Zondag 1 september 2019. Vrijwel iedere zondagmorgen vraag ik het mij af welk onderwerp te kiezen voor mijn wekelijks schrijfsel. Soms heb ik enige moeite iets te vinden. Vooral sinds ik zelf niet meer aan de vluchten deelneem. Meestal echter krijg ik tijdens mijn ochtendritueel wel een ingeving. Of doet mij een uitslag of een berichtje op sociale media komen tot een onderwerp voor mijn wekelijkse schrijfsel.

Zo ook deze morgen. Op Facebook las ik als eerste een berichtje van een jonge tegenwoordig Zeeuwse sportvriend die vrijwel iedereen in duivenland wel kent. Sportvriend Patrick, berichtte op Facebook over zijn vroege duiven. Na een op zijn zachtst gezegd aarzelende herstart op zijn nieuwe locatie in het prachtige Serooskerke heeft hij het lek inmiddels meer dan boven en hierover is hij meer dan goed te spreken.

Het recept hiervoor is/was ook meer dan simpel. Naast een paar aanpassingen aan de hokken waren het vooral een paar goede duiven die voor de omslag zorgden. Duiven die hij bekwam van een aantal sportvrienden en dan vooral van Buck en Martijn de Kruijf uit Woerden. Liefhebbers die zelf ook een reuzensprong naar voren maakten toen ze overschakelden naar andere duiven.

Duiven (of hun afstammelingen) die het bij anderen ook uitstekend doen. Ik kan hier gerust spreken uit ervaring. Mijn laatste topduif in mijn laatste seizoen (2017), Kenny genaamd ( 1e Quievrain 268 d.             1e 1.741 d. (1e snelste   5.881 d.),  2e Moeskroen-Menen 172  d.   3e 2.021 d. (7e snelste 7.588 d.)  en 4e Asse Zellik  390 d.    9e  3.139  d. ( 11de snelste  8.500 d.)) werd gekweekt uit een duivin van deze mannen uit Woerden. De duivin stond gekoppeld aan een doffer van de combinatie van Wanrooij uit Geffen. Over deze combinatie later meer.

Natuurlijk moet ook de wind een beetje meewerken om in groot of groter verband goed uit de voeten te kunnen. Iets dat natuurlijk niet afgedwongen kan worden en wat wellicht ook eens geaccepteerd zou moeten worden. Veel veranderingen en dwaze plannen komen voort uit onvrede over de eigen ligging. Een ligging die natuurlijk geheel en al afhankelijk is van de wind. Een ligging die je mijns inziens alleen kunt veranderen door te verhuizen.

Ook hier kan ik uit eigen ervaring spreken. Toen ik nog in het behoorlijk Oostelijk gelegen Diemen speelde (van 1985 tot 2002) was ik alleen met een stevige hoeveelheid West in de wind in staat om in het snuitje van de afdelingsuitslag te spelen. De absolute voorkeur was West, vooral op korte vluchten. Noordwest mocht ook en op wat langere Midfondvluchten kon het af en toe zelfs met een Zuidwesten wind.

Bij die laatste omstandigheden was het echter vaak het ook zeer Oostelijk gelegen Marken dat roet in het/mijn eten gooide. Ondanks dat er in Nederland regelmatige West in de wind zat zaten we in Diemen vaak aan het luie eind. Mede doordat er steeds minder duiven werden ingekorfd. Lokaal en zelfs in het toenmalige rayon werd leuk gespeeld maar in groot verband waren we vaak totaal onzichtbaar.

Toen de mogelijkheid/noodzaak zich aandiende om te verhuizen (na drie duiven diefstallen en diverse andere inbraken in de hokken op de volkstuin) werd dan ook niet geaarzeld om een huis te kopen dat min of meer op de vluchtlijn lag. Met dezelfde duiven waarmee het in Diemen nauwelijks mogelijk was werden in Aalsmeer vervolgens binnen no-time meer dan behoorlijke uitslagen gemaakt. Toen in de laatste 5 jaar van mijn carrière de kwaliteit van het duivenbestand een nieuwe injectie kreeg, gingen de prestaties nog een niveautje omhoog.

Die extra kwaliteitsinjectie zorgde er voor dat behalve op vluchten waarbij de ligging al goed was er ook op vluchten waarbij de ligging niet optimaal was beter werd gepakt. Hierop onderscheiden de echte goede hokken (d.w.z. de combinatie van liefhebber en duiven) zich van de gewone hokken. De kunst is het namelijk om ook bij ongunstige wind je niet weg te laten spelen en bij voorkeur toch vroeg te pakken.

Een staaltje hiervan werd gisteren getoond door de combinatie van Wanrooij uit Geffen. Geheel tegen de windrichting in klokten John en zijn mannen een vroege jonge duif van de “nationale” jonge duiven vlucht vanuit Lorris. 2e in Sector 1, slechts 3 mpm achter winnaar Hengst uit het Zeeuwse Zoutelande. Op het podium dus, terwijl de rest van de top 10 duiven zeer Westelijk valt.

Niet toevallig viel de tweede duif in het dorp Geffen pas 30 minuten later (bij vd Berg – vd Wouw). Op de eigen tweede duif moest de topcombinatie maar liefst 39 minuten gewacht worden (toch nog 83e tegen 10.808 duiven) en dat zegt genoeg over de unieke prestatie van de 19-016, de duif die dit huzarenstukje voor dit tophok realiseerde. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de afstamming van dit superduifje. Gezien de kwaliteit die er op de hokken in Geffen huist zullen er zonder twijfel diverse absolute topduiven in de pedigree terug te vinden zijn.

Nu besef ik heel goed dat verhuizen voor de duivensport en duivensport op het niveau zoals dat bij de combinatie van Wanrooij bedreven wordt niet voor iedereen is weggelegd. Om het eufemistisch te verwoorden. Echter dat het ook kan zonder verhuizing, met minder middelen en zonder riante hokinstallatie bewijst Peter Crans uit Den Helder, de glorieuze winnaar van de “nationale” jonge duivenvlucht uit Sector 2 vanuit Fontenay sur Eure.

Tegen 11.082 ander junioren vliegt de winnende duif van Crans maar liefst (bijna) 35 mpm los. Een absolute voorsprong van bijna 9 minuten! Wellicht een beetje geholpen door de wind uit Zuidoostelijke richtingen maar toch,  de 19-799 leverde een meer dan unieke prestatie.

Op eigen hok van Crans duurde het bijna 40 minuten voordat nummer twee zich meldde (nog 29e in Noord Holland). In de afdeling Noord Holland waar men ongeveer dezelfde (gunstige) omstandigheden kende liet de overwinnaar nummer twee in de uitslag (van Wim Wijfje) maar liefst 87 mpm achter zich (bijna 22 minuten voorsprong).

Voor Peter Crans, over wie ik in het verleden al meerdere reportages schreef, was het een droom die uitkwam. Een eerste in de sector was altijd zijn ultieme doel. Niet toevallig werden deze en andere topprestaties op de Dagfond behaald na een keuze voor specialisatie op de Dagfond en de Jonge duiven.

Ook niet toevallig gingen de prestaties met sprongen vooruit toen vanaf 2010 de Arie Dijkstra duiven gehaald werden en gekruist werden met de Schaerlaeckens duiven (via Rens van der Zijde uit Anna Paulowna). Bovendien werden al deze exploten van klasse gerealiseerd op een mini hokje van slechts enkele meters. En dit alles bovenal nog eens op de langste afstand.

Dat je ook geen onmogelijk groot aantal jonge duiven hoeft in te manden om te winnen werd in Sector 3 nog maar eens bewezen. De winnaar van Sens, de voor mij persoonlijk onbekende Enrico Koene uit de Hilversumse Meent, korfde slechts 5 duiven in. Van dit kleine ploegje arriveerde de eerstgetekende als eerste en vloog 20 mpm sneller dan de vroegste duiven in de voorvlucht. Ook de tweede duif van het kleine ploegje klasseerde zich nog keurig op tijd met een 88e prijs tegen 8414 duiven.

Dat de wind veel bepaalt en dat goede duiven alleen nog niet goed genoeg zijn bewees de uitslag van Enrico Doldersum uit Almelo. Deze super specialist met jonge duiven draait wekelijks duizelingwekkende percentages duiven in de prijzen in afdelingsverband. Deze week was het qua vroege prijs meer van hetzelfde (6e in de Sector en 1e in afdeling 9) maar qua percentage moest er een behoorlijk stapje terug gedaan worden. Windrichting en de grotere spreiding van de duiven speelden zonder twijfel een rol.

Ook in de laatste sector van de “nationale” jonge duivenvlucht vloog de winnende duif meters los. De 19-559 van Jacob Poortvliet vloog nummer twee op 22 mpm achterstand. Op de hokken van Jacob huist ook niet toevallig een bovengemiddelde kwaliteit.

Door de vaak vreemde route (via Noord Holland) die duiven uit het Hoge Noorden met Zuidoosten wind vaak afleggen kan ik meestal weinig chocolade maken van uitslagen onder deze omstandigheden. Zo ook deze week. Al lijkt het er op dat de duiven dit maal Oostelijk van het IJsselmeer gevlogen hebben want in de Zuidwest en Noordwest Friesland zit geen enkele echt vroege duif. Opvallend is daarnaast dat er nauwelijks vroege duiven vallen in het sterke centrum rond Urk terwijl ook de vroege duiven met een afstand van meer dan 500 km tot hun hok in de sector erg dun gezaaid zijn.

Al met al opmerkelijke “nationale” jonge duivenvluchten, vluchten met veelal verrassende winnaars en/of verrassend gelegen winnaars. Echter misschien nog wel opmerkelijker was de geringe deelname, slechts 37.319 duiven! Een aantal dat wel erg schril afsteekt tegen de ongeveer 200.000 junioren uit het midden van de jaren tachtig.

NOORD HOLLAND:

In Noord Holland is het altijd een groepje specialisten die strijd aanbinden om de eer op deze eens zo roemrijke vlucht. De snelste viel dus bij Peter Crans zo ongeveer op de verste afstand, de tweede zo ongeveer op de kortste afstand bij Wim Wijfje en de derde aan de kust bij de combinatie Tervoort-Hasert. De junioren lagen ver uit elkaar en het verschil in winnende snelheden was groot.

De winnaars per kring:

Kring 1: Peter Crans, Den Helder – 1597 mpm

Kring 2: Jasper Haselager, Westbeemster – 1463 mpm

Kring 3: Tervoort & Hasert, Haarlem – 1502 mpm

Kring 4: Jan & Joke Kaman, Wormerveer – 1460 mpm

Kring 5: Wim Wijfje, De Kwakel – 1510 mpm

LENNIK:

In de ochtenduren werd er in het kader van de natour ook nog gevlogen vanuit Lennik. Een beetje listig station met een Zuidoosten wind al was dit ditmaal aan de concoursduur niet terug te zien.

De duiven konden al om 8:30 uur op de vleugels. De vroegste duif viel wederom in Zandvoort en wederom bij Frank Nebig. Een knappe prestatie om twee weken achter elkaar de vroegste duif van de lossing te draaien. Iets dat niet voor veel liefhebbers is weggelegd. Je moet er knappe duiven voor hebben en ook een beetje gunstige wind. Aan beide voorwaarden werd voldaan dus was de overduidelijke winst voor de dierentransport ondernemer uit Amsterdam aan Zee, zoals Zandvoort internationaal ook vaak aangeduid wordt.

De winnaars per kring / cc:

Kring 1:

Kring 2:

Kring 3: Frank Nebig, Zandvoort – 1664 mpm

Kring 4: Alex Brak, Wormerveer – 1613 mpm

Kring 5:

HABRU DUIVENDAG

Nu het seizoen op het einde loopt kondigt niet alleen het vergaderseizoen zich aan. Ook de leuke activiteiten in het stille seizoen worden zo langzamerhand weer aangekondigd. Een van de topactiviteiten in het stille seizoen en één van de eerste activiteiten op de kalender die ik altijd graag mocht bezoeken is de HABRU DUIVENDAG.

Deze duivendag van Hans Bruns en zijn mannen vindt dit jaar al weer voor de 11e keer plaats. Op zaterdag 12 Oktober 2019 zullen in het  jongste forum ooit Maarten Huijsmans, Bart Geerinckx, Nick Hommes en Tom van Gaver spreken over hun wijze van duiven houden. Dit alles natuurlijk onder de bezielende leiding van Gertjan Beute. Daarnaast wordt er ook aan de interne mens gedacht en is er zoals gebruikelijk ook de nodige aandacht voor het goede doel middels een verloting ten behoeve van de Kankerbestrijding.

Gek genoeg ben ik overigens op 12 Oktober in Europa. Eigenlijk niet eens zo ver uit de buurt van Doetinchem want ik verblijf dat weekeinde in München. Echter de logistiek om in Doetinchem te komen maakt het een beetje te complex om het forum nog eens te bezoeken ☹.

OP EIGEN HONK

Werd eergisteren nog maar eens een reisje geboekt. De nieuwe bestemming is/wordt Hanoi in Vietnam, van 3 april tot en 6 april volgend jaar. De echte Formule 1 kenner weet inmiddels al de reden van deze reis.

Op 5 april wordt de Grand Prix van Vietnam voor het eerst gereden. Een buitenkansje dus om vanuit Maleisië hieraan een bezoek te brengen. Het is een slechts 3 uur vliegen en de prijzen van vlucht, verblijf en tickets zijn goed te doen.

Van flygskam of ook wel flight-shaming heeft hier niemand last, dus ook ik niet ?.

Tot volgende week,

Michel