- vrijdag 08 juni 2018
Zondag 3 juni 2018. Vandaag heb ik maar weer eens een gat in de dag geslapen. Kennelijk is het leven hier toch vermoeiender dan het op het eerste gezicht lijkt. Het zullen de lange dagen van huis zijn die een beetje hun tol eisen. Ook zal het laat inslapen en het slecht of onrustig slapen er zonder twijfel mee te maken hebben. Afgelopen week ging dit laatste een beetje extra lastig, al lijken de ergste problemen van “de val” achter de rug. Zelfs de massage van gisteren kon ik goed doorstaan terwijl ik dat op voorhand niet verwacht had. Vanmorgen voelde het wel weer wat pijnlijker aan als de dagen ervoor, hetgeen niet vreemd is na een massage van verstramde spieren.
Direct na het opstaan begon ik ook aan mijn gebruikelijke zondagse activiteiten. Wat klusjes in huis en last but not least het door lopen van internet. Eerst het gewone nieuws en daarna het duivennieuws. Compuclub en Facebook zijn op zondagmorgen, in dit geval middag, mijn belangrijkste informatiebronnen.
Op de site van de Compuclub zag ik wat ik gisteren al liggend aan de rand van het zwembad een beetje had gevolgd. Het Zuiden en het Oostelijk deel van Nederland hadden een losbaar traject. Niet ideaal maar losbaar en de andere afdelingen hadden vooral op het laatste stuk minder weer en stelden uit. Ook bleek in de uitslagen van de afdelingen die wel losten dat de iets Oostelijker gelegen losplaatsen een beter verloop kenden terwijl ook de afstand een behoorlijke rol speelde.
Een aantal afdelingen heeft de Midfondvluchten wat opgerekt naar klassieke afstanden. Dat wil zeggen afstanden (ruim) boven de 400 kilometer, iets dat in mijn jeugd gebruikelijk was maar de laatste 30 jaar zeker niet. Het blijkt dat de afstand geschiktheid van de duiven ogenschijnlijk iets meer een rol gaat spelen of wellicht het voersysteem van de baas, want de concoursen van deze vluchten staan bijna allemaal een minuut of 50 open terwijl de Midfondvluchten met afstanden tussen 300 en 375 kilometer binnen 30 minuten sluiten. Opmerkelijk en iets om te blijven volgen.
Tracks van zaterdagavond 2 juni toen de blauwe track thuiskwam
Facebook is en blijft vervolgens altijd een genot om te lezen. Een onuitputtelijke bron van informatie. Vrijwel altijd is er nieuws uit duivenland dat mij doet glimlachten of fronzen. Deze week was daar bijvoorbeeld het nieuws dat het verboden wordt om Nederlandse duiven in België in te korven. Iets dat volgens mij officieel al jaren het geval was maar iets dat men nu ook daadwerkelijk lijkt te willen gaan handhaven. Ik schrijf overigens bewust lijkt want ik vraag mij af hoe de NPO en de KBDB dit denken te gaan doen. Ook heb ik mijn vraagtekens bij het nut. Behalve enig financieel gemis voor de afdelingen kan ik niet veel nadelen bedenken. Misschien levert het wat ergernis op tussen liefhebbers die vlak naast elkaar wonen en duiven van verschillende vluchten thuiskrijgen. Natuurlijk is dit een beetje lastig maar het is meer de baas die hier mentaal last van heeft dan de duiven. Ik spreek een beetje uit ervaring en weet namelijk dat goed gemotiveerde duiven zich bij thuiskomst niets aantrekken van duiven die al dan niet gemotiveerd thuiskomen van een andere vlucht (jonge duiven daargelaten).
Ook was er deze week weer nieuws over de Hoekse en Kabeljauwse twisten binnen de groep van ZLU spelers. Nu lijkt het er op dat het bestuur van de ZLU de meubelen probeert te redden met een uitleg. Mij is het er niet duidelijker op geworden. Ik ben echter geen ingewijde dus zal ik mij niet wagen aan een oordeel. Eerst maar eens de feiten (de uitslagen) afwachten. Nog enkele weken geduld hebben dus.
Het voor mij meest interessante nieuws op Facebook kwam deze week van het GPS tracking front. Zoals iedereen weet interesseert het vluchtverloop en dan vooral de route die de duiven af leggen mij bovengemiddeld om het zachtjes te zeggen. Vooral het verloop op vluchten met moeilijke omstandigheden d.w.z. slecht weer maar ook voor de mens heel mooi weer, waren voor mij vorig seizoen de aanleiding om een setje GPS ringen aan te schaffen. Ik betrok de ringen via de echte pionier in GPS land, Rieks Lonsain uit Nieuw Leuzen.
Over Rieks gesproken, onlangs kregen Falco Ebben en ondergetekende credits voor het pionieren op het GPS vlak in een artikel van AS maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat Rieks voor zover ik het kan/kon waarnemen de eerste was die zijn (overnachtfond) duiven voorzag van GPS ringen. In het naseizoen van 2016 of was het al in 2015. Met jonge duiven bij en rond zijn hok, die aantoonden hoe ver duiven van huis gaan tijdens de training. De jaren die daarna volgden ook Tracks van de wedvluchten waaraan hij deelnam. Het leverde zeer interessante informatie op. Niet alleen over de route maar ook over de vlieghoogte. Ik kan mij bijvoorbeeld een track herinneren van een ZLU vlucht waarin de duif in kwestie ruim boven de 1000 meter hoogte vloog. Iets dat niet voor mogelijk werd gehouden.
Ook bijzonder waren de tracks van één van de andere eerste gebruikers, woonachtig in Friesland, die aantoonden dat de duiven wel degelijk het IJsselmeer oversteken. Iets dat ook te zien was in een track van Lonsain.
