Zondag 22 april 2018. Er zijn van die vluchten waar je als liefhebber naar uitkijkt of in mijn geval keek. Deze zaterdag was wat mij betreft zo’n vlucht. Een Vitesse vlucht aan het begin van het seizoen met de wind (schuin) op de kop. Zo’n vlucht vormt vrijwel altijd een goede graadmeter voor de conditie van de duiven. Vroeger noemde  ik het altijd een vlucht waarin de jongens van de mannen gescheiden worden. Als de duiven namelijk maar iets mankeren krijg je bij dergelijke omstandigheden klappen.

Gebreken in de conditie die bij wind op de staart niet of nauwelijks opvallen komen dan opeens aan het licht. Vaak hapert er een haartje aan de gezondheid waardoor de duiven juist niet de gewenste conditie bereiken. Bij een Vitesse vlucht met een koude kopwind en met nog wat meer beaufort is het verschil overigens nog groter.

De mannen die ze met kopwind als het ware aan een touwtje pakken kunnen zo gezegd de weken daarna op twee oren slapen. Degenen die een lesje in nederigheid krijgen/kregen moeten zich eens achter de oren krabben. Wat is er aan de hand?

Zelf overkwam mij het niet vaak dat ik bij deze omstandigheden na afloop in de hoek van de (zwaar) teleurgestelde liefhebbers stond maar de keren dat het gebeurde wist ik wat mij te doen stond. Een gezondheidscheck bij voorkeur door een duivendierenarts. Bij voorkeur nog dezelfde dag maar in ieder geval zo kort mogelijk na de vlucht. Een enkele dierenarts houdt voor intimi spreekuur op zaterdagavond of op zondagmorgen. Echter de meeste melkers zijn aangewezen op een controle op maandag.

Aan de late kant om nog echt in te grijpen maar het geeft wel inzicht in het achterblijven van de prestaties. Duidelijk wordt of er simpelweg iets aan de conditie (forme) mankeert of dat er iets scheelt aan de gezondheid. Dit laatste is feitelijk het makkelijkst. Optreden op grond van het advies van de geneesheer en tevens proberen de oorzaak weg te nemen. Vooral bij problemen met de luchtwegen is het hok vaak de oorzaak. Sinds ik mijn duivinnen iedere dag in de volière opsloot had ik bijvoorbeeld nauwelijks meer problemen met de koppen.

Lastiger is het als de witte jas niets constateert. De duiven zijn dan volgens de dierenarts niet in de gewenste conditie. Vaak predikt de witte jas dan geduld. De conditie zal nog wel komen. Veel liefhebbers denken dit overigens ook en wachten rustig af tot het tij keert. Zelf was ik nooit zo geduldig. Meestal was het de week na het bezoek aan de dierenarts (of soms sportvriend met een microscoop) nog niet veel soeps. Vaak weer net niet, zelfs bij meewind.

Dit was het moment waarop ik dan blind ingreep. Ik ben niet zo’n voorstander van blind ingrijpen maar een duivenseizoen is naar mijn persoonlijke mening tekort om lang te lopen zeuren met duiven die net niet voldoende presteren. Bovendien was ik een echte puntenspeler en dan kan je niet teveel matige uitslagen na elkaar hebben. Daarom kregen de duiven zo kort mogelijk na de vlucht, meestal op zaterdagavond of uiterlijk zondagmorgen een geelcapsule opgestoken.

Ook werd er met een schuin oog naar de windvoorspelling voor de zaterdag er op gekeken. Bij meewind is het negatieve effect van een geelcapsule veel kleiner. Een keer (een capsule) en geen twee dagen achter elkaar zoals voor het seizoen. Vaak waren de uitslagen de zaterdag erop weer goed. Soms zelfs opmerkelijk goed. Vaak bleven de prestaties dan ook goed omdat de duiven net over de drempel geholpen werden.

In de uitslagen van gisteren zag ik een aantal gekende hokken niet helemaal naar het zin pakken. Ik weet dan ook bijna zeker dat deze mannen, die er normaal altijd staan, zich niet lang achter de oren krabben. De witte jas zal het druk hebben deze week want deze toppers zien zelf wel dat hun aankomsten die op het eerste gezicht zo slecht niet leken toch wel erg bleekjes afsteken tegen de uitslagen van de hokken in forme (lees gezond). Ook zien zij in retrospectief dat de uitslagen van de weken ervoor ook niet zo echt super waren. Dit onderscheidt namelijk ook een topspeler van een gewone melker. Deze topper weet wanneer hij moet handelen en/of een specialist moet raadplegen.

Op veel hokken was het echter prachtige sport. In vrijwel alle afdelingen kwamen de duiven zeer fraai naar huis, zoals gezegd vooral bij de hokken in forme.

In Noord Holland stond de vlucht vanuit Asse Zellik geprogrammeerd. Na het optrekken van het ochtendgrijs en een lossing om 11:45 uur was het gezien de windrichting logisch dat het binnenland er niet echt aan te pas kwam. De vroege duiven zaten voor de tweede keer dit jaar Westelijk. Niets mis mee deze week want de Oostnoordoosten wind was kalm en leidde niet tot extreme vluchten of beter gezegd uitslagen.

De hoogste snelheid werd behaald in Alkmaar, een duif van afdelingsbestuurder Han Hoekstra was iedereen te snel af. Echter overal verliepen de concoursen vlot en er is dan ook maar een conclusie mogelijk. Het was een fraaie vlucht.

De winnaars per CC/Kring

Kring 1:

• 1A: Aad van Kesteren, Den Helder – 1284 mpm
• 1B: Han Hoekstra, Alkmaar – 1303 mpm

Kring 2:

• 2A: Chris Weber, Opmeer – 1233 mpm
• 2B: Jelger Klinkenberg, Schermerhorn – 1259 mpm

Kring 3:

• 3A: Simon Durge, Heemskerk – 1302 mpm
• 3B: Joop Jansen, Haarlem – 1303 mpm

Kring 4: Cees van vliet, Kudelstaart – 1295 mpm

Kring 5:

• 5A: Willem Klaverstijn Jr – 1285 mpm
• 5B: Cees van Lammeren, Bovenkerk  – 1288 mpm

OP EIGEN HO(N)K

Is afgelopen week in Aalsmeer de accountmanager van de verhuizer langs geweest. We krijgen een eigen container die op de dag van vertrek gehaald, gevuld en opgehaald zal worden. Besloten is om de volières in ieder geval mee te verhuizen. Er is plaats voldoende.

Voor de rest geen nieuws. Tot volgende week.

Michel Beekman