Gisteren als laatste activiteit  de tentoonstelling. Maar  wat moest de commissie er hard aantrekken om de kooien enigszins gevuld te krijgen. Er is al veel over gezegd en geschreven, de animo tot deelname is al jaren tanende. Het heeft ook niet mijn prioriteit, echter zolang de commissie het organiseert zet ik  duiven in. Het mooiste van het geheel naast de bekende loterij en het effe bijpraten. Is  wel de nakeuring van een prijswinnaar of het bekende, bekijk deze duif nu eens even , moet toch  eigenlijk veel meer punten verdienen. 

De ontwikkelingen in duivenland lijken niet zo snel te verlopen als het bestuur van de duivensportbond vooraf had ingeschat. Terugkijkend op de vorming van de Unieke Werkgebieden en de daarmee gepaard gaande het vele  overleggen. Lees, de enorme hoeveel tijd die dat toendertijd heeft gekost. Bedacht ik wel, nou dit tijdspad is wel heel voortvarend. Dat er verandering moet komen daar is een ieder wel van overtuigd. Maar houd de spelbeleving wel in het oog. Het is zondermeer raadselachtig te noemen om de Flevopolder tot werkgebied van de afdeling West te betrekken.

Op het hok; toch een koppel extra 8 i.p.v. 7 koppels dit vanwege het feit dat ik twee bonnen ter beschikking heb gesteld, Je wilt de kopers van een bon niet teleurstellen qua keuze. Als het weer het maar even  toelaat gaan ze op vleugels. Zeer regelmatig staat het bad klaar, ongeacht de weersomstandigheden maken met name de dames daar gretig gebruik van. 

De koppeldatum was gepland op 13 januari (volle maan) maar een tafelgenoot merkte gisteren tijdens de bijpraat op, als je ook de tweede ronde met jonge duivenprogramma wilt spelen wordt het met deze datum wel krap aan Henk. Nadenk werk!

Tot de volgende blog.