- vrijdag 09 maart 2018
Zondag 4 maart 2018. Dit wordt een weekstuk na een week waarvan ik er in mijn Nederlandse leven de laatste jaren velen had. Een drukke week dus waarin gereisd werd voor het werk en een week waarin op de valreep ook nog even twee tophokken en een beurs bezocht werden. Ook werd dit weekstuk geschreven vanaf een bijzondere locatie, namelijk vertrekhal B van de luchthaven van Dubai. Hier wacht ik op dit moment op de aansluitende vlucht naar Kuala Lumpur. De geplande vertrektijd is 10:35 uur het geen betekent dat ik minder dan een uur heb om een weekstuk de digitale snelweg op te slingeren.
De drukke week begon afgelopen zondagmiddag met een vlucht naar München. Hier verbleef ik tot donderdagmorgen. Op het programma stonden een aantal technische besprekingen en dat is geen kattenpis. Drie lange dagen, d.w.z. van ’s morgens 8:00 tot ’s avonds 18:00 uur, spreken over organisatie-, productie- en productverbeteringen. In een mix van Duits en Engels.
Wel goed voor de contacten en voor het opfrissen van de Duitse taal. Dit alles in een prima setting waar het buiten wel bijzonder koud was. De thermometer wees ’s morgens waarden tussen -12 en -14 aan. Op de dag van vertrek naar Nederland (donderdag) was het iets milder, namelijk -10. Uiteindelijk best nog wel fris als je een uur op de zogenaamde S-Bahn moet wachten. In tegenstelling tot andere berichten rijdt het openbaar vervoer niet alleen in Nederland moeizaam bij winterweer. Het werk van koning winter was op de terugvlucht prima te aanschouwen. Op al mijn eerdere tripjes heb ik nog nooit een bevroren IJsselmeer mogen aanschouwen. Iets waarop de echte duivenmelkers nu ook weer niet zaten te wachten. Winter vinden de meesten wel prima maar zou vlak voor het seizoen is het best onhandig.
Op vrijdagmorgen, de een na laatste dag van mijn bezoek aan Europa, winterde het nog lekker door. Het waren echter prima omstandigheden voor een tochtje naar Geffen. Daar bracht in een bezoekje aan de hokken van de combinatie van Wanrooij. De grote man achter deze combinatie was natuurlijk aan het werk maar zijn soigneurs waren allen aanwezig om even tussen de werkzaamheden door “een bakkie te doen”. Het team is overigens uitgebreid met John Vos omdat de ambities ook gericht worden op de ZLU vluchten. Vanaf het erf van John zal ook in deze spelsoort getracht worden om de absolute top te halen. De concurrentie is alvast gewaarschuwd.
Met Rien, Henri en John, stuk voor stuk topliefhebbers, was het prettig melken. Over goede duiven, over de ontwikkelingen op de hokken en de ontwikkelingen in Duivenland. Opvallend was de rust waarmee men sprak over de huidige pijnpunten in onze sport. O.a. de roofvogelproblematiek en de toekomst van onze sport. Alle drie bekeken ze het van de positieve kant. Het glas was duidelijk half vol. Opvallend. De tijd vloog zoals meestal tijdens dit soort bezoeken dus diende ik mij nog best te reppen om nog een beetje op tijd op mijn volgende afspraak te zijn.
’s Middags had ik namelijk afgesproken bij de ambitieuze combinatie in Schiphol Rijk. Even bijpraten met Jan en Jan die onder de “klassieke” naam van Vliet- van Mastrigt oude tijden proberen te doen herleven. In het eerste vliegjaar in de afdeling Noord Holland lukte dit bij tijden al bijzonder goed. Vooral met de jonge duiven, waarop o.a. een 1e NPO behaald werd. Nu het oude duivenhok is aangepast en dit ogenschijnlijk een verbetering is staat de concurrentie vermoedelijk nog wel het een en ander te wachten. Aan de motivatie zal het zeker niet liggen. Ook hier kwamen de actuele zaken in onze sport natuurlijk weer aan bod. Ook deze mannen bekeken het duidelijk vanuit het halfvolle uitgangspunt. Niet bij de pakken neer gaan zitten maar het gewoon aanpakken.
