Gerard Dekker

Nee, ik word niet sentimenteel, maar tijdens de tentoonstelling van afgelopen zondag kwamen zo, maar weer de verhalen tevoorschijn.

Weet je dit nog, weet je dat nog en weet je nog met die en die?

Leuke verhalen oven mensen die ons inmiddels al lang en lang ontvallen zijn, namen passeren en soms moet je diep in je herinneringen graven om nog wat boven water te halen.

Dat graven klopt wel en dat diep ook want we praten op zo een moment meestal over iemand die we in onze jeugd

In het verenigingslokaal waren tegengekomen.

Voor mij gaat dat dan om de namen van liefhebbers die ik persoonlijk heb gekend en dus niet een herinnering uit een boekje.

Ik zette mijn eerste stapjes 63 jaar geleden in mijn eerste vereniging in Wormerveer na dat ik eerst als 11 of 12-jarige zelf een hokje van afgedankte deuren had gebouwd.

Daarvoor heb ik duiven van allerlei pluimage gehad. U kent ze allemaal nog wel, Schildmeeuwtjes, Kapucijners en tuimelaartjes.

Nadat zich als opvanger een Belgisch duivinnetje meldde. Toen was het snel over met het bonte gezelschap in de volière waarin mijn vader een soort van klep in de volière/kippenhok had gemaakt waardoor duiven konden uitvliegen en binnenkomen.

De 2e postduif was een grote zwarte doffer gekocht op de

markt in Purmerend, die snel aanliep met het Belgische duivinnetje.

En ja op mijn 12e zette ik aan de hand van een buurman, Klaas van Unen de eerste officiële stap in onze prachtige liefhebberij. Ik werd lid van de zaterdagvliegers, kon niet anders, want mijn begeleider Klaas was een gelovig man, dus was de zondag heilig.

Helaas Klaas is ons al heel lang geleden ontvallen.

Maar ik had nog een goede begeleider die me de kneepjes in onze sport bij bracht en dat was Piet de Wit.

Hij was een geboren leider en dus voorzitter van de club Zaanstreek-Noord, de club waarvan ik heden ten dage nog

steeds lid ben.

Helaas is Piet ons ook ontvangen en een blauwe maandag is er iemand anders voorzitter geweest.

Daarna mocht ik het stokje overnemen.

Maar de man waar ik het meeste van leerde in onze duivensport was de voorzitter van de vereniging Krommenie en Omstreken,

Lou Brugemann de vader van de mannen, Cees, Peter en Jos Brugemann beter bekend als de gebroeders Brugemann en uiteraard de Kaashandel.

Helaas is Lou ons ook al heel lang geleden ontvallen.

Dit zijn toch wel de namen waaraan ik mijn liefde voor de duivensport dank.

Maar buiten deze mensen uit mijn directe omgeving heb ik ook best veel geleerd van bijvoorbeeld Hans Knetsch uit Katwijk aan de Rijn en Hans de Zwart uit Steenwijk en natuurlijk nog vele anderen.

Bijgesloten foto, duivenhokje van ca. 160 cm breed, ca. 80 cm diep en ca. 200 cm hoog, eigenhandig gebouwd, van 6 oude deuren.