Jos Nijman
- vrijdag 05 mei 2023
Een logboek bijhouden kost toch meer tijd dan ik had gedacht. De afgelopen maand heb ik door drukte met allerlei andere zaken geen letter op papier kunnen zetten. Allereerst werd ik geconfronteerd met het uit de lucht halen van mijn website voordat ik de nieuwe website gereed had. Een nieuwe website opzetten kost normaliter natuurlijk al veel tijd, maar omdat het importeren van mijn oude website niet lukt is het overzetten van de totale inhoud van mijn website een enorme klus geworden waar ik nog wel even mee bezig zal zijn. Er kan namelijk alleen “platte tekst” worden geïmporteerd zodat ik de lay-out weer opnieuw moet doen. Inmiddels staat alles er weer op behalve de columns van 2011 t/m 2021. Het gevolg is dat ik nu al een aantal malen ben benaderd wanneer bepaalde columns uit de desbetreffende jaren op de nieuwe site komen te staan. Zo ontdekte ik wel dat ik een aantal trouwe lezers heb in landen als Duitsland, Slowakije en Griekenland. Vertalen via een vertaalsite gaat deze liefhebbers goed af, want ze benaderen mij ook gewoon in het Nederlands. Zo kwam ik er achter dat deze liefhebbers geïnteresseerd zijn in artikelen over het aanschaffen van duiven, maar ook de column over kweken die ik destijds met en over Jan Broersma schreef blijkt graag en veel gelezen.
Daarnaast ben ik bijna 14 dagen achtereen elke dag op pad geweest om jonge duiven op te halen voor OLR Zagreb waar ik dit jaar met 5 teams van 6 duiven aan deelneem. Organisatorisch en logistiek nam dit heel wat tijd in beslag. Ik heb in totaal op 14 hokken duiven zitten, verspreid over meerdere provincies. Wat mij de afgelopen week wel duidelijk werd is dat het in korte tijd bij elkaar zetten van meerdere jongen duiven uit zoveel verschillende hokken direct zijn weerslag heeft op de gezondheid van vooral de jongsten. Eerdere jaren zat er meer tijd tussen en hadden er af en toe ook een paar een natte neus of zaten een paar dagen dik. Ik liet dat toen uitzieken maar dat risico durfde ik nu niet te nemen, dus toch maar een pilletje tegen het geel en MBE van Aldert Hiemstra in het water de afgelopen dagen en dat bleek gelukkig effectief. En vandaag was het dan zover dat ik de 33 duiven van mijn teamgenoten René, Antoni, Sijmen, Leon en Hendrie en van mijzelf, plus een team van 6 duiven van Bram Wassenaar, naar Eijerkamp kon brengen alwaar ze door de organisator Tihomir Lekic werden opgehaald.
Verder heb ik inmiddels twee columns voor beginners en herstarters geschreven voor het Spoor der Kampioenen. In de eerste column schreef ik hoe te beginnen en in de tweede column de stappen om te komen tot het bouwen of kopen van een duivenhok. In de 3e column zal ik beschrijven hoe beginners/herstarters te werk kunnen gaan om aan een fatsoenlijk stelletje duiven te komen waarmee goed kan worden meegekomen mits men er op de juiste manier mee omgaat. Input/suggesties langs deze weg zijn zeer welkom.
En tussendoor ben ik de afgelopen weken ook bezig geweest met GPS ringen bij het satelliet hok van L.E. Zowel met eigen trainingen als met een trainingsvlucht van de afdeling kregen verschillende duiven een GPS ring om. Met een grote omweg naar het westen wanneer er uit het zuiden, zuidoosten of zuidwesten wordt gevlogen, was niet echt een verrassing meer na alle overzichten die vorig jaar in het Spoor verschenen die Michel Beekman had geanalyseerd. Vanuit andere richtingen waren die afwijkingen naar het westen er niet. Vanuit het noorden waren er met donker weer of regen wel een paar keer duiven die eerst een paar km naar het noorden vlogen, maar na een paar minuten vervolgens weer rechtsomkeert maakten. Op de trainingsvlucht uit Duiven had ik 1 duif een GPS ring omgedaan die als 21e van de 31 thuis was 3 uur na de lossing en de eerste anderhalf uur met een grote cirkel om Arnhem heen had gevlogen. Het was die die ochtend half bewolkt en vooral onervaren jaarlingen hadden moeite met die vlucht, zodat ze waarschijnlijk in een flinke groep heeft gezeten die de omgeving van Arnhem goed hebben bekeken.
Op het hok in Vlagtwedde hebben we inmiddels 3 x aan de vluchten deelgenomen zonder dat de duiven doordeweeks aan huis konden trainen. 1 á 2 x per week ging René na zijn werk de duiven lappen in Ter Apel of Emmen, verder kwamen de duiven niet buiten. De eerste twee africhtingen met de club/afdeling kwamen de duiven moeizaam naar huis en zijn we 2 duiven verspeeld. Op de eerste officiële vlucht vanuit Kalkar kwamen ze al weer wat beter met o.a. een 6e en 7e plaats in de club tegen 381 duiven. Met slechts 4 duiven op de uitslag nog zeker geen uitslag om over naar huis te schrijven. Opvallend was wel dat de havik de twee eerste duiven ongemoeid liet, maar toen de 3e en 4e duif samen met nog twee andere duiven met zijn vieren nog een rondje om het hok vlogen, hij direct er aan kwam, waarop de twee andere duiven er meteen vandoor gingen en pas anderhalf uur later terug kwamen. Een paar dagen daarvoor had de havik ook al eens aan de ren met de duivinnen gehangen zodat de schrik er nog steeds goed inzit.
