Zo af en toe heb je zo'n weekend. Zo'n weekend waarvan je vind dat alles op zijn plek valt, alles precies gaat zoals het gaan moet. Dat gevoel heb ik over dit weekend, op zondagavond, vlak voor de clash tegen Duitsland begint op het voetbalveld.

Het begon eigenlijk afgelopen week al.

Ik haalde op de donderdagavond wat jongen op bij één van mijn duivenmaatjes en meldde daarbij dat ik een doffer op het kweekhok heb die wat problemen heeft met bevruchten, ook vorig jaar liep dit niet lekker.  

Eerst de duiven verzorgd, al vroeg op de zaterdagochtend, met als achtergrond muziek het zingen van de vogels. Vogels die een nieuwe dag aankondigden. Een dag vol belofte.

De zaterdagochtend moesten er nog wat jongen worden gehaald, daarbij kwam er ook meteen een doffer tevoorschijn die ik maar mee moest nemen. Gewoon om te lenen, om de onwillige doffer te vervangen in het kweekhok. Niet de minste doffer. Na de kweek moest hij maar weer terug. Mooi toch?

Daarna ging het op de auto-navigatie naar Roodeschool. Jan Broersma was het doel. Ik was erg nieuwsgierig naar deze man. Veel vroege prijzen, kampioenschappen, asduiven en nog meer van dat, terwijl hij speelt op de verste afstanden in sector 4. In Nederland heeft hij de verste afstanden op de klassiekers als St. Vincent en Dax. Toch slaagt hij erin om met naar verhouding weinig duiven geweldig te presteren. Een bescheiden man, hij weet dat hij goed bezig is, maar relativeert dat weg. Kenmerk van de ware kampioen? In een apart artikel zal ik nog uitgebreid terugkomen op mijn bezoek daar. Ik was in ieder geval onder de indruk, een geweldige middag gehad.

Ondertussen had ik de duivinnen mee voor hun eerste lapvlucht van dit jaar.

Een prachtige rit door de noordkant van Groningen, via Lauwersoog en de noordoostkant van Friesland naar huis bevestigde nog maar eens dat Nederland echt een prachtig land is. 

Bij thuiskomst een appje. Ik had al een paar weken geleden afgesproken dat ik een doffer kon lenen voor een aangekochte duivin. Dus weer terug de auto in, een verrassend mooi dier wordt me in de handen gedrukt. Kan wel terug gegeven na het seizoen, even niet nodig bij de eigenaar. Toen ik zag waar de duif origineel vandaan komt viel me de mond wijd open. Dat is wel heel veel vertrouwen in een gemiddeld melkertje spookte door mij hoofd. Mijn opmerking werd weggewuifd. Dat het wel goed komt was niet eens een vraag, maar een zekerheid..... 

Jeugdlid Joan is door het dolle heen, zijn nieuwe hokje bijna klaar en de hier gekweekte jongen, van zijn eigen duiven die hier voorlopig zijn gestald, kunnen volgende week worden gespeend en het nieuwe hokje gaan bewonen.

De zondag rustig met Vera doorgebracht, in de ochtend op het gemak de duiven verzorgd. Daarna op de fiets naar Leeuwarden, onderweg de eerste lammeren buiten gezien, een Ruigpootbuizerd die zijn imposante spanwijdte in volle glorie liet zien, bomen die bloesem dragen en een stad die klaar is voor de lente. Lekkere lunch genoten. Ondanks de kille noordwester, mensen op terrassen, achter glazen schermen, heerlijk in de zon. Meer wandelaars door het park en aan het kanaal dan je ooit kan tellen. De stadsduiven voelen de lente ook, de doffers zijn druk op de duivinnen aan het jagen, tussen de benen door van het winkelend publiek. 

Terug thuis nog even genoten van het mooie opkomen van de jongen en het heerlijke klimaat in het hok.

Kortom, Life is good, aan die opmerking is niets gelogen.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl