Zondag 8 December 2019. Als schrijver die niet meer in Nederland woont ben ik afhankelijk van sociale media en sportvrienden om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in Nederland. Gek genoeg is de informatievoorziening beter dan ooit ondanks dat ik nu al meer dan twee jaar weg ben uit de directe duivenmelkers kringen. De sociale media brengen mij de geruchten en de ontwikkelingen, diverse sportvrienden voorzien mij dan van mails of andere stukken die deze geruchten en/of ontwikkelingen dan wel bevestigen dan wel ontkrachten. Dit laatste gaat in vrijwel alle gevallen spontaan.

Hiervoor is mijn erkentelijkheid groot want het geeft mij de mogelijkheid om ook opiniërende stukken te blijven schrijven en mij niet slechts te beperken tot het schrijven van stukken over het duivenhouden zelf.

Dit laatste is overigens wel heel erg leuk om te doen. Het is ook veel makkelijker en geeft ook de meeste voldoening omdat het gaat over de kern van de sport: de omgang met duiven op het eigen erf. Daarnaast levert dit soort stukken vaak veel interactie op met collega-melkers. Mails met vragen om verduidelijking zijn de laatste weken waarin ik verhaalde over mijn spel met de duivinnen schering en inslag. Heel erg inspirerend dus om over dit soort onderwerpen te blijven schrijven.

Helaas, al is helaas niet het juiste woord, moet ik de reeks over mijn spel met de duivinnen toch een tweede keer onderbreken. Opnieuw is het namelijk de actualiteit die roept. Sterker dan ooit meen ik te moeten constateren, gezien het aantal berichten dat ik deze week mocht ontvangen over de toestand in duivenland Nederland. De berichten kwamen daarnaast ook van alle kanten en uit alle windstreken.

Het mag duidelijk zijn ik spreek over de crisis op NPO bestuurlijk vlak en misschien ook wel over de grootste crisis in het bestaan van de NPO.

Nu is het geheugen altijd selectief en behoort vergeetachtigheid ook zeker tot mijn minder goede eigenschappen maar ik kan mij niet herinneren dat in een zittend bestuur de penningmeester en de secretaris er min of meer op hetzelfde tijdstip de brui aan gaven. Het is in ieder geval een goede of beter gezegd een slechte graadmeter van de stemming en de onderlinge verhoudingen binnen het dagelijks bestuur van het NPO-bestuur.

Vooral het opstappen van een ras-bestuurder, een soort vakminister, als Ton Geitenbeek is een veeg teken. Goede penningmeesters zijn meestal zeer honkvast omdat ze het bewaken van de financiën niet zo graag achter laten. De handdoek werpen door een penningmeester betekent dan ook in negen van de tien gevallen dat hij niet achter het gevoerde financiële beleid staat.

Ook in dit geval durf ik deze conclusie wel te trekken. De NPO staat er namelijk financieel ronduit zeer slecht voor na veel te dure missers in de afgelopen jaren. Ook hier laat mijn geheugen mij in absolute zin in de steek maar ik kan zo toch wel een paar van deze missers noemen. De dure adviseurs en de te dure interim-directeur, de hoge afvloeikosten en de trage reorganisatie van het bureau NPO die de meerwaarde van het verkochte pand ruimschoots overschreden. De veel te trage en niet tot veel resultaat leidende automatiseringsprojecten, de geldverslindende Nationale Dagen, de extra kosten door de introductie van extra bestuurslagen, etc., etc.

Vorig jaar was er al sprake van een dreigend tekort aan liquide middelen en het zou mij niet verbazen dat de kaspositie er nu ook niet florissant bijstaat. Een kleine indicatie is het wel heel erg vroeg incasseren van de kosten voor de lossingsvergunningen.

Hierbij komt nog een financieel zwaard van Damocles dat de penningmeester en de NPO (en dus uiteindelijk haar leden) al zwaaiend boven het hoofd hangt. Dit zwaard heet in normale woorden “Olympiade 2023”.

Over de exacte kosten hiervan bestaat nog geen enkel idee al circuleren er bedragen die variëren tussen €500.000 en €1.000.000. Over de dekking van deze kosten bestaat ook nog geen enkel idee. Gedachten als sponsoring en beursbezoek worden geopperd maar je hoeft geen groot rekenmeester te zijn om toch wel zorgen te hebben over de financiële afhandeling van een dergelijk, een beetje megalomaan evenement.

Bij een tekort van €500.000 betekent dit per lid (op basis van een in 2023 misschien wel reëel leden aantal van 10.000 leden) een verlies van €50. Het wekt dan ook veel verbazing op dat er voor dit evenement nog nooit een begroting getoond is in een ledenraad. Het lijkt mij met nog 3 jaar te gaan geen slechte zaak dat deze er eens snel komt. Vooral omdat de meeste begrotingen onder het bewind van de huidige voorzitter (maar ook bij velen van zijn voorgangers) ruimschoots overschreden werden.

Het is dan ook een schone taak voor de kiesmannen om op de komende ledenraad eens goed door te vragen op dit gebied en niet de antwoorden van de voorzitter voor zoete koek te slikken.

Wat resteert is een al met al uiterst moeilijke financiële situatie. Er zijn penningmeesters die voor minder de portefeuille hebben teruggegeven.

Tenslotte is het wellicht voor de kiesmannen ook zaak om nog eens ECHT goed door te vragen waarom de penningmeester juist nu de pijp aan Maarten gegeven heeft. Gezien het feit dat Geitenbeek een gepokt en gemazeld bestuurder is/was kan ik mij namelijk niet indenken dat hij op grond van berichten/uitingen/aantijgingen op de sociale media zijn functie heeft neergelegd zoals de voorzitter onlangs in een overleg tussen de afdelingen en het resterende NPO-bestuur aangaf.

Ook zou ik graag meer willen weten over het vertrek van de secretaris. De heer Voorn was nog niet zo lang in functie en dan nu reeds de vlag strijken vereist ook nadere toelichting. Wellicht heeft het te maken met het uitstellen van de ledenraad. Deze is na ingrijpen van of door toedoen van de afdelingen uitgesteld naar 25 Januari 2020.

De afdelingen stelden paal en perk omdat de stukken niet klaar waren en dit leidde uiteindelijk tot het uitstel. Wellicht wringt hier de schoen. Een secretaris is verantwoordelijk voor de tijdige vergaring, verzending, etc. Voorwaarde is natuurlijk dat hij deze stukken echter wel op tijd KAN (laten) verzenden. Dat wil zeggen dat de stukken op tijd klaar moeten zijn.

Dit lijkt mij het eigenlijke probleem. Voor veel, opportunistisch, beleid dat de voorzitter in 2020 wil realiseren moet er nog een hoop geregeld worden. Dit moet en zal door de vergadering anders volgt er nog meer uitstel.

Zo moet er bijvoorbeeld aan het huishoudelijk reglement gesleuteld worden. Een eerste versie die mij via via bereikte zat echter nog vol fouten en omissies.

Conclusie. Al schrijvend kom ik dan ook tot de conclusie dat het opstappen van beide dagelijks bestuurders veel overeenkomsten vertoond. Beide heren lijken op te stappen omdat de voorzitter te ver voor de muziek uitloopt wellicht zelfs te solistisch opereert en weinig aandacht heeft voor lopende zaken. Waren het eerst alleen de leden die dit gevoel hadden, nu lijkt dit ook te zijn doorgedrongen tot de kleinste kring rond de te ambitieuze voorzitter.

Deze voorzitter is namelijk simpelweg te ambitieus, wil te veel, te snel en spendeert te veel geld aan megalomane projecten (want ook GPS2021 kan gerust in dit kader geplaatst worden, al worden de kosten wellicht niet door de NPO maar door de gewone leden gedragen). Hij verliest bovendien niet alleen de aansluiting met de gewone leden (waartoe ik mijzelf ook reken) maar hij raakt ook de werkpaarden binnen onze sport kwijt (dagelijks NPO-bestuurders en afdelingsbestuurders).

Dit is voor een voorzitter een slechte zaak en het lijkt mij dan ook bijzonder nuttig dat de voorzitter eens goed in de spiegel kijkt en zich afvraagt of dit nu echt de weg is die we moeten gaan. Of dit de weg is die hij voor ogen had toen hij een aantal jaren geleden aantrad. Ook zou hij zich dan wellicht eens kunnen afvragen waarom hij de steun dit hij toen massaal kreeg onderweg bijna geheel is verloren. Zelfreflectie is een kunst.

Het zou de voorzitter sieren als hij hierop in de opening van “Op de hoogte” of tijdens zijn openingswoord op de ledenraad eens zou terugkomen in plaats van de gebruikelijke obligate positieve praat.

Doet hij dit niet dan vermoed ik dat hij nog tijdens de vergadering een motie van wantrouwen aan zijn broek heeft hangen. Of deze het haalt is nog maar de vraag gezien de stemverhoudingen door de komst van de secties en de platformen. Ik vermoed echter dat de steun hiervoor veel massaler zal zijn dan zo’n anderhalf jaar geleden toen de vertegenwoordigster van afdeling 8 de knuppel in het hoenderhok gooide.

Hopelijk komt het niet zover en maakt de voorzitter zelf een pas op de plaats. Geeft hij openheid van zaken en komt hij met een meer realistisch tijdpad en plan van aanpak voor bijvoorbeeld de Olympiade en GPS2021.

OP EIGEN HONK

Is de situatie onveranderd ten opzichte van enkele weken geleden. Wel staat er binnenkort nog een trip naar Thailand op het programma. Aanstaande zaterdag vertrekken we naar Chang Mai waarna we een paar dagen later zullen doorreizen naar Bangkok. Cultuur en lekker eten zullen voor de nodige afleiding zorgen.

Normaal gesproken schrijf ik komende weken gewoon weekstukken. Voorwaarde is natuurlijk tijd en een werkende internetverbinding. IJs en weder dienende zal dit wel goed komen.

Tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende