Zondag 19 augustus 2018. Buiten giet het pijpenstelen. Niet in Valencia/Kuala Lumpur maar in Mersing. Hier zit ik namelijk op het moment dat ik dit schrijf. In een achenebbisj hotel waar we een nachtje zullen doorbrengen. Zo’n hotel waar je eigenlijk niet wilt komen maar dat geboekt wordt/werd uit praktische overwegingen. Autoreis en bootreis gingen door de geplande vertrektijd van de boot of beter gezegd veerboot(je) namelijk niet samen. Daarom reden we op zondag aan om op maandag de boot te nemen.

Om hier te komen zaten we een uur of vijf in de auto. Eerst gewoon de snelweg richting Singapore om vervolgens door te steken naar de andere kust. Dat wil zeggen het schiereiland dat Maleisie is doorkruizen van West naar Oost. Het was best een avontuurlijke rit, vooral het tweede deel. Hier zagen we ook het nodige al dan niet platgereden “wildlife”. In de vorm van lizards , d.w.z. hagedissen/leguanen en een tweetal soorten apen. Vooral die laatste groep had het niet makkelijk met al die passerende auto’s. Veel dode Makaken en een ander groter soort waarvan ik de naam niet kan achterhalen. Gelukkig zagen we van deze laatste soort nog wel een groot levend exemplaar. Een prachtig sterk beest dat wel van plan was de doorgaande weg over te steken ….

Onze pleisterplaats Mersing vormt dus de vertrekplaats van diverse veerboten naar het eiland Tioman, onze eindbestemming. Op de plaatjes zag het eiland er werkelijk geweldig uit. Bijna betoverend, inclusief Bounty-achtige stranden. De vraag is wel hoe mooi het één en ander zal zijn onder een bewolkte hemel. De weersvoorspelling voor de komende dagen is namelijk niet echt je dat. Veel bewolking en buien. Temperaturen rond de 27 graden hetgeen natuurlijk prima is.

De vraag is hoe het weer werkelijk wordt want ook hier kloppen de verwachtingen lang niet altijd. Zo meldde een collega van mij afgelopen vrijdag dat het tot half september droog zou blijven. De volgende dag, zaterdagmorgen dus, kletterde de regen naar beneden. Kortom we gaan het zien. Avontuurlijk wordt het best wel want morgen wacht eerst een tocht met een kleine ferry waarna een speedboot van het resort ons zal oppikken. Het resort is namelijk over de weg niet te bereiken. Ver weg van alles en iedereen. Aan de ene kant een berg met jungle en aan de andere kant de zee. Uitrusten zullen we dus zeker.

Alweer bijna uitrusten kunnen de duiven. Na een lang en zwaar seizoen is de finale nu echt aangebroken. Vooral voor de afdeling Noord Holland wel te verstaan want daar staan nog slechts drie weekenden met spel voor de punten op het programma. Er kan nog wel een week langer gespeeld worden maar dit betreft waarschijnlijk een sectorale vlucht om des keizers baard. Zelfs de fondclub Noord Holland heeft deze vlucht niet op haar programma. Die club heeft toch wel heel erg behoudend haar kampioenschap “juniorenfond” vastgesteld. Slechts drie vluchten waar dit er met een beetje creativiteit vijf of misschien zelfs zes hadden kunnen zijn.

In een groot aantal afdelingen staan nog vier vluchtweekeinden op het programma. Daar eindigt men in week 37. Half september zo’n beetje het traditionele einde van het seizoen. Dit einde werd meestal rond die tijd gekozen omdat veel duivenmelkers na het seizoen dan nog konden genieten van een vakantie in Zuid-Europa waar het vakantieseizoen eind september eindigt.

In een aantal afdelingen zit het er niet in om na half september op vakantie te gaan. Tenminste als je een seizoen lang om de punten wilt spelen. Een Noordelijke afdeling (Friesland) en enkele Zuidelijke afdelingen (geheel Brabant en Limburg) kennen namelijk zelfs nog vijf weken spel (dus tot en met week 38). Het langste kun je met duiven spelen in die andere afdeling uit het hoge Noorden. In Noordoost Nederland korft men op mijn verjaardag, d.w.z. op 28 september, nog in voor de laatste natoervlucht. Ongekend en zelden vertoond, wedvluchten in week 39!

Qua weer is het meestal geen probleem om zo laat in het jaar nog te vliegen maar behalve voor potentiele vakantiegangers is het ook voor de werkenden niet zo eenvoudig. De dagen worden na half september snel erg kort. Aan de korte kant om de duiven na het werk nog los te laten. Ik ben dan ook nieuwsgierig hoeveel diehards nog deel zullen nemen? Al hoewel je het met duivenmelkers nooit weet. De gekende “taartvluchten” na het reguliere seizoen mogen zich jaar in jaar uit in een grotere belangstelling verheugen.

Een ding valt wel op in de vliegprogramma’s van de diverse afdelingen. Van het zo glorieus aangekondigde nationale vliegprogramma is tot op heden nog weinig terecht gekomen. Vermoedelijk speelt de hete zomer en het daardoor opschuiven van de jonge duiven vluchten een rol. Hierdoor lopen de programma’s op sommige plaatsen extreem lang door.

Vreemd doet het echter wel aan want van eenheid is bepaald geen sprake. Iedere afdeling doet al dan niet gestuurd door regionale tradities wat men zelf wil. Vermoedelijk zit hier nog altijd de kern van het probleem. Zo lang de afdelingen autonoom zijn in het vaststellen van het vliegprogramma zal dit ook niet zo een twee drie veranderen. Het wachten zal zijn op de voorstellen van de secties en het wellicht zelfs tot het moment dat het aantal kiesmannen dat de secties vertegenwoordigt het aantal kiesmannen van de traditionele afdelingen zal overstijgen. De tijd zal het leren …..

In mijn afdeling, Noord-Holland dus, stonden dit weekeinde wederom twee vluchten op de agenda. Een natoervlucht en een Franse vlucht voor degenen die willen meedingen naar het jonge duivenkampioenschap. Beide vluchten konden vroeg op de vleugels. De laatste weken zijn de weergoden de lossers en de duiven goed gezind. Dit betekent wel haast je rep je voor de mannen op de voorhand. Bij velen zijn de hokken vrijwel leeg (omdat men daar vaak alles wat kan vliegen speelt) waardoor het voorbereiden op de thuiskomst niet veel voorstelt. Echter niet iedereen heeft zijn duiven bij huis en dan is heel vroeg lossen op een zeer korte afstand wel erg ongemakkelijk.

Voorheen werd er om die reden onder de 100 kilometer nooit voor 8:00 uur gelost. Ik spreek een beetje uit ervaring want tussen 1985 en 2002 hield ik duiven op een volkstuin, de laatste jaren zo’n 20 minuten van mijn huis. Een vroege lossing was dan wel een beetje een ramp. Om niet te laat te zijn moest ik op sommige vluchten anticiperen op een mogelijk vroeg tijdstip waarop de duiven in vrijheid gesteld werden. In gewoon Nederlands, al van huis voordat het lostijd stip bekend was en maar afwachten wanneer de duiven kwamen. Toen was dit nog wat lastiger dan nu want pas vanaf 1996 was er sprake van fatsoenlijke mobiele telefonie.

Maar goed de duiven gingen dus vroeg op de vleugels en de snelste werd reeds om 8:31 uur (!!!) geconstateerd in Kudelstaart. Het was wederom een duif van Cees van Vliet die alle 12.633 concurrenten de broek afdeed. Twee weken achter elkaar de snelste van de lossing is iets dat niet velen Cees nadoen. Vorige week was dit overigens van de groepslossing van Kring 3, 4 en 5. Deze week moest dus de hele afdeling eraan geloven. Door de hoge snelheid van de eerste duiven (1779 mpm) stond het concours relatief lang open. 11 minuten voor een vluchtje van 80 – 150 kilometer is niet erg vlot. Vermoedelijk zijn veel duiven weer een stukje te ver gevlogen hetgeen niet gek zou zijn bij een dergelijk grote lossing op een dergelijk korte afstand.

De winnaars per Kring/CC:

Kring 1:

• CC1A: Aad van Kesteren, Den Helder – 1679 mpm
• CC1B: Arie Tromp, Egmond aan de Hoef – 1715 mpm

Kring 2:

• CC2A: P. de Wit, Hoogkarspel – 1741 mpm
• CC2B: Frank van der Sluys, Volendam – 1744 mpm

Kring 3:

• CC3A: Wim Rodenburg, Uitgeest – 1708 mpm
• CC3B: Gebr. Poelarends, IJmuiden – 1686 mpm

Kring 4: Cees van Vliet, Kudelstaart – 1779 mpm

Kring 5:

• CC5A: Jan Rijsnburger Senior, Amsterdam – 1774 mpm
• CC5B: Cornelis van Rijn, Nes aan de Amstel – 1775 mpm

Ook de junioren die in Morlincourt stonden werden relatief vroeg in vrijheid gesteld. 7:30 uur gingen de manden open en een kleine drie uur en 20 minuten later konden op de uiterste voorhand de eerste duiven begroet worden. De aller vroegste duiven vielen dit keer niet op de voorhand maar in Purmerend, bij André Geutskens. Deze topmelker uit het midden van de afdeling heeft vrijwel ieder jaar zijn jongen goed in orde en het is dan ook geen verrassing dat hij de overwinning pakt op deze NPO-vlucht. Zijn ploeg jonge duiven toonde namelijk de vorige weken al aan goed in vorm te zijn. De overwinning was echter wel bijzonder nipt want de eerste duiven zaten zeer kort op elkaar. Respectievelijk 1624,2 mpm, 1623,6 mpm en 1623.3 mpm.

Opmerkelijk genoeg gingen de overige ereplaatsen naar Zandvoort (Jaap en Pauline Kroon) en Aerdenhout (combinatie Dijkman & Knegt). Dit is een beetje opmerkelijk omdat op het korte werk in de ochtenduren deze hoek, de uiterste Zuidwesthoek, van de afdeling er in zijn geheel niet aan te pas kwam. Wellicht heeft de wind onderweg toch een beetje uit een andere hoek gewaaid. Wederom de winnaars per kring:

Kring 1: Combinatie Eecen-Broertjes, Alkmaar – 1612 mpm

Kring 2: Combinatie Geutskens, Purmerend – 1624 mpm

Kring 3: Kroon en Kroon, Zandvoort – 1623 mpm

Kring 4: Pascal Jongsma, Wormerveer – 1615 mpm

Kring 5: Hans Half, Amstelhoek – 1617 mpm

OP EIGEN HO(N)K:

Valt deze week te melden dat de tickets voor de “business trip” in september geboekt zijn. Dit betekent dat ik 7 september op Schiphol land om vervolgens op 11 september door te vliegen naar München. Daar vertrek ik dan weer op 13 september om uiteindelijk op 16 september weer naar Kuala Lumpur International Airport te vliegen. Met een beetje goede wil, als de weergoden willen meewerken, kan ik dus nog minimaal drie vluchten zien thuiskomen! Een leuk vooruitzicht maar eerst wacht nog even het “bounty-eiland”. Hierover wellicht volgende week meer!

Tot volgende week,

Michel Beekman