Er kwamen enkele mails binnen n.a.v. mijn post over verloren duiven die aangemeld worden vanuit Zuid Europa en zelfs Noord Afrika. Volgens W en R die beide vaak op vakantie gaan in Malta en Noord Afrika is daar een levende handel in postduiven van hier. Handelswaarde 30 euro, over een eigendomsbewijs maakt geen mens zich daar zorgen.

MEEUWEN

Een interessante mail ook van D. V. Hij heeft altijd gevaren en soms gebeurde het, vooral na een periode van mist dat talrijke duiven op ‘zijn’ boot belandden. Soms zo veel dat ze er geen raad mee wisten.
Hij herinnert zich een tocht van Portugal naar hier met een hoop uitgeputte duiven die in dichte mist aan boord waren geland.
Toen ze hier waren aangekomen waren veel duiven te moe om zich te verplaatsen. Die het waagden op te vliegen werden door meeuwen naar zee gedreven, waar ze ten dode waren opgeschreven en de meeuwen er zich te goed aan deden. Soms joegen die zelf de duiven op met hetzelfde resultaat.  Dat meeuwen extreem brutale beesten zijn heeft menigeen al ondervonden die aan zee buiten een frietje zat te eten.

GEHAAID
Ook A v O is er van overtuigd dat talrijke duiven in Zuid Europa of Noord Afrika terecht komen ‘met de boot’.  Maar niet allemaal. Veel duiven die van daar uit aangemeld worden zitten ‘gewoon’ hier, in Nederland of België. Dat weet hij na het verhaal gehoord te hebben van een Marokkaanse kennis. Lees maar eens mee. 

VOORBEELD
De Nederlander Jansen, fanatiek liefhebber, krijgt een duif binnen die van pakweg Koopman blijkt te zijn. Van Koopman heeft hij altijd al duiven willen hebben, maar die zijn voor hem onbetaalbaar. Hij ergert zich trouwens toch aan de hoge bedragen die betaald worden voor duiven, maar die opvanger wordt voor hem, Koopman heeft er genoeg.
Nu is die Jansen bevriend met Mohammad en die heeft goede contacten in Marokko. Een er van is Achmed.
Mohammad geeft de ring van de Koopmanduif die door Jansen was opgevangen door aan Achmed in Marokko met het verzoek die aan te melden bij de NPO (het mag ook KBDB zij).
Koopman krijgt bericht dat een duif van hem 'in Marokko zit'.
Te ver denkt Gerard en die stuurt het eigendomsbewijs op stuurt naar Achmed in Casa Blanca. Om hem te belonen voor het sportief an melden van zijn verloren duif. Achmed stuurt het kaartje terug naar zijn Nederlandse vriend Mohammad en Mohammad geeft het op zijn beurt aan Jansen. Die heeft nu zijn gedroomde Koopmanduif met het eigendomsbewijs. Zulke praktijken komen meer voor dan je denkt volgens van O. Waarom zou je hem niet geloven?