Dezelfde Rieks Lonsain zorgde deze week voor een doorbraak of in ieder geval een nieuwe sprong vooruit in wat we weten over de routes naar huis. Naar mijn bescheiden mening dan want zelf is hij hier minder van overtuigd. Twee van zijn duiven, die gespeeld werden op de oefenvlucht vanuit Roye georganiseerd door Brabant 2000 en, die voorzien waren van een GPS ring belandden in Engeland. Ze vlogen bijna in een rechte lijn vanaf de losplaats naar de Franse kust om ergens tussen Calais en Duinkerken de zee op te vliegen. Vervolgens staken ze over om vervolgens bij Caister-on-Sea weer boven land te raken. Ze deden dit niet tegelijkertijd want een duif begon 7 minuten eerder dan de oversteek dan de andere.
De ene duif vloog vrijwel direct door en valt na een lossing om 7:15 uur ruim na 18:00 uur op het hok. Ondanks de tegenwind op het traject van Engeland naar het achterland van Zwolle. Helaas is de batterij vroegtijdig leeg. De andere duif is minder dapper of gewoon vermoeider en maakte de oversteek dagen later. Ogenschijnlijk heeft deze duif gewacht op het draaien van de wind. Iets dan vice versa ook vaak het geval is met Engelse aanvliegers.
Wat tonen de tracks nu precies aan? Wat maakt dit een doorbraak of toch niet? Eerst de vluchtomstandigheden, deze waren pittig. Warm weer, een matige Zuidoosten wind, een losplaats nabij de kust en een vroege lossing met wellicht inversie. Later op de dag zouden er nog onweersbuien volgen, echter op het moment dat deze daadwerkelijk losbarsten zouden duiven die in rechte lijn naar hun hok gevlogen hadden dit gebied al voortijdig gepasseerd hebben. Al bij al “de cocktail” die ik vaker beschreven heb.
Wat kan nu daadwerkelijk worden vastgesteld? Zonder meer kan worden vastgesteld dat duiven in rechte lijn de verkeerde kant op gaan. Ze kiezen zonder te dralen of te zoeken na de lossing direct een koers in een richting die ze uiteindelijk in Engeland doet belanden. Zonder te dralen dus want de tracks tonen geen onderbrekingen en de metingen volgen elkaar regelmatig op.
Daarnaast kan zonder meer worden vastgesteld dat ze op hun route naar huis boven zee terecht kunnen komen. Iets waaraan door velen getwijfeld werd. De twee duiven die gevolgd worden doen dit los van elkaar maar zonder twijfel in het gezelschap van andere duiven want een duif vliegt nooit alleen. De vraag is nu of dit duiven betrof van de dezelfde lossing of dat dit toevallig duiven waren die naar Engeland moesten.
D.w.z. dat de duiven met de GPS ring om hun poot aanhaakten bij koppels die van het vasteland naar Engeland vlogen. Persoonlijk geloof ik hier niet in maar gezien het feit dat de duiven in hetzelfde gebied weer aan land raakten valt dit niet uit te sluiten. Het zou leuk zijn als een van de lezers zou kunnen achterhalen of er op zondag 27 mei een Engelse lossing was? Ongeveer op hetzelfde tijdstip, in hetzelfde gebied en ongeveer met dezelfde bestemming (Noordelijk van Caister-on-Sea).
Wat wordt niet aangetoond? Niet wordt aangetoond hoe een en ander met programma duiven verloopt. De waarnemingen betreffen overnachtfondduiven. Uitgerust met een grote motor en voorzien van voldoende brandstof waardoor zelfs dagen later de duif in kwestie nog thuis komt. De vraag is dus hoe het programmaduiven zou zijn vergaan bij vergelijkbare omstandigheden. Deze duiven zijn veel nerveuzer, verbranden meer energie en hebben vaak minder in de tank doordat ze getuned (gevoerd) worden om de afstand te vliegen die op het programma staat (althans bij vele melkers).
Track van zondagavond 27 mei
Een andere vraag die rijst is wat deden de twee duiven met GPS op de terugweg. Vooral de duif die op zondagavond arriveerde is hierbij interessant. Welk traject koos het beestje. Ogenschijnlijk stak het dier de Noordzee op het relatief brede stuk over. Helaas was de batterij vroegtijdig leeg want anders hadden we kunnen zien waar het beestje vloog en of er onderweg halt gehouden werd (of niet). Uit eigen ondervinding weet ik dat een duif die eenmaal gezeten heeft niet meer zulke lange rukken achter elkaar vliegt. Als de duif in kwestie een pauze heeft willen nemen tijdens haar oversteek restten er weinig andere mogelijkheden dan een schip of een booreiland. Juist de elementen die opduiken in de verhalen maar door het leegraken van de batterij is het op dit moment niets anders dan speculatie.
Kortom een volledige doorbraak is het naar mijn mening nog niet. Hiervoor zijn er nog te veel vragen. Het wachten is op meer waarnemingen en hopelijk is dit een kwestie van tijd. Ik weet van een aantal liefhebbers in Noord Holland dat ze inmiddels de beschikking hebben over GPS ringen. Waarbij ik overigens zou willen opmerken dat ik in dit alles een leidende rol van de NPO mis. In het kader van onderzoek naar vluchtverloop en hieruit voortvloeiend de keuze van “optimale” losplaatsen zou de NPO en in het bijzonder de WOWD naar mijn bescheiden mening het voortouw moeten nemen. Ook in het kader van dierenwelzijn overigens.
OP EIGEN H(O)NK
Valt weinig te melden dus tot volgende week,
Michel Beekman
