Vincent Hoogerwerf

 

 

Het is een tijdje geleden dat ik mijn rondje langs de velden ging maken. Niet gemotiveerd? Zeker wel!. Geen zin? Zeker wel!. De reden hiervan is dat ik een beetje moe werd, hoe erg het natuurlijk ook is, om telkens weer over die Covid-19 en de NPO te schrijven. En, op eigen hok was en is het nog steeds rustig en gaat zijn gangetje.

Nu gelukkig het duivengeweld weer aangevangen is, is het natuurlijk leuk om alles in de gaten te houden. Een nieuw NPO bestuur, verloop van de vluchten, liefhebbers die eruit springen enz.

2 Juni was de avond dat de ALV van de NPO gepland stond met als belangrijkst agendapunt: het kiezen van een nieuw bestuur. Deze verkiezing, wat eigenlijk helemaal geen verkiezing was, bestond uit hapklare brokken. Een selectiecommissie die haar werk heeft gedaan kwam met een Voorzitter, Penningmeester en een Secretaris en 6 algemene bestuursleden. Maar zou dat ook onze voorzitter zijn?. Ik weet het niet want we hadden geen keus. Vandaar de hapklare brok. Waar het bestuur voor staat is enigszins duidelijk geworden na het lezen van de media en social media. Allemaal losse eindjes (verbinding, slagvaardig, vertrouwen etc.) die gecommuniceerd worden maar een duidelijke stip aan de horizon is, volgens mij, niet gezet. En laten we welzijn, dit kan ook niet op de termijn dat ze aangesteld zijn. Althans? Daarom had het mijn inziens goed en misschien wel beter geweest om in het proces van selectie toch iets meer te horen gekregen waar de kandidaten voor staan en waar de stip op de horizon gezet zou worden in het kader van de algehele postduivensport in Nederland. Misschien dat dit de reden is dat ik totaal NOG geen gevoel heb bij het nieuwe bestuur. Wat me wel hoopvol stemde was dat er toch, binnen een weekend, een Nationaal vliegkalender op papier gezet werd die door iedereen gedragen werd. Dat is een positief iets waarvan ik hoop dat deze vorm van snelheid erin gehouden wordt en heel snel de plannen en de stip op de horizon gezet wordt. Uiteraard gaan we erachter staan en wens ik het hele nieuwe bestuur heel veel succes toe. To be continuet.

De vluchten zijn alweer 3 a 4 weken aan de gang en de duiven beginnen hun ritme te vinden en komen op stoom. Wat me enorm opviel, bij de meeste Afdelingen, was dat er vanuit het oosten gevlogen wordt en ineens andere liefhebbers aan de kop geraken. En het mooie was dat er direct steen en been geklaagd werd dat het rotvluchten waren met slecht verloop en blablabla. Zo slecht dit. Jaren zitten de mannen aan de eerste mem en hoor je niets en lekker belangrijk dat er aan de andere kant van een afdeling slecht gevlogen wordt. Slechte duiven en liefhebbers hoor je dan. Nu was het andersom en dan wordt er geklaagd en blijken de duiven aan de andere kant of liefhebbers die op dat moment een betere ligging hebben helemaal geen slechte duiven meer te hebben. En dit fundamenteel probleem kennen we natuurlijk al eeuwen lang in de duivensport. Er zijn weinig sportgenoten die elkaar wat gunnen maar o jee als het tij keert dan is postduiven Nederland in rep en roer.

Op eigen hok bouwen we rustig aan de overgang van de Vitesse en Midfond naar de Marathon en Eendaagsefond. Hiervoor zijn er nu ongeveer 20 jongen beschikbaar die hopelijk over blijven en het volgend jaar 1 x mogen gaan proberen op de Marathon. Nu is het natuurlijk wel zo dat dit een proces is dat een paar jaar duurt. Gelukkig heb ik nog mijn

huidige vliegduiven (Vitesse/Midfond) waar ik momenteel veel plezier aan beleef. Einde van het jaar wordt het hok dusdanig verbouwd dat het, voor mij, goed geschikt is voor de Marathon en Eendaagse. Afgelopen winter is de hele verluchting aangepast en dit werkt goed. Ik zeg met name goed omdat er een aantal verbeterpunten nog in zitten en die zullen van de herfst of in de winter opgepakt worden. Allemaal spannend en zeker omdat ik totaal geen ervaring heb met de Marathon. Mooie uitdaging en we gaan ervoor!

Dit was het voor deze keer en wens iedereen veel succes toe met de komende vluchten.

Vincent Hoogerwerf