Zondag 4 augustus 2019. Augustus alweer. De vakantie in Nederland zit er weer op. Sterker nog, de arbeid werd afgelopen woensdag reeds weer opgepakt. Na twee dagen in volle vliegtuigen was dat gek genoeg niet eens zo vervelend. Gewoon weer terug in het oude ritme.

Tot dit ritme behoort ook het volgen van de wedvluchten en het schrijven van een weekstuk. Al hoewel het voor mijzelf nog niet duidelijk is of dit laatste zal blijven gebeuren. De afstand tot de duivenwereld is namelijk de laatste twee jaar zowel letterlijk als figuurlijk steeds groter geworden. De tijd zal het leren hoe dit verder gaat.

Terug naar het volgen van de vluchten.

Gisteren werd het reguliere oude duivenseizoen afgesloten met de nationale Dagfond vlucht. Ditmaal vanuit Vierzon. Een afsluiter die een knaller had moeten zijn maar een losse flodder werd. Althans wanneer je de vlucht beschouwt vanuit het perspectief van de sectie Dagfond en het NPO-bestuur. Van de mooie plannen vanachter de groene tafel van afgelopen winter kwam namelijk weinig tot niets terecht.

Ten eerste wilden de Belgen niet meewerken aan een gezamenlijke vlucht vanuit Bourges. Logisch want het business model van vele met name Vlamingen zou wel eens in duigen kunnen vallen. Nederlandse Dagfond-duiven maken in de regel een (veel) hogere snelheid en als dit blijkt in een gezamenlijke uitslag kunnen de kopers uit het verre Oosten dit natuurlijk ook zien. Iets wat gisteren niet opging maar de vrees was vermoedelijk al genoeg om de gesprekken over dit initiatief dusdanig te traineren dat het niet meer mogelijk was één en ander te organiseren.

Overigens toonden de lossingsbeelden van Bourges dat de losplaats zeker niet geschikt was voor een gelijktijdig lossing van zowel de Nederlandse als de Belgische duiven. Stapels bouwmateriaal stonden nu al soms lelijk in de baan van de vertrekkende duiven, laat staan als er nog vijf of meer Nederlandse duivenauto’s zouden hebben moeten staan/lossen. Wellicht een aandachtspuntje wanneer het ooit wel tot een gezamenlijke Belgisch Nederlandse lossing komt.

Ten tweede kon er dus niet gelost worden in Bourges doordat de Belgen er al stonden. Hierdoor werd er op het laatste moment uitgeweken naar Vierzon. Of dit pas zo laat bekend was is mij onbekend, het werd in ieder geval wel op het laatste moment gecommuniceerd. Niet dat dit heel veel uitmaakte want de afstand bleef nagenoeg gelijk. Echter het ontnam wel nog meer glans van de Nationale vlucht.

Ooit, volgens mij was het in 2006, begon men met deze nationale vlucht om een vlucht met nationale uitstraling en allure op de kaart te zetten. Om de duivensport ook buiten de eigen kring in de schijnwerpers (van de media) te zetten. Destijds werd daarom gekozen voor Le Mans vanwege de naamsbekendheid door de gelijknamige 24 uurs autorace.  Om die reden wilde men toentertijd zelfs lossen op het circuit. Iets dat overigens ook jammerlijk mis ging.

De vlucht an sich kreeg echter wel veel media aandacht. Voor- en achteraf. Deze keer was hiervan buiten de vertrouwde duivenmedia niet of nauwelijks sprake. Best onbegrijpelijk in deze komkommertijd qua nieuws. De vraag rijst dan ook of er überhaupt wel een persbericht is uitgegaan?

Ten derde was er de dramatisch slechte deelname. Ten opzichte van de eerste editie bleef er nog slechts iets meer dan 25% over! Tegen bijna 100.000 duiven in 2006, nu slechts 26.151 duiven! Natuurlijk spelen, het teruglopende ledental, het zware seizoen en de positie op de vluchtkalender als laatste oude duivenvlucht van het seizoen hierin een rol. Echter mijn indruk is dat met wat meer aandacht toch nog wel meer duivenmelkers met wat duiven hadden kunnen worden opgetrommeld. In 2006 werden er hele voorlichtingsavonden gehouden om de liefhebbers te motiveren. Ietwat “over the top” anno 2019 maar met behulp van mail, sociale media, etc. had de deelname zeker wat opgepompt kunnen worden.

Wellicht heeft de slechte deelname wel te maken met mijn laatste punt waarom het in plaats van een knaller een losse flodder werd (en feitelijk al jaren is). Liefhebbers willen een reële kans hebben om te kunnen winnen als ze aan een vlucht deelnemen. Op een nationale Dagfondvlucht bestaat die reële kans zeker niet. Hiervoor is het verschil in afstand veel te groot. De kortste afstand vloog gisteren rond de 460 km, de langste rond de 760 km. 300 km afstandsverschil is erover. Met een dergelijk afstandsverschil kan de overvlucht alleen maar winnen met een sterke, oplopende Zuidwesten wind. Aangezien die niet voorspeld werd deden alleen de echte specialisten mee.

Het afstandsverschil is daarnaast bijvoorbeeld ook bijna twee keer zoveel als het afstandsverschil bij de Nationale vluchten in België. Dit bedroeg gisteren ongeveer 170 kilometer en dit maakt het wellucht “nog net te doen” om in nationaal verband vluchten te organiseren.

Los van het afstandsverschil is er natuurlijk de invloed van de wind. De wind zorgt er zeker de laatste jaren voor dat de Nationale Dagfondvlucht feitelijk een onderonsje is voor Sector 1. Deze sector domineert altijd de Nationale uitslag maar met een beetje Noord in de wind is het hek van de dam. Het ene jaar is het de Westkant (bij Oost in de wind) en het andere jaar de Oostkant (met West in de wind). Dit jaar was het voor het tweede jaar op rij de Oostkant die gezien de windrichting logischerwijs de vroege duiven mocht begroeten. Door de invloed van de Noordwestelijke overheerst wederom het uiterste Zuidoosten de nationale uitslag.

Eén en ander leidt ook tot merkwaardige verschillen. Wanneer het concours in Limburg sluit zijn bijvoorbeeld in Friesland slechts 39 duiven gemeld. In rayon 1-4 van Noordoost Nederland zijn er dan slechts 15 gevallen. Niet onlogisch worden er in dat gebied dan ook maar 435 ingemand.

Gek genoeg is het bovendien een Belgische liefhebber die de Nederlandse nationale vlucht wint. Deze liefhebber, die net over de grens boven Maastricht woont, speelt al een aantal jaar in Nederland. Persoonlijk maakt het mij niet uit, maar het komt een beetje vreemd over. Zeker bij de buitenwacht zou deze deze vlucht wel opgepikt hebben.

Al bij al is een Nationale Dagfondvlucht misschien wel niet zo’n goed idee.

NOORD HOLLAND:

Op de Nationale Dagfondvlucht werd door mijn sportvrienden geen enkele rol van betekenis gespeeld. De winnaars van het provinciale concours, de mij zeer goed bekende, Gerard en Lies van den Bergen uit Kudelstaart vinden we terug op plaats 181. Niet slecht tegen 26.151 duiven maar vooral totaal anoniem. Provinciaal zaten er gaatjes tussen de duiven en die vinden we reeds op het denkbeeldige podium dat bestond uit Co ten Haken, Wormerveer (2^e) en Wim Wijfje, De Kwakel (3^e).

Het vluchtverloop is ook niet vlot. Het concours sluit na ruim vijf kwartier. Een beetje te lang voor een moderne Dagfondvlucht maar wellicht speelt de Nationale lossing hierin ook een rol. De trek van de duiven was de Noord Hollandse liefhebbers nu niet bepaald gunstig gezind (zoals meestal overigens op deze vlucht).

De winnaars per Kring:

Kring 1: F.J. Jonker, Zuid-Scharwoude – 1103 mpm

Kring 2: Comb. Geutskens, Purmerend – 1106 mpm

Kring 3: Jos Nijman, Heemskerk – 1098 mpm

Kring 4: Gerard en Lies van den Bergen, Kudelstaart – 1123 mpm

Kring 5: Wim Wijfje, De Kwakel – 1112 mpm

Eerder op de dag vlogen de jongen vanuit Quievrain. Na een late lossing om 12:00 uur werd het geen echt fijne vlucht. Weinig liefhebbers pakten ze vlot achter elkaar. De vroegste viel in Amsterdam West bij Martin van der Voort. Verderop moet de wind een beetje toegenomen zijn want de snelheden binnen de Noordelijke kringen liepen sterk terug. De winnaars per Kring/CC:

Kring 1:

• CC1A: Wim Ruiten, Den Helder – 1118 mpm
• CC1B: Comb. Udo-Duijn, Heiloo – 1139 mpm

Kring 2:

• CC2A: Willem Freesen, Hoorn – 1123 mpm
• CC2B: Comb. Geutskens, Purmerend – 1144mpm

Kring 3: Bas Thiele, Velserbroek – 1156 mpm

Kring 4: Martin van der Voort, Amsterdam – 1181 mpm

Kring 5:

• CC5A: Dave van Zon, Amsterdam – 1170 mpm
• CC5B: Peter Bosse en Zoon, Uithoorn – 1155 mpm

De mannen van de lange adem hadden deze week een druk programma. Op maandag 29 juli konden ze de duiven klokken van de uitgestelde ochtendlossing vanuit Cahors. Gek genoeg telt deze vlucht in het kader van de middaglossing.

Na een lossing om 7:15 uur arriveerden de eerste duiven tegen 20:30 uur. In het totaal 32 van de 663 duiven bereikten op de dag van lossing hun hokken. De vroegste was voor Ysbrand Kaptein uit Akersloot op relatief korte afstand gevolgd door de Combinatie de Vries uit IJmuiden en Kees Niesten Junior uit Heemskerk. In de sector betekende dit respectievelijk de 5^e, 6^e en 13^e plaats!

De winnaars per Kring:

Kring 1: Ysbrand Kaptein, Akersloot – 1242 mpm

Kring 2: Ron Voorn, Edam – 1182 mpm

Kring 3: Comb. De Vries, IJmuiden – 1237 mpm

Kring 4: Henk van de Roest, Zwanenburg – 1208 mpm

Kring 5: Orly Pals, Bovenkerk – 1157 mpm

Op die zelfde dag werden ook de ZLU duiven gelost in Narbonne. In tegenstelling tot de laatste weken speelden de Noord Hollanders geen hoofdrol. De vroegste duif van Harry Hendriks uit Vinkeveen wist net niet zijn/haar hok te bereiken op de dag van lossing. Uiteindelijk betekende het de verdienstelijke 30^e plaats in de uitslag.

Aangezien de volledige uitslagen van Bergerac van 3 augustus nog niet binnen zijn volgen deze gegevens volgende week.

Ditzelfde geldt voor de vluchtinformatie over Perpignan ZLU. Op het moment dat dit getypt wordt is er slechts 1 Nederlandse duif in Sittard geconstateerd (bij de combinatie Beckers-Willems).

OP EIGEN HONK

Zijn we dus weer terug in Maleisië. Na een prima vakantie met leuke ontmoetingen, lekker eten, leuke gesprekken en vroege duiven te hebben te zien vallen is het weer goed om “thuis” te zijn.

Tot volgende week,

Michel