- woensdag 28 oktober 2020
Wederom van alles wat
Zondag 25 oktober 2020. Vandaag is het communiceren met Europa (in mijn geval Nederland en Duitsland) voor een aantal maanden weer een beetje moeilijker geworden. Door het teruggaan naar de “standaardtijd” (ook wel wintertijd genoemd) in Europa bedraagt het tijdsverschil de komende maanden weer zeven uur. In de maanden van de zomertijd is dit zes uur en dit uurtje maakt de aansluiting met Europa net iets makkelijker. Wellicht is het psychisch, maar toch is privé en zakelijke skypen iets lastiger te organiseren. Vooral zakelijk dan, omdat negen uur ’s morgens in Duitsland al vier uur ’s middags in Maleisië is.
Privé zit het ongemak vooral in het volgen van sportwedstrijden. Bijvoorbeeld de Formule1 van deze middag. Dit begint hier pas om tien uur ’s avonds en is tegen twaalf uur afgelopen. Hetzelfde geldt voor het volgen van bijvoorbeeld de Giro, de Vuelta of het veldrijden. Het zal vooral de komende weken met de doordeweekse etappes wel leiden tot wat slaaptekort en wat kleine oogjes tijdens de kantooruren.
Gelukkig kan ik door de strengere maatregelen rond de Corona iets langer uitslapen. Mijn dochter heeft hierdoor weer thuisonderwijs. Aangezien ik haar nog even wil zien voordat ik naar het werk ga vertrek ik wat later dan gebruikelijk. Bijkomstig voordeel is dat ik een uurtje langer kan slapen.
Actief NPO-bestuur – Slapen is iets dat het nieuwe NPO-bestuur duidelijk niet doet. Op alle terreinen is men actief. Ook de aanpak van de probleemdossiers wordt niet geschuwd. Zo is het contact met de Zeeuwse Pilot hersteld, al is nog niet duidelijk welke koers men exact gaat waren. Helemaal makkelijk lijkt mij die koers niet omdat het Zeeuwse bestuur ogenschijnlijk toch wel erg voor de muziek wil blijven uitlopen.
Ook probeert het nieuwe bestuur ogenschijnlijk een oplossing te vinden voor de onderbezetting van de secties. Alle opties worden opengehouden maar afschaffen of zeer sterk beperken lijkt uiteindelijk toch ook een of zelfs de beste oplossing. In het komen tot een oplossing lijkt het bestuur vooralsnog zeer omzichtig te werk te gaan. Zodat niemand voor het hoofd gestoten wordt. In deze aanpak zie je duidelijk de hand van geroutineerde bestuurders. Ze schetsen de opties, geven zelfs een voorkeur aan maar houden toch nog de kaarten voor een deel tegen de borst. In afwachting van de reacties van de leden wellicht.
EU-probleem – Waarbij ook routine geboden is, is het nieuwe “EU-probleem”. Nee voor degenen die de berichten niet zo duidelijk volgen, dit is geen nieuwe ziekte. Het gaat om het simpel samen te vatten om vervoersbeperkende maatregelen die ook onze postduivensport hard zouden kunnen treffen. Er liggen allerlei plannen binnen de Europese Unie voor om het vervoer van dieren dus ook duiven verder te reguleren.
Vermoedelijk zal de soep niet zo heet gegeten worden als ze opgediend wordt maar het is een meer dan verstandige zaak dat het NPO-bestuur zo ongeveer de zwaarst mogelijke commissie heeft opgetuigd om met in eerste het ministerie van LNV in gesprek te gaan. Ook het optrekken met zusterbonden uit andere EU-landen past goed in dit kader. In dat opzicht is het wel een bijzondere prettige samenloop van omstandigheden dat er nu binnen het NPO-bestuur voldoende kennis van de politieke processen zit. Zodra er meer ontwikkelingen zijn zal ik er in een later weekstuk nog wel eens op terugkomen.
Ledenraad – Waar ik binnen niet al te lange tijd ook zeker eens over zal schrijven is de agenda voor de NPO-vergadering. Een ledenraad die voor het eerst in de geschiedenis digitaal zal dienen plaats te vinden. Gelukkig is de techniek hier meer dan voldoende toe in staat. Het vereist een iets andere spreektechniek en goed debatteren is een kunst. Het gaat echter wel zoals velen van u al dagelijks aan den lijve ondervinden. Zelf doe ik bijna niets anders, al dient de eerlijkheid mij te zeggen dat er niets gaat boven een ouderwetse vergadering of het simpelweg even binnen lopen in een kantoor.
Het is echter niet anders in de huidige Corona tijden. Zolang het aantal gevallen blijft stijgen (niet alleen in Europa, maar ook hier in Maleisië) is dit zo ongeveer het enige veilige alternatief. Vooral met een populatie als die van de duivenmelkers kan eenvoudigweg geen risico genomen worden gezien de gemiddeld zeer hoge leeftijd. In dat kader schrik ik iedere keer weer als ik lees over besmette/zieke, voor mij bekende sportgenoten. Evenals het totaal aantal positieve besmettingen neemt dit aantal ook toe. Leeftijd schijnt hierin overigens een steeds meer ondergeschikte rol te spelen.
Afdeling Noord Holland – Gezien het toenemende aantal besmettingen en het gebrek aan digitale vergaderervaring is overigens de ledenvergadering door het bestuur van de afdeling Noord-Holland tot nader order uitgesteld. “Volstrekt logisch” was mijn reactie richting onze verenigingssecrataris die mij en de andere leden hiervan op de hoogte stelde. Het nieuwe bestuur in Noord-Holland is goed uit de startblokken gekomen en kan op dit elan nog wel even voort zonder direct een vergadering te hoeven beleggen. Als je het mij vraagt tenminste.
WHZH/TBOTH – Was er dan deze week helemaal geen leuk nieuws in de duivensport? Ja natuurlijk was dit nieuws er wel. De publicatie van de voorlopige eindstanden van de WHZB-TBOTB competitie vormt voor mij als niet meer actieve liefhebber zelfs nog altijd een hoogtepunt. Even kijken wie er dit jaar de toppers onder de pannen had zitten. Plus natuurlijk hierbij ook even terugdenken aan het voor mij persoonlijk prachtige jaar 2015.
In de uitslagen veel voor mij bekende sportvrienden als de Bruijn, Lin, Verkerk, van Wanrooij, Pothuizen, van Rijn, de Kruijff, Scheele, Epping, etc., etc.
Dit jaar had deze competitie het door het mindere aantal vluchten wel niet gemakkelijk. Ook moesten een aantal categorieën aangepast of zelfs samengevoegd worden. Dit neemt niet weg dat het voor de winnaars toch ultieme prestaties betreft en ook dit jaar voor hen een absoluut hoogtepunt is
Ik hoop voor deze sportgenoten dat ze uiteindelijk volgend jaar wel een prachtige huldiging kunnen krijgen. Wellicht samen met de door de Corona nooit gehuldigde winnaars van 2019. De huldiging in Vianen was voor mij destijds in 2016 (seizoen 2015) een absoluut orgelpunt in mijn duivensportcarrière. Nooit zal ik het vergeten om op het podium te staan en van alle superkampioenen in de zaal een hand te krijgen. Een kippenvelmoment dat in die hoedanigheid wellicht niet meer kan plaatsvinden (door het “nieuwe normaal”) maar een moment dat ik iedere winnaar van deze competitie meer dan van harte gun.
Bij de winnaars overigens weer veel vertrouwde namen. Toppers in onze sport die jaar in jaar uit bewijzen dat je toch echt over een bepaalde kwaliteit als melker en dito duiven moet beschikken om op dit podium gehuldigd te worden. Natuurlijk spelen ligging en geluk ook een handje mee maar het kan simpelweg niet zo zijn dat de duvel altijd op de grote/dezelfde hoop sch..t. Het zijn ook niet altijd de megahokken die hier de boventoon voeren. Het is een ultieme mix van groot en klein, beroeps en amateurs, oud en jong, etc.
In het oog springt zeker de dubbele overwinning van de familie Eijerkamp in de competitie beste liefhebber. Een unieke prestatie vooral gezien het feit dat op alle onderdelen knalhard gespeeld moet worden met minimaal twintig procent van het aantal gespeelde duiven. Niet per vlucht maar in de eindstand per categorie. Proficiat, maar dat wens ik alle anderen die bij de eerste tien per categorie eindigen ook toe. Het is namelijk bepaald geen sinecure dit te bereiken.
OP EIGEN HONK
Is het rustig. Gelukkig. Door de beperkingen in verband met de toename van het aantal Corona gevallen (zo’n achthonderd per dag) ligt het openbare leven weer behoorlijk stil. Grote winkelcentra laten we maar even links liggen. Hetzelfde geldt voor restaurant bezoek. De thuisbrengservice doet weer goede zaken. De kwaliteit hiervan is in de regel verrassend goed, al gaat er niets boven eten in een klein lokaal restaurant of foodcourt. Helaas zit dit laatste er dus even niet in.
Dit geldt ook voor het boeken van tripjes naar andere delen van Maleisië. Het verkeer tussen de verschillende staten is verboden. Gezien het feit dat er bij de verbindingswegen tussen de staten (erg passieve) roadblocks staan zal dit vermoedelijk ook nog wel even duren.
Al weet je het in dit land nooit hoe snel zaken weer kunnen veranderen. Het kan zomaar strenger worden maar ook zomaar milder. Brede maatschappelijke discussies worden er in dit land niet over gevoerd. De regering (federaal of per staat) beslist en de bevolking ondergaat. Soms een beetje verward maar in de regel volgt men de maatregelen op.
Zoals bijvoorbeeld het gebruik van de registratie app bij iedere winkel. Iedereen gebruikt deze app, bij niet gebruik kan immers een boete volgen van duizend Ringgit. Voor de gemiddelde inwoner toch al gauw twintig tot veertig procent van zijn maandloon. Heel wat anders dan in Nederland.
Al met al blijft het dus maar weer afwachten hoe één en ander verder gaat.
Tot een volgende keer,
Michel
