij willen verklaren. Maar wat duiven betreft is dat iets wat niet te verklaren is. Zoeken we naar kwaliteiten die uiterlijk niet waarneembaar zijn. Helaas? Nee hoor, niet helaas, integendeel: gelukkig maar. Het doet denken aan Gust Janssen.

 DE GUST 

Ik was daar eens met buitenlanders. Die hadden een loep bij zich waarmee ze langdurig en zorgvuldig in de ogen van zijn duiven keken. Tot het Gust de keel uit begon te hangen:
‘Moeten die lui van de andere kant van de wereld mij hier komen vertellen welke mijn betere duiven zijn? Komaan. Zou ik dat zelf niet beter weten? Ik ken de ouders, voorouders, broers en zusters en zie ze elke dag. Die meneer die nu al zo lange tijd in de ogen van een duif aan het kijken is kan daarmee doorgaan tot hij een ons weegt, waar hij naar zoekt zal hij nooit vinden.’

Tot daar de wijze woorden van iemand die nooit studeerde maar wel was geboren met een duif in het hart zoals ze hier zeggen.

   

 

 Ra ra waar zoekt hij naar?