In mijn fantasie is het soms stormen wanneer Hugo onze asduif van de CC 7 zijn staart in mijn richting steekt. Het is een niet eens zo mooie doffer om vast te hebben in de handen. Maar als hij goed warm is en niet al te zwaar, knalt hij altijd bij de eersten in de club. Maar zijn mest is dan natuurlijk ook altijd ronduit slecht tot zeer slecht te noemen, want z'n warmte haalt hij als eerste uit alle koude voedingssoorten door zijn magen. Je moet dan denken aan met name mais, tarwe en gerst. Ook al vindt hij ze nog zo vies. Hij moet ze eten van mij. Waarom. Nu eigenlijk zitten daar hele kleine scherpe vliesrandjes aan. En als hij klaar is met ze te eten, schiet hij als eerste naar de drinkbak. Puur en alleen, omdat hij ze zo snel mogelijk kwijt wil. Afijn, gelul in de ruimte natuurlijk, want de scherpe vliesrandjes (net als bij rijst) schieten als endoparasieten dodende dingen langs elk maagwand cel.  En scheppen hiermee ruimte voor hele lange rode bloedcellen, die op hun beurt weer zijn warmtehuishouding in zijn eigen balans brengen. Maar Hugo blijft doorzetten en drinkt zich over de dag ongans om maar van de kriebellenden maag- en darmvliesjes af te komen. Trouwens dat maakt ons niks uit hierin Doetinchem, zolang hij maar blijft knallen. :-)