- vrijdag 31 augustus 2018
Zondag 26 augustus 2018. Dit wordt echt een keertje een kort weekstuk. Althans dit was de intentie. Simpelweg omdat ik nog een beetje los ben van de duivenwereld, waarover straks meer. Het komt echter vooral doordat de duiven van Noord Holland op het moment dat ik dit schrijf nog aan het thuiskomen zijn of juist thuis gekomen zijn. Geen winnaars deze week dus want Noord Holland verplaatste namelijk de navlucht vanuit Duffel naar de zondag. Op grond van de weersverwachtingen werd er geanticipeerd. Zaterdag was volgens de meteorologen grotendeels nat met een pittige Westelijke wind. Zondag was het weer volgens deze zelfde groepering beter dus besloten de mannen aan het Noord Hollandse roer de boel om te gooien.
Niet voor de eerste maal dit jaar en ogenschijnlijk met succes. Tenminste als ik de satellietbeelden van zaterdag en zondag vergelijk krijgt de zondag van mij veruit een betere beoordeling. Op het moment van lossing was de gehele vlieglijn zo goed als “schoon” terwijl op zaterdag vooral Westelijk Nederland geteisterd werd door flinke buien.
Buien die de uitslagen in bijvoorbeeld de afdeling Zuid Holland flink door elkaar schudden. Oude tijden herleefden bijna zo dominant als de Zuidoostelijke voorhand het afdelingsspel beheerste op de jonge duivenvlucht vanuit Pointoise. Echter op de korte vlucht vanuit Asse Zellik, bijvoorbeeld in de lossingsgroep Blauw, was de invloed van de buien en niet te vergeten de wind meer dan goed zichtbaar. Kampioenschap beïnvloedend als je het mij vraagt en persoonlijk vind en vond ik dergelijke vluchten altijd meer dan ergerlijk.
Ik ben dan ook een groot voorstander van een besluit als dat van Noord Holland of van de afdelingen GOU en Oost Nederland. Vliegen wanneer de omstandigheden iedereen een zo eerlijk mogelijke kans geven. Duiven opwachten in de gietende regen zoals op veel hokken het geval was vond ik daarnaast altijd een ergerlijke zaak. Geen beloning voor de inspanningen van de week ervoor. In plaats hiervan een nat pak en hopend dat alle favorieten weer heelhuids thuiskwamen.
Over ergeren gesproken. Ik ben benieuwd of er deze week weer zo’n polemiek ontstaat over de meest besproken vader en zoon combinatie in Duivenland. Ditmaal brachten ze 351 duiven aan de start maar behaalden ze een doodgewone 38e plaats in samenspel Gouwe en IJssel. Wel draaiden ze er nog 29 bij de eerste 100. Dit lijkt veel en het zijn ook veel duiven, echter het zijn er in verhouding een stuk minder dan de 11 duiven die Loet de Groot bij de eerste 83 draait. Terwijl hij er “maar” 43 mee heeft. Hierover hoor je niemand. En terecht want goed pakken hoort gewoon bij de sport.
Het is alleen een beetje jammer dat er inmiddels ook veel grote liefhebbers en enkele zeer grote liefhebbers die goed pakken. Vroeger stond groot voor slecht maar dit is door de verbeterde kwaliteit van de duiven en de toegenomen inzet van al dan niet professionele melkers al enige jaren niet meer het geval. Het resultaat is (soms te) dominant spel en niet alleen door de veel besproken combinatie uit Reeuwijk. Zo zie ik in de uitslag van deze week van de eerder genoemde afdeling ook zeer in het oog springend spel van twee liefhebbers die van hun respectievelijk 99 en 100 junioren er respectievelijk 73 en 72 in de prijzen pakken op Pointoise. Ongekend goed! Echter als het je buurman is word je er natuurlijk niet vrolijk van. Vreemd genoeg hoor je hier weinig tot niets over.
Wellicht omdat rond de 100 duiven inmiddels een “gewoon” aantal is geworden. Zeker met de jongen …. Al valt het wel te prijzen dat er nog melkers zijn die na alle moeilijke omstandigheden om en rond de vluchten nog een dergelijk aantal duiven in superconditie aan de start kan brengen. Dit laatste is namelijk geen sinecure en ik spreek uit ervaring. Niets is moeilijker dan het runnen van een grote kolonie laat staan het op het juiste moment er staan met een dergelijk aantal duiven. Dit aspect hoor je maar weinig op de sociale media.
Zoals een zichzelf respecterend schrijver betaamd heb ik ook nagedacht over een oplossing om dit dominante spel in te perken. Vliegen met bijna 400 duiven is er namelijk wel een beetje “over” zoals een collega schrijver dit verwoordde.
Althans, ik heb dit geprobeerd. Eenvoudig is het niet. Sterker nog ik zou geen echte oplossing weten. Het aantal duiven dat telt voor de punten beperken brengt namelijk vrijwel niets op. De prijspercentages stijgen aanzienlijk en het heeft nauwelijks invloed op de klassering van de vroegste duiven. Natuurlijk ziet het er visueel beter uit maar dat is vooral optisch bedrog, vooral met de oude duiven. Op de natour zou het wellicht een beetje helpen omdat de onervaren jongen dan uit de kop van de uitslag verdwijnen. Er is natuurlijk geen duivenmelker op aarde die zijn onervaren jonge duiven bij de eerste 30 zet.
Het van te voren opgeven van 30 duiven wordt ook veel genoemd als optie om het dominante spel te beperken. Los van het feit dat dit naar mijn mening zou leiden tot een enorme, m.i. dramatische, teruggang in de deelname zal het sportief ook niet veel opleveren. De topspelers kunnen namelijk met gemak 30 goede tot zeer bruikbare meerjarige duiven opgeven terwijl een “kleine” liefhebber zijn hele bestand moet opgeven. Het enige voordeel waarop een aanhanger van dit systeem zou kunnen wijzen is dat hierdoor de grote invloed van de jaarlingen op de uitslagen minder zou kunnen worden. Hierbij komt dan wel weer het nadeel dat de concoursen zeer snel weg zullen zijn. De vaste oude duiven missen weinig en een goede liefhebber klokt zijn portie en nog veel meer dan dit meer dan vlot.
Ook het hebben van twee uitslagen (een met alle duiven en de andere met de selecties) helpt naar mijn bescheiden weinig. Liefhebbers vragen altijd wie er het vroegste is en niet naar het feit of het een duif van buiten de eerste 30 is of niet. Bovendien zou het mij een vreemd gevoel geven “te winnen” met een duif van mijn eerste 30 terwijl ik zou weten dat er nog vele andere duiven vroeger zitten …..
De minst slechte oplossing zou mijns inziens zijn om het aantal duiven dat onder een naam gespeeld mag worden enigszins te beperken. Zeg zo’n 75 oude duiven (of als uiterste maximum 100). Voor de jonge duiven zouden dan de dubbele aantallen moeten kunnen gelden. Als er dan op de natour altijd gescheiden uitslagen gemaakt worden voor oud en jong is de dominantie ook minder groot. Bijkomend voordeel van dit laatste is dat er meerdere winnaars zullen zijn waardoor er weer meer liefhebbers tevreden zullen zijn. Tevreden liefhebbers stoppen in de regel niet, omstandigheden daargelaten.
Een andere eyecatcher was deze week het voorstel voor het Dagfond-programma voor 2019 dat de sectie Dagfond naar buiten bracht middels een publicatie in het Spoor der Kampioenen. Persoonlijk vond ik het voor een eerste concept op het eerste gezicht niet zo onaardig. Echter op Facebook was de kritiek direct al niet van de lucht. Velen wisten het zoals altijd gelijk al weer beter. In bijna alle gevallen verwarde men het algemene belang en het eigen belang. Echt duivenmelkers eigen. Ik ben benieuwd welke stormen er opsteken wanneer de andere secties met hun plannen/voorstellen naar buiten komen.
OP EIGEN HO(N)K
Het eigen honk bevond zich afgelopen week op het eiland Tioman voor de Zuidoost kust van Maleisië. In resort of retreat Bagus Place bevonden zich aan de kustlijn, of beter gezegd hier direct achter in de uitlopers van het oerwoud, kleine cottages. Een zo’n houten huisje op palen hadden wij gehuurd voor een vijftal dagen en even zoveel nachten.
Te midden van het groen en divers Wildlife was dit een bijzondere ervaring. Vooral het buiten houden van de apen na het open van de luiken was bij tijd en wijlen een uitdaging. De eerlijkheid gebiedt hierbij mij te zeggen dat wij het nog makkelijk hadden want bij andere huisjes kropen ze door smalle openingen in het dak om voedsel uit de huiskamer te roven.
Ook het nachtelijke geritsel van diverse dieren die zich ’s nachts onder het huisje bevonden was een beleving op zichzelf. ’s Nachts even wakker liggen krijgt dan een hele andere dimensie. Dit gold overigens ook voor het wandelen door het oerwoud (met naast apen, monitor lizards, leguanen, slangen, etc.) en het zwemmen/snorkelen in zee (waarin kleine roggen, ongevaarlijke black tip haaien en vele prachtige vissen). Als je weet wat er allemaal zit is dit dan toch wel iets avontuurlijker.
Bovenstaande maakte het samen met de betoverende ligging en de uitstekende verzorging (wel slecht voor de kilo’s) een korte vakantie om niet snel te vergeten. Ver weg van de buitenwereld. Letterlijk maar ook figuurlijk omdat de matige WIFI verbinding geen internet toegang bood. Slechts heel af en toe kon er iets worden opgeladen of gelezen via Facebook. Van het nieuws in de boze buitenwereld kregen we dus niets mee.
Ook het feit dat ik hierdoor geen mails kon ontvangen maakte het een heel relaxte vakantie. Te meer daar de zon meer dan uitbundig scheen. Van de weersverwachting waarover ik in het vorige weekstuk schreef kwam werkelijk niets maar dan ook niets uit. Alle dagen volop zon en het enige buitje dat op het resort naar beneden kwam viel op het moment dat wij met de speedboot een trip rond het eiland maakten. Ook al een belevenis op zich.
Op naar nieuwe, wellicht wat saaiere, avonturen,
Tot volgende week,
Michel
