Dinsdag 18 september 2018. Dinsdagavond in Maleisië, de vaste volgers van mijn wekelijkse schrijven moesten dit keer wel heel lang op nieuw leesvoer wachten. Ik kan mij het zelfs niet heugen eerder op dinsdag een weekstuk geschreven te hebben. Het zal wellicht een keertje eerder voorgekomen zijn gedurende de bijna tien jaar waarin ik mijn wekelijkse avonturen aan de volgers doe toe komen.

20180204_172702http://www.beekman-tilmans.nl/wp-content/uploads/2018/09/20180204_172702-e1537266827355-225x300.jpg 225w" sizes="(max-width: 450px) 100vw, 450px" width="450" height="600">

Meestal vond ik na een druk weekeinde altijd wel een gaatje op maandag. Deze week lukte het echter effe niet. Debet hieraan was de terugreis naar Maleisië. Deze reist duurt grofweg 24 uur, verdeeld over de zondag en maandag. Echter deze keer was het erg druk en vielen de tijden een beetje ongunstig uit. 15:20 uur als vertrektijd kostte de hele zondag, mede doordat in de ochtenduren nog wat huishoudelijk werk werd verricht. De aankomsttijd van 14:00 uur in combinatie met het wachten bij de bagageband en het ophalen/terugrijden naar huis beperkte de tijd op maandag ook aanzienlijk. Vooral doordat “de pijp een beetje leeg was” na een vrijwel slapeloze nacht in het vliegtuig en op de luchthaven van Dubai.

Hoofdoorzaak voor het niet schrijven was echter een lege batterij van een laptop in het vliegtuig en geen mogelijkheid deze op te laden. Ik had de juiste stekker voor in het vliegtuig thuis gelaten. Hierdoor verviel de mogelijkheid om de loze uurtjes in het vliegtuig door te brengen. Daarnaast bood ook de luchthaven van Dubai geen mogelijkheden. Ik zag er nog nooit zoveel mensen. Laat staan midden in de nacht. Dit betekende dat ik vrijwel geen stoel kon vinden, laat staan een wandcontact doos om de laptop op te laden.

Kortom het zat deze week niet mee, dus qua weekstuk is het “effe niet”. Op dinsdag schrijven is wat mij betreft namelijk mosterd na de maaltijd. Bovendien is mijn persoonlijke batterijtje ook nog niet helemaal opgeladen. Jetlag plus een onderhuids griepje dat mij al weken teistert maar waaraan ik niet wil toegeven. Avonturen beleefde ik overigens genoeg in die paar dagen die ik in Aalsmeer en omgeving doorbracht. Hierover wellicht volgende week meer. Dan kom ik wellicht ook terug op het programma van de Sector Vitesse en Midfond dat het daglicht zag.

Dus helaas moet ik de vaste lezers voor nu beetje teleurstellen.

Tot volgende week,

Michel