Gisteren terug uit mijn werk keek ik uiteraard gelijk in het hok en zag Ruth zitten. Gelijk tolde ze in het rond toen ze me zag. Fijn dat ze er weer is. Hoop was er nog maar vloeide wat weg maar dus een blije verrassing einde van de dag. Geen mankementen aan de buitenkant. Slag gemist. Ik vrees dat het de slag om drinken vinden is geweest. Gewicht verloren maar verder lijkt ze prima in orde. 

De anderen doen het goed. Er zat iets onder van een verdikte oogrand (virusje). Met name onder de jaarlingen. Wat dat dan is, is me een raadsel maar het was er helaas wel. Dat drukte de forme en dat zag ik aan ze. Nu hopelijk het ergste achter de rug en de blik weer naar voren.