In Brabant vliegen we in vier Rayons. Wat ik dan altijd doe, is kijken naar de eerste en laatste prijs per Rayon. Nu zat er afgelopen weekend wel 15 minuten verschil tussen de Rayons met het losmoment. De beste graadmeter is aan hoeveel mpm ze per honderdtal hun prijzen hebben verdiend.

Rayon 4 komt dan het beste uit de verf, daar vielen de kopduiven ditmaal het snelst. Rayon 1 was het minst presterende Rayon waar de prijzen het langst open stonden. Dat kan de volgende vlucht natuurlijk weer geheel anders zijn.

Door uitslagen te lezen en vergelijken kan je veel leren. Je kan in een zwakker verbond sterk uitblinken en gemakkelijker punten verzamelen voor nationale kampioenschappen dan in een sterk verbond. Ook in België zie je in het Diamantverbond hoe snel de prijzen verdiend zijn. Benny van Loock had er twee mee en op 2 seconde alles thuis:

EEN NIEUWE WEEK

Hier trainen de duiven weer lekker. De lucht is nog niet helemaal helder om 8u, maar de duiven kijken daar niet naar en vertrekken gelijk uit het zicht. De doffers trainen in de ochtend en de duivinnen einde middag.

Hier gaat alles zoveel mogelijk op natuurlijke wijze. Veel zuurstof, de eigen bijproducten en een simpele manier van voeren. Doordat er twaalf maanden per jaar geen verandering zit in voeren of open of sluiten van de hokken, weten de duiven niet beter. Alles staat hier jaarrond open, behalve bij stevige regenval, dan gaan de ramen dicht.

De eerste vluchten met één nacht mand krijgen de duiven alleen bij thuiskomst Belgasol in het drinkwater. Bij twee nachten mand gaat daar anderhalve dag B.S. bij.

Gele druppels gebruik ik niet. Ik heb dat enkele keren gedaan en zat helemaal onder. Ook wanneer je het op het voer doet, zitten je handen onder. De duiven vinden het niet fijn als je het in de neus of bek doet. Ik ken er genoeg die het wel doen en er bij zweren, maar ik geloof er niet in. Neusdruppels zijn niet aan mij besteed. Veel teveel moeite zonder enige vorm van resultaat.

De schuifdeuren bij de oude duiven staan de gehele dag open en ze zitten gewoon achter het gaas. Zelfs de windbreekgaas rekken die ik wel heb staan gebruik ik nooit, evenals de plafondschuiven die hier altijd openstaan. De jonge duiven lopen de hele dag voor de openstaande deuren van de oude doffers en duivinnen te slenteren, maar ze kijken niet eens naar elkaar om.

Wat dat betreft ben ik in de loop der jaren een stuk wijzer geworden en kan ik de zin en onzin goed van elkaar scheiden, doordat ik alles zelf heb uitgetest.

Zo is de ene duif vroeg en de andere laat. Mijn 1^e getekende was als laatste thuis, ook dat is duivensport. Volgende week is ze misschien wel als eerste thuis. Ik speel alle vluchten. Wie nu nog niet bij de eerste zijn, kunnen straks op de dagfond wel eens je beste zijn.

Ik had het er afgelopen week nog over met Oliver Sabol, één van de verzorgers van team Eijerkamp. Altijd de 1^e getekende voorop pakken zegt niet altijd alles. Als je ploeg in de breedte sterk is, valt het niet altijd mee om de juiste getekende aan te wijzen.

Nog een tip voor wie ook het spel in België wil volgen; kijk eens op www.duivenspel.be, daar kan je ook de lossing van Quiévrain en Noyon zien. Dit zouden meer afdelingen moeten doen; af en toe een filmpje van onze duiven aldaar, bijvoorbeeld hoe ze eten en drinken op de losplaats en van een lossing. Een kleine moeite, maar voor veel liefhebbers interessant.