Gebr. Dekker

Dit weekend hebben we mogen ervaren als een geweldig mooi duivenweekend. De hele week konden we al lezen dat het zaterdag “duivenweer” zou worden. Zonovergoten met een rustig windje op kop. Wat wil je nog meer als duivenliefhebber!!

We hadden alle oude duiven (28) ingekorfd op Pont Max (320 km) als training voor Nat Issoudun aankomend weekend. We denken dat een mooie vliegtraining van 300 km beter is dan een week thuiszitten.

De jonge duiven (63) hadden we ingekorfd voor Bierges (130 km). Ook hadden we enkele reserve duiven (die nog amper dit jaar in de mand hadden gezeten en in het fondhokje samen met ca. 25 jonge fond duiven wonen) meegegeven op Bierges.

We konden alles bij elkaar dus een dikke 100 duiven zien arriveren. Pascal moest werken en Jochem probeerde om zijn verantwoordelijkheden als goed huisvader te combineren met zijn passie voor de duivensport.

De oude duiven werden onder prima omstandigheden gelost om 7.30 uur. De jonge duiven werden pas om 10.30 uur gelost en dat was jammer omdat de kans groot was dat de oude en jonge duiven tegelijk thuis zouden komen. We dachten dat de oude duiven wel 75 km per uur zouden vliegen en stonden dus op tijd klaar. Maar hoe we het luchtruim ook af zochten, er gebeurde niets.

De snelheid zakte en zakte tot Jochem riep “daar komt er één” en dat was een streep die recht op de valplank viel. Het bleek onze 1^e getekende te zijn, een jaarling duivinnetje, die ik als jonge duif al de naam ”New Miss U” heb gegeven, dit omdat ze precies lijkt op haar oma “Miss Unbelievable”.

Per toeval draagt ze ook nog een Lady’s League ring en heeft ze dit jaar ook al laten zien dat ze daar tussen de Zuid-Hollandse dames van wanten weet. (Volgens ons vliegt ze nu de eerste van alle Lady’s duiven). Dan moeten we 5 minuten wachten en komen er 2 tegelijk en komt de trein op gang. In ruim 20 minuten hebben we er 20 thuis, die in afdeling 5 ook alle 20 prijs vliegen.

Een mooie uitslag en in het samenspel (534) beginnen we met de 5-14-15-32-44-56 etc. Een resultaat waar we dik tevreden mee zijn.

Dan de jonge duiven. Terwijl de oude duiven nog aan het vallen zijn verschijnt er in eens een groep duiven die als een blok op het hok valt, maar jammer genoeg tussen de 2 vlieg kleppen in. Het waren jonge duiven die niet gewend zijn dat er in het dak van het hok opeens twee valkleppen open staan.

De jonge duiven zagen er knap gestrest uit en ik was niet in staat om de hele bubs met mijn dresseer stok de goede kant op te sturen. Ik had het gevoel dat dan de hele ploeg weer was gaan vliegen. Het duurde dus behoorlijk lang voordat er één op de antenne sprong.

En dan komt de één na de ander uit de blauwe lucht vallen, werkelijk prachtig om te mogen ervaren. Wat een verschil met verleden week (toen ze voor het eerst in de wagen zaten). Ze kwamen echt geweldig meer kan ik er niet over zeggen.

In ruim een kwartiertje hadden we er 41 thuis die allemaal prijsvliegen en in een half uurtje hadden we er 60/63 thuis. Dat resulteerde dat we dit weekend in het samenspel tegen 57 liefhebbers met 2063 duiven in concours, de titel 1^e grootmeester binnen haalden.

En ik wil nogmaals benadrukken: wij hebben geen enkele snelheidsduif op ons hok zitten. Alle oude en jonge duiven waar we mee vliegen zijn duiven die gekweekt zijn voor de zware dagfondvluchten. En dan op 130 km zo naar huis komen. Petje af voor mijn eigen jonkies!!