Op vrijdagavond gingen we in de avonduren nog een hapje eten bij mijn beste vriend en zijn vrouw. Altijd leuk! Bij thuiskomst zat ik er best een beetje doorheen. Dit betekende dan ook dat ik de andere morgen een uurtje later dan gepland naar Houten afreisde. Tijdens het plannen van mijn bezoek aan Europa bleek namelijk dat ik nog net de voorjaarsbeurs mee kon pakken. Altijd leuk, al is het wel een beetje anders zonder duiven.
Ook hier liep ik weer een groot aantal bekenden tegen het lijf. Wanneer het Noord Hollanders betrof ging het vervolgens vaak over de komende afdelingsvergadering. Het heetste hangijzer voor deze vergadering is voor de zoveelste keer het verleggen van de Noord Zuid lijn op de Dagfondvluchten. Het bestuur wil nu de ondergrens van de Kringen 1 en 2 gaan aanhouden. Dit betekent bijvoorbeeld dat Volendam moet vliegen tegen Den Oever of Den Helder. Naar mijn bescheiden mening hoef je dan feitelijk helemaal geen Noord Zuid lijn meer te trekken. Deze lijn was namelijk ook bedoeld om de liefhebbers in het hoge Noorden van de afdeling NH ook “spel” te laten hebben op de Dagfond. Met deze nieuwe lijn blijft daar niets van over.
Zo mogelijk nog slechter is het schrappen van de totaaluitslag (Noord en Zuid samen). Met dit voorstel draait het afdelingsbestuur het laatste beetje allure dat de Noord Hollandse Dagfond nog had ook nog de nek om. Iedereen wil toch zien hoe hij op provincie niveau presteert. Zo kan ik mij nog de prachtige uitslag van een liefhebber uit het Hoornse herinneren. Deze man draaide ondanks zijn ongunstige ligging maar bij gunstige wind en met goede duiven de hele uitslag aan flarden. Zelfs die van Zuid, iets dat in de nieuwe situatie niet meer zichtbaar zou worden.
Ik vraag mij af hoeveel dwalingen het bestuur nog wil maken. Op de dwaling van het vliegprogramma is men nu terug gekomen met een programma dat wel heel erg veel lijkt op het programma dat ik enkele jaren geleden al voorstelde. Het zou ze sieren als ze ook op deze nieuwe dwalingen terug zouden komen. Doen ze het niet dan is het aan de vergadering die dan hopelijk niet zit te slapen.
Op de beurs viel mij ook de prachtige stand van “De Allerbeste …” op. Ruud Moes en zijn mensen hadden er echt een prachtig stukje werk van gemaakt. De winnaars van deze nieuwe competitie kregen echt on-Nederlands veel eer. Met veel uitstraling, iets dat ook gold voor de huldiging waarvan ik wat beelden op de sociale media zag. Goed bezig, ook overigens omdat de criteria gelijkt zijn aan die van de Olympiade en er hierdoor misschien wat duidelijkheid komt in wat nu “De Allerbeste” duiven zijn! Afwachten hoe dit de komende jaren verder gaat.
Voor het overige viel ook de stand van de Pioneer club op. Een stand met een internationale uitstraling van rijkdom en klasse. Ik ben benieuwd hoe deze nieuwe Chinese eigenaren de Belgian Masters gaan aanpakken.
Het werd uiteindelijk een kort beursbezoek want tegen het einde van de middag had ik afgesproken met een geïnteresseerde huurder. Een sportvriend die wellicht duiven wil gaan houden vanaf mijn oude locatie. Ook dit bezoek stond onder wat tijdsdruk. ’s Avonds ergens na 19:00 uur diende ik mij namelijk te melden voor de nachtvlucht naar Dubai.
Al bij al weer eens een ouderwets drukke week.
Tot volgende week want over eigen hok of honk valt niets te melden,
Michel Beekman
