Zondag 21 februari 2021. Vandaag heb ik een beetje een lome dag. Na wat huishoudelijk werk, direct na het opstaan, komt er niet echt veel uit mijn handen. Nu hoeft dit ook niet direct want het is zondag. Een dag om een beetje bij te komen. De weekboodschappen werden eergisteren al gedaan en gisteren werd voor het eerst in meer dan vier maanden de kapper weer eens bezocht. Dit kon weer na de versoepeling van de maatregelen. Kortom er hoeft helemaal niets vandaag. Slechts het schrijven van een weekstuk doet er een beetje toe.

Witte rook in Zeeland – Voor het vullen van een weekstuk houdt het leuke duivennieuws deze week niet echt over. Het belangrijkste en meest actuele nieuws kwam zoals wel vaker de laatste tijd uit Zeeland. Hier was er uiteindelijk een vorm van witte rook doordat het oude bestuur besloot de handdoek te gooien. Hopelijk kan er nu echt aan de “wederopbouw” gewerkt gaan worden.

Het opstappen van het bestuur werd door het gaande bestuur wel een beetje gedramatiseerd om het mild te verwoorden. Ze plaatsten zichzelf wel heel erg in de slachtofferrol. Hieronder vindt u de letterlijke tekst van de brief waarin de nog “functionerende” bestuursleden hun besluit aankondigden.

Aan alle Zeeuwse verenigingen

Geachte leden,

Gezien de ontwikkelingen van de laatste weken en de daardoor ontstane crisissituatie in de afdeling Zeeland ’96 is door de nog functionerende bestuursleden van de afdeling besloten, dit na ingewonnen advies bij een gerenommeerd bureau, met onmiddellijke ingang hun taak als bestuurslid te beëindigen.

Ondank herhaaldelijke pogingen een bestuursverkiezing te houden geheel volgens de geldende statuten en reglementen en binnen de beperkingen van de Covid regelgeving is overduidelijk gebleken dat op een normale wijze besturen niet meer mogelijk is. Dit mede dat voor een deel van de bestuurders geld dat de fysieke belasting met de daaruit voortvloeiende lichamelijke klachten niet langer kunnen en mogen voortduren.

Dat wij in onze wijze van handelen eveneens weinig steun mochten ontvangen van het NPO-bestuur, het tegendeel is waar en stelt ons zeer teleur. Door hen is slecht bijstand gegeven aan de groep andersdenkende leden en vervolgens werden deze opgezet tegen ons als bestuur. 

Dit alles heeft erin geresulteerd dat in overleg en met instemming 2 personen zijn benoemd om ter overbrugging als ad-interim op te treden. Te weten de heer Eddy van Acker kandidaat voor de functie van voorzitter en het bestuurslid Adrie Thijs die van meet af aan heeft aangegeven zijn huidige functie in een nieuw afdelingsbestuur, momenteel ook als lossing functionaris, te willen voortzetten. Zij zullen trachten met de ingediende kandidaten een nieuw bestuur te vormen en daarmee de periode naar een eerstvolgende ALV te overbruggen. 

Met uitzondering van het afgelopen jaar welke ook is toe te schrijven aan de huidige pandemie hebben wij ons als bestuur met veel plezier ingezet voor de afdeling.

Wij willen dan ook iedereen danken voor het vertrouwen wat u ons heeft gegeven.

Groet, Rinus Laban

Tevens namens bestuursleden,

Joop Kristelijn

Adrie Thijs

Jan Jaap Bolier

Corné van Iwaarden   

Enige zelfkennis de heren geheel vreemd lijkt. Daarnaast vraag ik mij oprecht af waarom ze voor dit voor de hand liggende besluit het advies van “een gerenommeerd bureau” nodig hadden. Ieder weldenkend mens zag dat de situatie onhoudbaar was.

Ook de kritiek richting het bestuur NPO komt goedkoop en kortzichtig over. De wijze waarop men de bestuursverkiezing wilde organiseren sloeg werkelijk nergens op. Eerst een onnavolgbare vragenlijst richting de kandidaat-bestuurders, gevolgd door een naar mijn mening niet reglementaire invuloefening om de nieuwe bestuurders te kiezen.

