Hallo duivenlezers , dit is alweer de laatste column van 2022 , eerste kerstdag is achter de rug en dat was zeker geen prettige in mijn geval, al was er een lichtpuntje Patrick Noorman jongste telg lag in het ziekenhuis en zijn toestand baarde echt zorgen maar gelukkig veranderde op eerste kerstdag plotseling zijn toestand, en mocht hij zelfs met zijn ouders en zusje mee naar huis. wat zullen die een geweldige tweede kerstdag hebben.

Zelf vandaag bij Philip de stromatjes opgehaald die hij voor mij bij Ronny vandaan had meegebracht en uiteraard denkt u nu wat hou je nu nog tegen om te gaan koppelen, duidelijk de drive die er moet wezen is er nog niet en dan moet ik het ook niet doen. Geduld is een schone zaak en ik moet voor 100 % achter staan om te gaan starten.

Mijn ziekte heeft er lichamelijk en geestelijk flink ingehakt en dus moet ik alles weer helemaal op orde zien te krijgen. Woensdag mag ik met Henk Klos meerijden naar Thorn om de dag van Willem mee te maken , iets waar ik heel blij mee ben, hopelijk een dagje om van te genieten.

Stukjes gezien van de kersttoespraak van de koning en vanuit een warme kamer en een rijk gevulde bankrekening is het makkelijk praten terwijl er in het land mensen met jassen aan in hun kamer zitten en geen normale maaltijd hebben. Ik erger mij steeds meer aan dit soort toespraken , ook aan kamer en kabinetsleden die zelf aan de andere kant van de kloof van de armoede staan. Ik denk als ik ze hoor  als je niet weet en ondervind waarover je praat hou dan je mond dicht want je hebt geen recht van spreken want je kent de situatie van de in Nederland zijnde armoede niet. Die armoede gaat op den duur funest worden daar er in het land tweedracht wordt gezaaid en wie wind zaait zal storm oogsten. Misschien zie ik het te donker maar kan er echt niets anders van maken.

Fijne tweede kerstdag allemaal en een prettige jaarwisseling , pas op met vuurwerk want geen handjes betekent ook geen snoepjes.

Tot de nummer 1 van volgend jaar.

Kees Commijs Postduivencoach.