Roger Casier
- zaterdag 18 mei 2019
Ik moet deze aflevering beginnen met een woord van dank aan enkele vrienden uit de westhoek .
Vroeger kwam ik daar vaak voor mijn job .
En aan mijn contacten met de mensen uit die streek hou ik de beste herinneringen over .
West-Vlamingen zijn gastvrij maar daar “ Bachten de Kupe “ heb ik de indruk dat het net nog iets meer is .
Vrijgeviger , hartelijker , en vooral behulpzamer !
Maar goed . Het is een persoonlijke indruk en wellicht gegroeid uit mijn eigen leuke ervaringen .
En aldus kreeg ik op donderdag 9/5 een seintje van ene Patrick Pieters uit Oostduinkerke dat er een jonge duif bij hem was binnen gekomen .
In regel haal ik nooit een verloren gevlogen jonge duif terug en
het kwam mij tevens nogal slecht uit wegens nogal druk en ik overwoog om er afstand van te doen .
Maar toen dacht ik opeens aan een goeie vriend die daar ergens in de geburen moest wonen en ik vroeg aan de brave man of hij soms Johan Vandenabeele kende ?
Wel zeker , zei hij , die woont hier vlakbij ! .
Héwel , zei ik , als je het duifje naar ginder doet komt het wel terecht .
OK , dat komt in orde !! En zonder dank ....
Vervolgens pleegde ik een telefoontje naar Johan met de melding dat het toch al weer een tijd geleden was dat ik hem gezien had .
Komaan jong , kom maar eens af hé en breng “ en passant “ een jong duifje mee dat ginds in uw geburen zit .
Doe ik , zei Johan , maar ik ga het duifje zelf gaan halen en zondagmorgen breng ik het naar Lissewege !!
Mooi , MOOI !! En is dat niet te veel moeite ? Welnee ! Waar heb je anders vrienden voor ?
Einde verhaal met een happy end zal je denken . Het is nog niet gedaan want twee dagen later ging mijn GSM weer over .
Het is hier met Ronny Wentein uit Veurne . Er zit hier een duifje van u .
Allez jong !! Wat hebben die van mij bij jullie verloren ?
( ik had er 60 geleerd vanuit Veurne , zo’n 50 km ver , en ik was er 2 kwijt . )
En de Ronny vertelt ...wel ja, ik heb gisterenavond in het lokaal gehoord dat er al eentje van u in Oostduinkerke zit en misschien kan ik dat ook naar ginder brengen .
Dan is het ineens op gelost .
Zou je dat willen doen ? vroeg ik . Maar natuurlijk , was het antwoord , we zijn er toch om elkaar te helpen nietwaar ....
Zo zijn ze ginds.... in de streek van den IJZER , het ijzerbekken , die door Karel Cogge onder water werd gezet door het sas te openen om de opmars van de Duitsers te stoppen . ( oktober 1914 )
KAREL COGGE