Los van het feit dat de basis al geheel verdwenen was door verloren vertrouwen in het megalomane GPS2021 project. Het werd dus niet als in de beroemde Zeeuwse spreuk “luctor et emergo” maar “luctor et ire sub” (ik worstel en ga kopje onder, of zoiets, maar dit is latijn via Google translate).

Verslag FBCC – Wel vraag ik mij af hoe duur het adviesbureau was dat de Zeeuwse regenten nodig hadden en/of de “werkzaamheden” wel correct verantwoord zijn. Het grote voorbeeld op nationaal vlak vond dit namelijk niet nodig. Het verslag van de FBCC dat vorige week aan de agenda van de vergadering van 13 maart werd toegevoegd is in dit opzicht best wel vernietigend. Men houdt het netjes maar men laat feitelijk geen spaan heel van het financiële beleid dat het vorige NPO-bestuur in haar laatste maanden voerde (voordat ze onder curatele gesteld werden).

Niet duidelijk wordt wie de portefeuille van de opgestapte penningmeester in die maanden heeft waar genomen zodat er iemand op zou kunnen worden aangesproken. Echter het is totaal onacceptabel dat er, voordat de FBCC de betalingen controleerde en fiatteerde (hetgeen vanaf 25 maart 2020 plaatsvond), in de eerste maanden van 2020 uitgaven zijn gedaan die niet gedekt werden door de begroting. Ook werden de genoemde uitgaven en de uiteindelijke facturen (van in het totaal €11.000) niet gedekt door een deugdelijke beschrijving op de facturen! De FBCC vermeldt helaas niet wie de uitvoerders van de werkzaamheden en dus de indieners van de facturen waren. Hierna ben ik wel bijzonder nieuwsgierig.

In gewone lekentaal riekt dit wel heel erg naar wanbestuur. Vooral gezien de hoogte van de bedragen en het tijdstip van indiening.

Ook de gang van zaken rond de ontwikkeling van de duivensport app roept veel vragen op. Twee jaar werd hieraan “gewerkt” (tegen een kostenpost van ruim €39.000) zonder concreet resultaat en zonder een goede verantwoording van de kosten/uren. Gelukkig is ook dit hersenspinsel naar de prullenbak gedirigeerd door het nieuwe bestuur. Echter ook hierbij kan gerust wel worden gesproken van wanbestuur. Alhoewel ook de ledenraad de hand in eigen boezem mag steken. Er is op dit dossier te weinig controle uitgeoefend.

Kritiek op nieuw bestuur – Het nieuwe bestuur krijgt in het verslag veel complimenten maar ook een milde veeg uit de pan. Terecht mijns inziens, want het is ronduit slordig (of het komt in ieder geval zo over) dat de zaken bij de Kamer van Koophandel en de tekenbevoegdheid voor de bankrekeningen nog niet geregeld zijn. Wellicht speelt hierin ook onwelwillendheid van voormalige bestuurders een rol. Ik ben dus wel zeer nieuwsgierig naar de uitleg van het nieuwe bestuur in deze. De vergadering van 13 maart aanstaande wordt alsmaar interessanter.

Wel wordt duidelijk dat de wittebroodsweken van het nieuwe bestuur inmiddels duidelijk voorbij zijn. De zachte kritiek van de FBCC staat niet of zich. Via, via bereikten mij namelijk ook de eerste geluiden van kritiek. Het betrof de communicatie over het doorgaan van de Olympiade en met name het te behoudende en te weinig vernieuwende beleid. Een beleid dat volgens de criticasters vooral gericht is op het tevredenstellen van de grote groep, de oudere melker die zich hobbymatig met de sport bezighoudt.

In een volgend weekstuk zal ik hier misschien eens dieper op ingaan. Wel kan ik zeggen, dat ik mij in deze kritiek niet heel erg goed kan vinden. Het is m.i. nog veel te vroeg voor kritiek. De duivensport is daarnaast op dit moment zeker nog niet gebaat bij kritiek op het bestuur. Een bestuur dat nog geen negen maanden in functie is. Men heeft nu vooral tijd nodig om de zaak weer goed op de rails te zetten nadat het meeste puin geruimd is.

In dit kader is ook punt 19 van de agenda voor 13 maart interessant. Het betreft de nog uit te werken (en te bespreken) onderwerpen. In de lijst met onderwerpen/thema’s (kampioenschappen en eerlijk spel, nieuwe sector indeling, roofvogel problematiek, verbeteren van het imago van de duivensport, het beperken van de verliezen met jonge duiven, transportmiddelen certificering, splijtleden en buitenlandse leden en de communicatiestrategie van de NPO) zitten nogal wat hoofdpijndossiers.

Roofvogel problematiek – In het kader van één van de hoofdpijndossiers worden de eerste lijntjes uitgeworpen. Deze week ging de wekelijkse poll namelijk over de roofvogelproblematiek. De vraag was of het uitstellen van de seizoenstart met twee of drie weken een oplossing is? Persoonlijk heb ik deze vraag met “absoluut eens” beantwoord. De roofvogel wordt na eind maart/begin april (tijdelijk) duidelijk minder actief.

Daarnaast maakt het ook de seizoenstart voor de werkende liefhebber stukken eerlijker. In het verleden schreef ik er vaak over hoe moeilijk het als werkende liefhebber was/is om de duiven optimaal aan de start van het seizoen te brengen. Simpelweg omdat de daglichtperiode om de duiven goed te verzorgen (lees te laten trainen) voor vele werkende melkers te kort is voordat de zomertijd ingaat. Dus met een latere seizoenstart zouden twee vliegen in één klap worden geslagen.

Afdeling 11 draait door – Zoals u weet schrijf ik in mijn weekstukken ook graag over leuke, positieve of nieuwe ontwikkelingen/ideeën in de duivensport. Op facebook vond ik weer zoiets. De vaak creatieve afdeling Friesland gaat volgende week vrijdag wat unieks doen. Men gaat op 26 februari om 20.00 uur live met een tv-programma dat ook te zien is via internet. Het programma gaat “Afdeling 11 draait door” heten en in dit programma worden de kampioenen van Afdeling 11 gehuldigd.

In een live tv-show dus met uiteraard veel duivensport. Maar ook humor, muziek en een vooruit- en een terugblik. De organisatoren zijn de afgelopen dagen op bezoek geweest bij de kampioenen en hebben daar prachtige reportages gemaakt dus het wordt zeker interessant. Kortom een absolute kijktip! Vrijdag 26 Februari om 20.00 uur te zien op www.afdeling11.nl (de site is op dit moment overigens nog niet beschikbaar)

OP EIGEN HONK

Hierover is weinig te melden. De situatie verandert niet erg. Het thuiswerken heeft nog steeds de overhand, al is de situatie op het werk door het twee keer per week testen goed op orde.

Goed op orde hebben vele liefhebbers in Nederland (en België) het ook qua accommodaties en ruimte, als ik afga op de veelal prachtige sneeuwfoto’s die ze afgelopen week op Facebook plaatsten. Veel sportvrienden hebben totaal niet te klagen over de ruimte om onze prachtige hobby te bedrijven. Supergrote tuinen met daarin grote en mindergrote hokken passeerden veelvuldig de revue.

Ik werd er bijna jaloers van. Niet dat ik qua ruimte echt te kort had, maar het feit dat de buren niet “op je lip zitten” maakte mij met terugwerkende kracht toch nog wel een beetje afgunstig. Het lijkt mij heerlijk om duivensport te kunnen bedrijven zonder direct rekening te moeten houden met de directe buren. En als je dit wel doet, toch niet altijd het geklaag aan te moeten horen ….

Als ik ooit terug keer in de actieve duivensport zal ik een verhuizing naar een echt landelijke omgeving nog eens goed overwegen. Voorlopig is het plan echter om nog wel een behoorlijk aantal jaren in Maleisië te blijven en zal het vooralsnog bij bewondering van de veelal geweldige mogelijkheden blijven.

Overigens verwonder ik mij evenzo over accommodaties in super kleine tuintjes. Ik vraag mij dan altijd af hoe dat goed gaat met de buren zo dichtbij.

Tot een volgende keer,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende