- vrijdag 03 februari 2017
Zondag 29 januari 2017. Iedere zondagmorgen voltrekt zich hetzelfde ritueel. Ik sta op en schrijf het weekstuk waarna de duiven verzorgd worden. Dit ritueel wordt feitelijk alleen onderbroken indien er op zondag een aantrekkelijke gebeurtenis in of buiten Duivenland plaatsvindt. Dit resulteert dan in een laat weekstuk. Een enkele keer zelfs op maandagavond. De laatste weken echter is het leesvoer dat ik de digitale snelweg op stuur vrij vroeg beschikbaar omdat er weinig op stap wordt gegaan.
Nu is januari altijd wel een beetje slappe maand qua evenementen, maar ook ontbreekt bij mij in deze periode een beetje de puf om een lang stuk te rijden. Om die reden liet ik bijvoorbeeld de laatste jaren de beurs in Dortmund lopen. Vroeger was deze beurs van de Duitse bond in mijn ogen de beurs der beurzen. Een beurs waar ik naartoe wilde vanwege alle nieuwe zaken die je daar en nergens anders zag. Door de komst van internet is dit niet meer nodig. Alle nieuwste snufjes, voor zover die er nog zijn, zijn binnen een zucht bekend in de hele duivenwereld. Mede hierdoor (en natuurlijk de vergrijzende sport, ook in Duitsland) is de eens zo grote beurs een behoorlijk stukje kleiner geworden. De laatste keer dat ik de beurs bezocht, zo’n jaar of acht geleden, was dit al zichtbaar en als ik de berichten mag geloven is het er niet beter op geworden.
Een ander evenement dat ik in het verleden altijd bezocht als het in de nabijheid van Nederland georganiseerd werd was de Olympiade. De laatste keer deed zich deze kans voor in 2009 toen, toevallig of niet, Dortmund werd aangedaan. De jaren daarna werd de Olympiade niet op een in een paar uur te rijden locatie georganiseerd. Poznan, Nitra en Boedapest liet ik dan ook aan mijn neus voorbij gaan. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik wel spijt had om Boedapest niet in combinatie met een korte citytrip te bezoeken.
Dit jaar, sterker nog dit weekeinde, werd de Olympiade weer dichtbij georganiseerd. Het duivencircus was in Brussel neer gestreken. Een ideale kans zou je denken om weer eens een bezoek te brengen aan dit grootste internationale evenement in Duivenland. Toch ging ik niet. Dit jaar was er geen Olympiade voor mij. De vaste volgers van dit wekelijkse schrijfsel en de mensen die mij overal tegen komen zullen zich hierover wellicht een beetje verbazen. Normaal gesproken is niets mij te ver als er iets leuks in de duivenwereld te beleven is.
Deze week dus niet. Ik heb er wel de hele week over lopen twijfelen. Ga ik wel of ga ik niet. Wat niet mee hielp in de besluitvorming was dat ik aan de vorige Olympiade in België niet zulke goede herinneringen had. Als je in 2007 niet tot de incrowd behoorde viel er in Oostende niet veel te beleven. Destijds boekten we er zelfs een huisje voor in het prachtige De Haan. Vanuit dit huisje verkenden we in het Olympiade weekend de prachtige Belgische kust (waarop ik in de zomer zo kan vloeken omdat onze duiven er met de verkeerde wind de zee opgaan) en het achterland.
Dit alles in combinatie met een bezoek aan de Olympiade. Op vrijdag was er toen geen mens in de hal en ook het aantal stands was destijds op twee handen te tellen. We stonden toen in een floep en een zucht weer buiten. Gelukkig maakte de rest van de trip veel goed. Ik kan mij bijvoorbeeld het prachtige Brugge nog als de dag van gisteren herinneren.
Vroeger zou mijn vader of een ander in de week voor deze happening gebeld hebben en dan was ik zeker gegaan. Deze week was er niemand die mij over de streep trok. Iemand die mij misschien het zetje gaf om toch de ruim twee uur te rijden of mij deed besluiten mijn duiven een dagje later te koppelen.
Aan dit laatste gaf ik namelijk dit weekeinde de prioriteit. In de planning stond dat de vliegduiven op 27 januari gekoppeld zouden worden en tegenwoordig ben ik zo dat ik mij daaraan dan ook houd. Bijna dan, want het lukte uiteindelijk niet om op de 27e de schuifdeur tussen het duivinnen- en het dofferhok te openen omdat de voorbereidingen nog niet voor honderd procent waren afgerond. De viering van de tachtigste verjaardag van mijn schoonmoeder vorige week zondagmiddag in combinatie met een etentje op de zaterdagavond zorgden er voor dat ik niet voldoende tijd had om alles naar mijn zin te hebben voorbereid. Kortom niet vrijdagavond maar zaterdag tegen half vijf werd de schuifdeur geopend.
De laatste jaren koppel ik vrij en dit verliep in de regel prima. Of dit nu ook gaat lukken is nog even de vraag. In tegenstelling tot andere jaren heb ik heel veel oude duiven uitgeselecteerd. Hierdoor zijn er nog maar een beperkt aantal koppels gelijk. Waar anders meer dan de helft van de koppels elkaar direct opzocht was (en is) het nu een beetje chaos in het hok. Toen gisterenavond rond zes uur de deur werd dichtgetrokken zat er nog een resem van jonge duivinnen op de vloer terwijl de veelal jaarling doffers druk koerend in de broedhokken zaten. Het aantal reeds gesloten broedhokken was ver in de minderheid ten opzichte van de nog geopende vakken. Misschien dat het vandaag lukt om meer koppels op te sluiten.
Al met al geen Olympiade voor mij, maar van de vrienden die wel gingen begreep ik dat ze een prima dag hadden gehad. Druk was het zeker zoals op de foto te zien is.
Aan het slot van dit week stuk wil ik nog even terug naar het weekstuk van vorige week. Op het stuk “de boer op” kreeg ik een reactie van sportvriend Maurice, beter bekend als de voorzitter van de NPO. Maurice gaf in een kort bericht aan dat modern als het nieuwe bestuur is, ze inderdaad de boer op willen met de nieuwe plannen. Een goede zaak waar ik daar waar mogelijk best mijn steentje aan wil bijdragen.
OP EIGEN HOK
Hierover is het meeste al gezegd daarom wil ik nog even terugkomen op de bonnenverkoop van rayon F op www.duiven.net. Deze verkoop is vorige week zondag avond gestart en loopt nog een week. Het gaat niet eens zo onaardig maar veel bonnen staan nog een stukje te laag gezien de kwaliteit van de liefhebbers en hun duiven. Om in rayon F bij de kampioenen te spelen moet er echt keihard gevlogen worden. Nu zegt iedereen dat over zijn eigen spel, we vliegen immers allemaal in het sterkst denkbare rayon, maar in dit geval is dit in ieder geval op afdelingsniveau wel waar. Enige jaren geleden heb ik dit met feiten (lees cijfers) al eens onderbouwd.
Kortom indien u nog op zoek bent naar een jonge duif van goede komaf, van prestatiehokken zonder papieren tijgers, werp dan nog eens een blik op deze verkoop.
Tot volgende week,
Michel Beekman
