Gerard Dekker

Nog even dit 44

Duivensport en de toekomst.

Zwarte wolken boven onze hoofden bedreigen de duivensport in elk opzicht.

Wat zijn nu die zwarte wolken dat is de vraag.

Teloorgang van leden ? dat is wel een van de onderwerpen die vaak genoemd worden. En ja als de laatst vertrekkende het licht in het lokaal uit doet is het einde duivensport.

Maar hoe kan dat ? Omdat u en ik nog steeds zo enthousiast zijn over onze hobby.

Is het dat u en ik , nou ja, u meer dan ik, 😊 zoveel gelukzalige momenten beleven omdat we zo goed presteren? Denk het niet want de duivensport wordt nog steeds gedragen door de gemiddelde liefhebber die zo nu en dan een succes boeken en daardoor enthousiast blijven. Komt het door het onwrikbare vertrouwen en de naïeve instelling die we hebben in en ten aanzien van onze duiven.

Komen of worden die zwarte wolken veroorzaakt door massa inkorvers ? door ramplossingen of vluchten ? Of komt het door het wegebben van de gezelligheid in te kleine clubs, komt het dat door alle regeltjes het vele werk neer komt op de schouders van de nog te weinig kundige leden om verenigingen te dragen ?

Antwoorden geven op papier is simpel, maar de oplossing geven niet. Maar dat neemt niet weg dat er wel oplossingen zijn, maar daarvoor moeten we een heel moeilijk onderwerp aansnijden of misschien wel drie, begrip en realisme en communiceren.

Begrip is simpel he, oog en oor hebben voor de situatie van anderen, realisme is nog veel simpeler, dat is gewoon het begrijpen van de situatie. Het moeilijkste is ook het belangrijkste om zaken op te lossen, communiceren,  mogelijk elkaar iets zinvols te vertellen, luisteren naar zinvolle dingen die de ander zegt, samen zoeken naar de juiste weg en de stappen te zetten naar in ieder geval beter.

Hier tegenover kunnen we best een aantal andere zaken zetten, die ons echt niet helpen op de goede weg en dat zijn onder andere: eigen belang en eigen gereid zijn. En daarmee bedoel ik ervan uitgaan dat wat jij vindt de juiste weg is en geen enkele consensus willen doen.

We kennen ze allemaal de mensen met wie we in gesprek zijn over ideeën, ze luisteren een korte tijd naar je, hummen wat onderbreken je en gaan gewoon weer door met hun eigen verhaal, hun waarheid. We kennen ze allemaal, de kleine clubjes waarin een persoon de scepter zwaait, de macht heeft, de computer bemand. En waar het verhaal de ronde doet dat het in hun club zo gezellig is en dat er bij andere clubs altijd wat aan de hand is. Verhalen die dan graag van de een naar de ander gaan en waarin een onwaarheid waarheid wordt en ja door eigen belang.

U weet hoe we dat noemen, onverdraagzaamheid en helaas is het zo dat onverdraagzaamheid voor velen een houvast is en een manier om vast te houden wat je hebt.

Kleine clubs, ik ben er niet tegen, maar mijn waarheid is dat de rekening voor de elektriciteit beter gedeeld kan worden door 50 als door 5 leden, dat transportmanden beter afgevuld kunnen worden en de transportkosten voor het vervoer laag gehouden kunnen worden voor de individuele liefhebber.

En wil je niet veranderen? Wat zijn dan je beweegredenen nog, te ver fietsen of autorijden naar de nieuwe club ?(wat is ver?) er zitten mensen in die nieuwe club waar je een hekel aan hebt ? Zitten er veel oudere leden in je club en ga je ervan uit dat je oude bomen niet moet verplaatsen ?

Zo kan je nog wel een paar redenen bedenken, maar ik kan u zeggen, lid zijnde van een fusieclub die inmiddels bestaat uit mensen van minimaal 4 clubs, dat er geen spaan van al die verhalen heel blijft.

Te ver, altijd een mouw aan te passen, ook bij ons nemen liefhebbers duiven voor andere mee.

Mensen waar je een hekel aan hebt. In een club van 5 mensen kan je die niet ontlopen, heb je er elke week weer mee te maken. In een grote club heb je daar geen last van ga je toch gewoon in een ander groepje staan.

Oudere leden een probleem ? Geen enkel wat is er nu gezelliger dan gezamenlijk met meerdere mensen een borreltje te drinken en een kaartje te leggen, dat is gauw georganiseerd in een grote club, hoeft de club niet te doen want dat doen de zogenaamde oudjes zelf wel. Dus oude bomen verplanten ! ze zullen er van opbloeien.

Die zwarte wolken boven de duivensport bestaan dus eigenlijk niet, overal kan over gepraat worden en voor alles is een oplossing, als we dat willen. En op het moment dat de onverdraagzaamheid verdwijnt en de zon door die beruchte zwarte wolken gaat schijnen en er weer een glimlach verschijnt op het gezicht van de mensen, de gezelligheid weer hoogtij viert zal het met de aanwas van nieuwe leden met name uit de vroeg gepensioneerden die een leuke tijdsbesteding zoeken ook best goedkomen.

Maar ja, ik ben misschien geboren met een glimlach om mijn lippen, misschien ben ik wel de enige met een gelukkige jeugd en misschien ben ik wel de enige die de ander altijd het beste gunt!

Maar dat gelooft u toch zeker niet he 😊 zo zit u ook in elkaar.

Op naar het stille seizoen, lekker bij de kachel achter de laptop de kweekkoppeltjes weer samen stellen, genietend van de vooruitzichten dat ik volgend jaar de grote kampioen zal zijn.

Geniet u mee !!