Voorwoord bestuur

Feiten en cijfers
 

De winnaars van de Nationale marathonvlucht St. Vincent op een rij:

Nationaal winnaar & Winnaar Sector 2: A. van Houten ('s Gravenzande)

Algemeen
Als je met de Marathon discipline gaat starten en je zegt dat je binnen drie jaar Nationaal St. Vincent gaat winnen wordt je in onze duivenwereld als gek verklaard. En toch speelde André van Houten uit ’s-Gravenzande dit klaar met zijn Finn! In 2016 besloot André om naast zijn programma duiven het ook te gaan proberen op de Marathon vluchten. Om een goede start hiermee te maken ging hij naar de buurman Bertus Grootenboer met de vraag of hij hem wilde helpen. Van Bertus kreeg hij vier jonge duiven mee en daar moest Andre het maar mee proberen. 

André staat, ondanks zijn seniore leeftijd, nog volop in het arbeidsproces. Hij is werkzaam bij de Gemeente Nissewaard als Senior Inkoop Adviseur en woont samen met zijn vriendin. Vorig jaar heeft André de duiven verzorgd van Bertus, die op vakantie was naar Ierland. Bertus bracht toen twee mooie flesjes Ierse Whisky mee. André bedankte Bertus hiervoor en maakte gelijk de opmerking; als ik volgend jaar Nationaal St. Vincent wint maken we ze meester. Andre durfde dit makkelijk te zeggen want hij was echt in de veronderstelling dat de Whisky oud zou worden in de kast. Niet wetende dat hij in 2019 met zijn Finn Nationaal St. Vincent Sector 1,2,3 en 4 zou winnen. Er staat dus nog een hele mooie avond te wachten met Andre en Bertus.

Drie weken voor St. Vincent was André niet gerust op de gezondheid van zijn duiven. Ze trainden niet naar het zin en zagen er niet helemaal tip top uit. Hij belde Theo de Kruik en vertelde zijn verhaal. Theo melde André dat hij hem zou helpen met een Vitaminemix, wat supplementen en een goed voederschema. Zo gezegd, zo gedaan. Drie weken werd dit schema gehanteerd en na drie dagen zag Andre al verbetering bij de duiven. Ze begonnen weer goed te trainen en er weer strak uit te zien. 

Omdat Andre ook nog de programma vluchten speelt worden alle duiven op het klassieke weduwschap gespeeld. De reden hiervoor is dat André nog steeds druk is met zijn werk en na analyse van goede Marathonspelers is hij tot de conclusie gekomen dat de beste resultaten op weduwschap worden bereikt. Op de dag van inkorven stonden de duiven er zeer goed op. Althans, André was niet veel opgevallen maar de man die ze inkorfde melde dit. Inderdaad stonden mooi rond en waren super strak.

Om 14.30 uur werden de duiven gelost in St. Vincent en de spanning nam toe bij André. Hij kwam al snel tot de conclusie dat er op vrijdagavond of nacht, dit gezien de weersomstandigheden op de vlieglijn, geen duiven door zouden komen. Hij besloot wel om vroeg bij zijn hokken te zijn want je weet het maar nooit. De koffie spoelde rijkelijk en er werd gebruik gemaakt van een lekker ontbijt om vervolgens de wachtstoel weer te beklimmen. Even voor 10.30 uur begon het in ’s-Gravenzande pittig te regen en André besloot dit niet af te wachten en naar binnen te gaan. Hij is niet iemand die strak achter Interéet zit om exact te volgen waar en wanneer er duiven gevallen zijn. De regen was kort maar hevig en het werd toch al weer vrij snel droog. André, die nog binnen was, wilde nog even een appje sturen naar zijn vriendin toen hij in zijn ooghoeken zijn vale doffer zag vallen. Het appje is nooit verzonden en struikelend door de haast verplaatste André zich naar het hok. Een grote kreet van blijdschap en emotie kon hij niet tegenhouden. Het was er inderdaad een van St. Vincent die geklokt werd om 11.49.04. Het was de NL17-1187213 die het flikte. Met een gemiddelde snelheid van 1123,956 meter was deze doffer het snelste van de gehele concours van St. Vincent.

De duif werd snel gemeld bij Koos van Dijk van het NIC Naaldwijk. Koos was wel paraat maar moest alles nog opstarten. De reactie van Koos was; André dit kan niet jongen. Er is in heel Nederland nog geen duif. Toch is het zo antwoorde André. De duif was dus gemeld en het wachten kon beginnen of er nog duiven in de overvlucht boven deze snelheid zouden komen. 

Na het melden van de duif wandelde André naar Bertus en ging nog trillend van de emotie even zitten. Bertus vroeg; wat is er bij jou aan de hand?. Ik moet even bijkomen antwoorde André. Hoezo dat?. Nou ik heb een duif van St. Vincent gedraaid en nergens in Nederland is er een. Ook Bertus stond perplex en ging naast hem zitten en werd alles besproken.
André refereerde wel gelijk Bertus aan het feit dat; indien het inderdaad de winnende duif zou zijn de whisky uit Ierland open kon ?. 

Het moge duidelijk zijn dat er al snel een carrousel van felicitaties, bloemen, controles en telefoontjes op gang kwam. Dit heeft André veel gedaan en is er nog beduusd van. Mensen die je niet kent gaan je bellen en je feliciteren. Is toch geweldig; volgens André.  

Worden duiven vernoemd?
De winnende duif een schitterende vale doffer is vernoemd naar het kleinkind van Andre en draagt voor de toekomst de naam “Finn”. Heeft de winnaar al andere prijzen gevlogen?
In het geboorte jaar heeft Finn de gewone jonge duiven vluchten afgewerkt. Als Jaarling is hij niet op de Marathon gespeeld maar op de Vitesse, Midfond en Eendaagse. Dit jaar, in de voorbereiding op St. Vincent won hij een mooie 54e prijs op Melun Andrezel en een 25e prijs op Blois in de vereniging. Nu dus een schitterende Nationale overwinning op St. Vincent.

Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Het advies van Andre in deze is: begin gewoon met het Vitesse en Midfondspel om ervaring op te doen met duiven. Ga dan op zoek naar goede duiven voor de Marathon discipline en laat je goed begeleiden door een goede liefhebber. Hou rekening met tegenslagen en krijg gevoel bij de duiven die je hebt.

De volgende uitdaging voor de duiven van André wordt waarschijnlijk Dax. Dit is nog niet zeker omdat Andre het allemaal nog niet weet en beseft wat hem is overkomen. Nog vol met adrenaline en beduusd wil hij eerst even uitrusten om daarna alles weer op te pakken. Persoonlijk vond ik het leuk om hem gesproken te hebben en ben ervan overtuigd dat dit niet de eerste keer is dat hij zich in de kop van de uitslag laat zien. André het gaat je goed en wens je alle succes toe in je prachtige hobby.
 

Winnaar Sector 1: W. Geuyen (Tungelroy)

Algemeen
In het kleine plaatsje Tungeloy, vlak bij Weert, woont onze 1^e Nationale overwinnaar Sector 1 St. Vincent Wim Geuyen. De voormalige plaatselijke Warme Bakker geniet hier samen met zijn Truus van zijn welverdiende pensioen en geniet van het leven. Dit jaar 51 jaar getrouwd. De ovens van de bakkerij zijn dus uit en dit stelt Wim in de gelegenheid om zich bezig te houden met zijn gevleugelde vrienden. 

Sinds 1962 speelt Wim met duiven op het huidige adres. In het verleden speelde hij voor het generaal kampioenschap en dit met vele successen. Sinds ongeveer 15 jaar is dit veranderd naar de Marathonvluchten. En dit niet zonder succes. In de vereniging waar Wim lid is wordt hij niet voor niets de St. Vincentman genoemd. Na afgelopen zaterdag is dit zeker op zijn plaats! Wim houdt niet van veel duiven maar van goede; zo zegt hij zelf. Afgelopen winter verbleven er 80 duiven op de ruime hokken, die overigens voor 75% leeg zijn, van Wim. Normaliter zijn dit er 60 en hij verzekerde mij, dat dit deze winter absoluut weer het aantal is.  

In sector 1 bij St. Vincent streden 5451 duiven om de eer en bijna eeuwige roem. Wim had er vier voor uitgezocht en gezorgd dat ze op jongen van een dag of 12 a 15 hadden. Dat Wim vertrouwen had in zijn duiven bleek wel uit zijn poulstaat. De eerste twee kon maar weinig meer bij qua poulgeld. Normaal doet Wim dit nooit, want meestal gingen de duiven op eieren mee van een dag of 10. Eens een keer wat nieuws proberen dacht Wim. Dit probeerseltje is dus uitstekend geslaagd. De voorbereiding op de eerste Marathonvlucht is zoals elk jaar goed verlopen. De jaarlingen gaan in principe vanaf het begin mee. Als het weer goed is worden ook de oudere duiven ingekorfd. Is dit niet het geval is dat voor Wim geen enkel probleem. Dan blijven ze gewoon thuis om de week erop weer in de mand te gaan. Wel zorgt Wim dat de oude duiven, voor St. Vincent, meestal zo’n 1200 km hebben gevlogen. Of dit noodzakelijk is betwijfeld Wim. Hij heeft ook wel eens een vroege duif gespeeld op St. Vincent die nog geen 1000 km had gevlogen. Je weet het toch niet en daarom stelt Wim, zoals de meeste liefhebbers, kwaliteit gaat voor kwantiteit.

De duiven werden om 14.30 uur gelost in St. Vincent. Er was best veel om te doen waardoor er getwijfeld werd door; de liefhebbers, lossingscommissie, weerstations en natuurlijk de experts van de duivensport ?. Maar na de vele overleggen en het bekende wikken en wegen werd er besloten om de duiven te lossen en het spel was op de wagen.
Zoals een goede bakker voorstaat is deze altijd vroeg op. Om 07.00 uur was Wim wakker en keek voor de zekerheid even op internet of er al duiven waren. Compuclub Live gaf 0 aan. Wim besloot om nog een uurtje naar bed te gaan. Als er een zou komen werd hij wel gewekt door het alarm wat aangezet was. Om 8 uur was het dan toch echt de tijd om het bed, en Truus, te verlaten en zich voor te bereiden op de aankomst van de duiven. Weer werd er gekeken naar Internet waar het angstvallig stil bleef.

Inmiddels was Truus wakker en die melde dat ze gedroomd had dat de afdelingscontroleur vanmiddag zou komen en dat het misschien goed zou zijn, ook omdat vaderdag voor de deur stond, om een paar lekkere vlaaien te bakken. Wim pakte dit uiteraard direct op en bakte een paar heerlijke vlaaien want je weet immers maar nooit. Tussendoor even een bevriende duivencoach bellen wat hij ervan vindt. Deze gaf aan dat het wel eens 10 of 11 uur kon worden voordat er iets zou zijn. Wim besloot om toch maar Compuclub Live in de gaten te houden. Daar werd de eerste gemeld en deze zat op kleine 30 kilometer korter dan Wim. Nog turend achter het beeldscherm wordt het hoofd even opzij gedraaid en pats dat zat een duif op de klep. Met grote spoed werd de computer verlaten. Was het een terugkomer, of een jonge duif die later terug is of was het er een van St. Vincent. Snel naar het constateersysteem. Hierop stond: St. Vincent, NL15-1048813, 12:06:24. Niet te geloven dacht Wim gelijk. Deze wint het van de eerste gemelde en dan begint de spanning toe te nemen. De bekende meldpost werd gebeld en die verraden gelijk al dat het een vroege duif zou zijn. Later bleekt dit ook correct te zijn en wint Wim Geuijden uit Tungelroy de 1^e Nationaal St. Vincent 2019 Sector 1 van 5451 duiven. Vervolgens kwamen de felicitaties, bloemen, vrienden en de Afdelingscontroleur (die met zijn neus in de vlaaien viel).

Worden de duiven vernoemd?
Op het moment van het interview had de winnende duif nog geen naam gekregen. Wim heeft al een St. Vincent 1 en 2 dus het zou een beetje saai zijn om deze duif St. Vincent 3 te noemen; aldus Wim. Hij zou er nog eens goed over nadenken.

Welke andere prijzen heeft de winnaar al gevlogen?
Het winnende duivinnetje werd als 3^e getekende in de mand gezet. Won wel haar prijsjes elke keer maar in de middenmoot. Dit keer verraste ze Wim met haar overwinning in Sector 1 op St. Vincent.

Hoe staat de sport in uw gezin? 
Truus, de vrouw van Wim, heeft niets met duiven maar vindt het wel leuk en spannend. Ze steunt daarom Wim ook in zijn activiteiten met de duiven en in het vervolg kan Truus dus prima aangeven wat de uitslag zal worden. Hier heeft blijkbaar Truus een neusje voor ?.
 
Toen ik Wim belde om een afspraak te maken voor het interview moest Truus hem uit de kersenboom halen. Wim was aan het kersen plukken. Op 74 jarige leeftijd en dan nog hoog in een kersenboom zegt iets over de vitale fitheid van Wim. Een rustige man die gepassioneerd met de duifjes speelt en het goede van het leven over zich heen laat komen. Wim nogmaals van harte gefeliciteerd met deze schitterende overwinning en ik hoop voor je dat je nog lang van de duivensport mag genieten en dat dit niet de laatste keer is dat ik je gesproken heb als het gaat om een interview af te nemen voor een overwinning. Wim en Truus het gaat jullie goed!

Winnaar Sector 3: Th. van Oss (Afferden)

Algemeen
Helaas was het niet mogelijk om Theo van Oss eerder te spreken om dit verhaal op te kunnen tekenen. Theo had voor St. Vincent al last van zijn longen maar toen ging het nog. De dag na St. Vincent, had ik hem aan de telefoon en was het onmogelijk om met hem te spreken. Zeer benauwd. We maakte een afspraak voor een paar dagen later. Toen ik Theo belde kreeg ik zijn broer aan de telefoon die mij mededeelde dat het onmogelijk was om Theo te spreken en dat het wachten was op de arts. Deze stelde uiteindelijk vast dat Theo, samen met zijn COPD, ook nog een zeer zware longontsteking had. Maar gelukkig ging het nu weer een stuk beter en konden we samen zijn belevenissen van St. Vincent bespreken.

Theo, geboren in Nijmegen, woont sinds zijn 2e jaar in Afferden. In die tijd floreerde de duivensport nog in optima forma. De broer van Theo begon destijds ook met postduiven. Maar ja zegt Theo, hij kreeg verkering, ging trouwen en naar de duiven werd niet meer gekeken. Zijn broer beschikte over een schitterende kolonie zuivere Janssen duiven. Theo heeft dit toen opgepakt en is op deze manier de duivensport ingerold. Dat snelle werk was op den duur voor Theo niet weggelegd en hij besloot om zich te gaan concentreren op de Marathonvluchten. Daarvoor werden duiven gehaald bij Anton van Haren die in dat tijdperk een geweldenaar was. Ook werden er nog een paar duiven overgenomen van Bieman en de trein was vertrokken. In die tijd ging het allemaal niet zo snel. Het kon zo maar zijn dat je twee dagen moest wachten op een duif vanuit St. Vincent. Het kwam dan ook regelmatig voor dat Theo tijdens zijn lunchpauze moest gaan kijken of er al een duif was.

Hoe is dat veranderd ten opzichte van die tijd?
Nu moet je, op dezelfde dag van de aankomst van de 1e duif of binnen een paar uur een duif hebben anders is het afgelopen. De laatste paar jaren heeft Theo zijn hok versterkt met de duiven van Paul van de Boogaart uit Kamerik en het Jelle Jellema soort via Piet Ewus uit Huissen. Kinderen uit de 1e Nationaal Montauban en Perpignan zijn verhuisd naar de hokken van Theo. Hier is hij geweldig mee geslaagd en dat zijn dan ook de duiven die nu de dienst uitmaken op het hok Van Oss. Als voorbereiding zijn de duiven niet verder geweest dan 360 km vertelde Theo. Wel werden ze elke week gelapt vanuit Venlo. Elke zondag rijden Theo en zijn broer naar Venlo om daar 1 voor 1 de duiven te lossen. Is een betere voorbereiding dan al die vluchten; aldus Theo.

Bij het inkorven van St. Vincent was het opgevallen dat de duiven er perfect opstonden. De schoonmakers van het hok bij Theo hadden dit al gemeld en die waren toch echt in de veronderstelling dat er een 1e Nationaal aan zat te komen. Laat ze eerst maar zien dat ze thuiskomen vertelde Theo en dan zien we wel hoe laat we zitten. Om 14.30 werden de duiven gelost en konden de lange kilometers afleggen richting Afferden. Om 6 uur stond Theo al naast zijn bed maar de regen kwam met pijpenstelen uit de lucht. Het heeft geen zin om nu bij het hok te gaan zitten want er komt toch niets door. Dat was dan ook de reden dat Theo weer onder de zure lappen was gedoken. Om omstreeks 8 uur werd er toch maar besloten om het bed te verlaten. Even bij de duiven kijken en dat was en is al een hele opgaaf om daar te komen voor Theo. Niets te zien en het wachten kon beginnen.

De broer van Theo was inmiddels op de fiets aangekomen en klom samen met Theo achter de computer om te kijken of er al iets bekend was. Net goed en wel dat de heren de computer opgestart hebben zien ze in een flits een duif op de klep vallen. Dat is er een riep Theo direct. Aangezien Theo wars is van elektronica, klokt hij de duiven nog met de hand. Gezien de toestand van Theo, weinig lucht, moest er toch snel gehandeld worden om de duif te klokken. Gummi eraf en in de klok. Het ouderwetse TIK van de klok deden oude tijden herrijzen. Duif was geklokt en moest gemeld worden. Deze taak werd overgenomen door de broer van Theo. Dit wordt dan weer wel gedaan via de computer in het systeem van NIC Zetten. Al vrij snel zagen ze dat het de vroegste duif was. Benno Kastelein zat Theo met 2 duiven kort op de hielen maar kwam net te kort voor de overwinning.

Theo van Oss wint Nationaal St. Vincent met zijn NL16-1311963(V) die gedraaid werd om 13:10:04 met een gemiddelde snelheid van 1050:615 meter per minuut.   

Worden de duiven vernoemd?
Theo is niet zo van het vernoemen van duiven of het geven van namen en daarom is het de 963 en blijft het de 963. Als je ze een naam geeft krijg je daar vaak ellende mee. Je vernoemt een duif naar je kleindochter en dan is je kleinzoon weer gepikeerd. Nee daar doe ik niet aan mee. Het is de 963. De moeder is een kleindochter van de 1e Nationaal Montauban van Paul van de Bogaard uit Kamerik. De vader is een kleinkind van de 1e Nationaal Perpignan van Van Kooten van Bemmel uit Lunteren.
 
Gelukkig gaat het alweer een stuk beter met de gezondheid van Theo en is hij al weer druk bezig geweest met zijn favoriete vlucht Barcelona. Een mooie man met een goed verhaal. Soms is het niet het verhaal maar de manier van het vertellen. Daar is Theo een meester in. Theo, nog heel veel succes met de rest van het seizoen!!
 

Winnaar Sector 4: Koster-Doldersum (De Krim)

Algemeen
Voor de winnaar van St. Vincent Sector 2 heb ik contact opgenomen met Jan Koster van de Combinatie Koster-Doldersum uit De Krim. Deze combinatie bestaat uit Jan Koster en Tinus Doldersum, zij spelen gezamenlijk op de marathonvluchten. Jan is ook nog actief op het programmaspel en dan met name op de Eendaagsefond vluchten. Sinds 2014 wordt er in Combinatie gespeeld. De reden hiervoor is dat Tinus helaas zijn duiven weg moest doen vanwege stoflongen. Tinus klopte destijds bij Jan aan en vroeg of ze niet gezamenlijk op de Marathonvluchten konden gaan spelen. Had Tinus toch nog het plezier van de duiven en was een lid behouden. Jan heeft daar niet lang over na moeten denken. De voorwaarde was wel dat het bij Jan op het erf zou moeten gebeuren. Zo gezegd zo gedaan en ze waren van start. 

De duiven die bestemd zijn voor de Marathonvluchten gaan vanaf het begin van het seizoen mee tot één week voor de eerste Marathonvlucht. De duiven worden gewoon op weduwschap gespeeld. De reden hiervoor is dat Jan deze duiven dan gewoon kan trainen met zijn programmaduiven. Dit scheelt veel werk en tijd. Voor St. Vincent werden vier duiven ingekorfd. Het viel Jan op dat de 905, de winnende doffer, de hele week al raar deed. Apart vliegen, rare capriolen in de lucht en gewoon vervelend doen. Nergens naar luisteren en als er een vlieg voorbij kwam, zat hij alweer in de lucht. Stond dus gewoon op scherp achteraf. Bij het inkorven voelden de duiven prachtig aan nog niet helemaal rond en dat is volgens Jan ook niet noodzakelijk. Dat moeten ze in de mand maar worden. Hebben tijd genoeg om uit te rusten.

In de Sector 4 werden 957 duiven ingekorfd en ze werden, net als de rest natuurlijk, om 14.30 uur gelost. De vlieglijn was niet helemaal schoon dus werd er in De Krim vanuit gegaan dat ze niet vroeg in de ochtend konden arriveren. Gezien de snelheden moest dit toch ongeveer rond 15.00 uur zijn. Om 15.00 uur werden dan ook nog even de jonge duiven van Jan losgelaten en deze trainden er aardig op los. Wel met behulp van de vlag maar dat wordt hier dagelijks gedaan om de duiven te conditioneren. Jan en Tinus zaten rustig te kijken hoe de jonge aan het spelen waren toen er plotseling onder de groep jonge duiven onder de vlag door als een raket een duif op de plank viel. Uit het niets en pats op de klep. Daar is er een riep Jan en keek snel welke het was. Het was de tweejarige doffer “Hendrik” die zijn neus aan het venster drukte. Gezien de tijd hadden Jan en Tinus niet echt goede hoop op een hele vroege duif. Snel gekeken op de klok en die gaf aan: NL17-4704905; 16:07:49 en St. Vincent. De snelheid die Hendrik haalde was 999.297. De meldpost werd gebeld en tot de grote verbazing bleek Hendrik de eerst gemelde te zijn. Het zal toch niet lachte Jan en Tinus…… Het wachten kon beginnen. Met 60km overvlucht weet je het namelijk maar nooit. 60Km is ongeveer 1 uur wachten. Het uur was verstreken en snellere duiven waren er niet. Het was een feit. Jan en Tinus konden de Nationale overwinning op St. Vincent Sector 4 gaan vieren.

Als snel kwam de trein op gang en ze werden overspoeld door felicitaties en bloemen. Zaterdagavond waren de prijzen er nog niet uit. Dit gebeurde wel om 09.00 uur op de zondagochtend. Jan moest die avond naar een verjaardag en stuurde Tinus naar het NIC. Daar werd Tinus gehuldigd en voorzien van bloemen. Dit was voor Tinus een emotioneel moment. Met duiven stoppen, combinatie gaan vliegen en dan op je bejaarde leeftijd nog een 1e Nationaal winnen. Prachtig en Tinus pinkte een traantje weg. Hoe mooi kan dan de duivensport toch zijn.

Worden duiven vernoemd?
De 905 heeft de naam Hendrik gekregen. Dit is als eerbetoon aan de in 2016 overleden vader van Jan. Mooi, zo blijft een dierbare toch altijd dichtbij! Ook al is hij er niet meer. 
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen? Dat is voor iedereen anders; volgens Jan. Zelf denk ik dat je het beste bij een goede liefhebber jonge duiven of eieren kan halen. Daarmee vliegen of kweken. Probeer, zonder eigenwijs te worden, niet naar iedereen te luisteren. Overleg met een goede liefhebber hoe je het aan gaat pakken en volg zijn advies op. In de optiek van Jan is dit de kortste weg om succes te kunnen hebben. 

Heb u weleens mensen uitgenodigd om bij u te komen kijken?
Bij de overnachting komt eigenlijk niemand kijken buiten Tinus dan. Het is ook lastig om in te schatten hoe laat de duiven er zijn. Om een hele tijd voor niets in de lucht te turen heeft niemand zin in. Bij de Eendaagsefond komen er wel regelmatig mensen kijken. Dit is gezellig en spannend om de duiven gezamenlijk thuis zien te komen. Jan ken ik al een tijdje via Facebook en dan is het natuurlijk mooi als je dan zo’n persoon mag bellen waar je eigenlijk nooit mee gesproken hebt. De reden was uiteraard schitterend. Hendrik wint voor Jan en Tinus Nationaal St. Vincent Sector 4. Beide mannen nogmaals van harte gefeliciteerd en ik hoop dat ik jullie weer snel weer spreek!

De winnaars van de Nationale/sectorale Eendaaagse fondvluchten La Souterraine / Issoudun / Auxerre op een rij:

Winnaar Sector 1: W. Spierings (Waalwijk)

Algemeen
Als je in de duivenwereld de naam van Wout Spierings roept zullen alle oren gespitst worden. Was het Wout niet die in 2008 al zijn duiven verkocht omdat hij het duivenwereldje spuug en in schrijf het niet met hoofdletter, wat ik makkelijk had kunnen doen, maar spuug zat was. Wout deed bijna de belofte om nooit meer met duiven te spelen. Gedoe in de vereniging lag hier aan de basis. Waarom? Omdat Wout gewoon snoeihard speelt met zijn duiven.

De hokken waren leeg en deze werden soms gebruikt om wat duiven van vrienden een onderdak te geven. En mensen dit gebeurd nog veel en veel te veel. Waarom geen respect voor mensen die hard met duiven kunnen spelen. Ga naar ze toe, praat met ze en probeer ze te evenaren. Dat is toch veel leuker en je wordt er zelf alleen maar sterker van.
Het duivenhart begon na verloop van tijd toch weer te kloppen en het was in 2011 dat de stofjas weer van de kapstok werd gehaald om weer te starten met duiven.

Op de vraag, hoe heb je dit aangepakt Wout? Antwoorde hij: Ik wist waar mijn goede duiven van voor 2008 nog zaten en daar heb ik er een paar van terug kunnen kopen en kon er nog een paar lenen. De duiven die Wout terughaalde moesten wel allemaal uit het oude super koppel komen van Wout nl: “De Strakke (Cees Gijzen Wilibrord) x Dora (van schoonvader Nico Treffers). Deze duiven met nog wat aanvulling vormen nu de basis van het hok Spierings.


En toch is het niet meer zo makkelijk als toen; merkte Wout op. Uit het stamkoppel kwamen eigenlijk alleen maar goede duiven en nu is het toch lastiger om weer een paar toppers te kweken. Hoe hij destijds Nationaal Le Mans won was fenomenaal. Op die vlucht korfde hij er 22 in en van die 22 konden er zeker, en die hadden het ook al laten zien, 18 een grote prijs pakken. En dat deden ze ook. Wie weet het nog? Nationaal Le Mans??

Op La Souterraine had Wout 56 duiven in de strijd. Ook zijn oogappeltje New Prince. New Prince is een laat jong van 2018. Bij Wout is een laat jong een duif die gespeeld is op de Natour. Vier weken voor La Souterraine had New Prince al laten zien dat hij uit het goede hout gesneden was met een 3^e NPO Issoudun. Dit keer won New Prince de 1^e prijs Sector 1 La Souterraine. Prachtig resultaat voor z’n jaarling en wie weet wat hij nog gaat doen dit jaar?!

De voorbereiding die Wout hanteert is eigenlijk heel simpel maar o zo doeltreffend. In de wintermaanden komen de duiven alleen in het weekend los. Dit jaar iets minder omdat ook Wout regelmatig de kromsnavel op bezoek had en hierdoor gewoon duiven verloor. De duiven blijven de hele winter bij elkaar. In die periode zijn de broedbakken dicht en zitten ze gewoon op schabbetjes. Op de vraag waarom hij dit doet antwoorde Wout; ik zit in de winter ook liever bij mijn vrouw dan alleen ?. Twee weken voordat er gekoppeld wordt, worden de duiven gescheiden. In de laatste week van januari werden de duiven gekoppeld. Sommige kregen de eieren van de kweekduiven en van de beste weduwnaars wil Wout gewoon jonge hebben en soms ook wel vier. Als de jonge duiven gespeend worden blijven de duiven gewoon bij elkaar en worden de duiven verduisterd. Dit verduisteren gebeurd ongeveer vanuit het principe 13 uur donker en 11 uur licht. De duiven worden in deze periode zeer somber gehouden en moeten terug naar de basis. En als de duiven op eieren komen is dat totaal geen probleem. Deze worden allemaal vervangen voor kunsteieren en mogen de duiven doodbroeden. Wout rekent uit wanneer de verduistering gestopt moet worden om ze in topvorm te hebben voor de Eendaagsefond vluchten. Anderhalve week voor de eerste Eendaagsefond vlucht (Issoudun) zijn dit jaar de duiven op weduwschap gezet. Uiteraard trainen de duiven elke dag en gaan ze gewoon met de vluchten op de Vitesse en Midfond mee. Alleen dit jaar heeft Wout ervoor gekozen om de eerste twee vluchten over te slaan. Het was te koud voor de duiven en je zou eigenlijk meer kapot maken dan je lief is.

Wat ik speciaal aan de voorbereiding van het hok Spierings vond was het volgende: op de dag van inkorving laat Wout ’s avonds, voor het inkorven, de duiven nog gewoon trainen. Dit met als doel om nog een keer de energie motor te voeden met voer.
Deze inkorving baarde Wout zich grote zorgen. De duiven waren wat dunner en hadden veel minder gegeten dan normaal. Wout wist dat het een pittige vlucht zou worden waarbij ze alle energie moesten aanspreken om op topniveau te kunnen presteren. Vandaar de zorgen van Wout.

Om 8 uur in de ochtend kregen de duiven in La Souterraine het startsein om de weg naar huis aan te vangen. Het was ook die zaterdag dat er in Afdeling 2 West Brabant de jonge duiven voor het eerst mee gingen op concours. Niet van Wout maar wel van veel kennissen. Helaas, dat was geen succes waardoor de dag eigenlijk niet goed begon voor Wout. Het internet werd goed in de gaten gehouden en de eerste duif was gevallen in Zeeland. En dat leek logisch, gezien de Noord Oosten wind die er was. Deze duif maakte een snelheid van 1111 meter per minuut. Nou dat kon wel eens 18.00 uur worden voordat er in Waalwijk een duif zou melden. Wout liep nog wat op het erf maar was, ondanks zijn zorgen op een goede afloop, wel scherp. Liep nog even naar binnen en kwam buiten en pats. Als een komeet op de klep en Wout kreeg eigenlijk weinig tijd om te kijken welke het was. Toch lukte Wout het om snel te zien dat het de “New Prince” (2^e getekende) was. Naar de schuur en op de klok gekeken en deze gaf een tijd aan van 17:28:39 en een snelheid van 1159:810 per meter. Eigenlijk wist Wout dan ook direct dat het een stamp vroege duif moest zijn. Duurde eigenlijk te lang voordat de 2^e kwam. En dat is nou precies het verschil met de periode voor 2008. Die gaten waren er toen niet en kwamen ze aan een touwtje. Dus ook een topmelker als Wout weet dat zijn hok nog in de breedte sterker moet worden en werk aan de winkel dus.

De duif werd uiteraard snel gemeld en ook daar kreeg hij de bevestiging dat het echt een hele vroege duif was. Er kwam in de gehele sector niemand meer boven uit en de overwinning van Le Souterraine Sector 1 ging naar Wout Spierings Waalwijk met zijn “New Prince” (18-3816237).

Tijdens het gesprek hebben we het nog even over de moeilijkheden gehad die we met elkaar ondervinden bij de jonge duiven. Wout heeft daar zijn eigen visie over. Wout is van mening dat er in het begin teveel van de jonge duiven gevraagd wordt in verkeerde omstandigheden. Wat jonge duiven aanleren raken ze niet meer kwijt; zegt Wout. Hij is ook van mening dat als de jonge duiven afgericht gaan worden er nooit een W en een O in de wind mogen zitten. De jonge duiven moeten leren om vanaf het vertrek in een richting naar huis toe moeten. Als er dus een W of een O in de wind zit worden deze naar de ene kant of naar de andere kan gedrongen en als ze dit geleerd hebben leren ze het niet meer af. Ook de verzorging van de jonge duiven thuis en tijdens het vervoer dient de aandacht te krijgen. Bij Wout is het zo, dat als de jonge duiven gespeend worden, dit gebeurt in een reismand. Het kan zo maar zijn dat de jonge duiven hier drie of vier dagen inzitten. Krijgen uiteraard drinken en eten. De jonge duiven weten niet beter dan dat het zo is en het wordt een 2^e natuur. Dus aangeleerd gedrag! Tijdens het vervoer zou het goed zijn als er bij de jonge én bij de oude duiven een voer verstrekt wordt wat de duiven lusten. Die grote paardentandenmais is niet meer van deze tijd; aldus Wout. Ook het drinken in de mand tijdens het vervoer moet aangeleerd worden en wel van jongs af aan en niet alleen door de liefhebbers thuis. Wat Wout ook opmerkt is, dat hij van mening is dat de afstanden te groot zijn in het begin en de lossingen soms te groot. Hierdoor moeten de jonge duiven teveel in de breedte zoeken en dat is verkeerd gedrag voor een jonge duif. Veel kleine lossingen met duiven die allemaal dezelfde kant op moeten. Zover de visie van Wout aangaande de jonge duiven.

Uiteraard sprak ik met een waar kampioen binnen de duivensport. De man die vele dalen maar ook hoogtepunten heeft meegemaakt in de duivensport. Die eigenlijk de stofjas aan de kapstok had gehangen maar zijn duivenhart kwam weer op gang en Nederland had er weer een top liefhebber bij. Zo moet dat, de boel weer oppakken en laten zien dat je gewoon een van de beste ben in deze prachtige sport.
Wout, nogmaals van harte gefeliciteerd en we hebben afgesproken dat we elkaar weer snel spreken ?.
 

Winnaar Sector 2: Peter van de Merwe (Dordrecht)

Algemeen
Zolang ik duiven heb staat Peter van de Merwe aan de Nationale top binnen de postduivensport. Het heeft dan ook geen zin om Peter verder aan u voor te stellen. Het zou voor mij makkelijk zijn om dit te doen, want ik hoef dan alleen maar een verhaal van vorig jaar te kopiëren. In 2018 liet Gwen van de Merwe zien dat ze ook uit het goede hout gesneden is en won een Nationale Sector vlucht. Dit was met de jonge duiven vanuit Melun Andrezel.

Uiteraard is het niet vanzelfsprekend dat dit elk jaar herhaald wordt. Maar het geeft wel aan op welk niveau er in Dordrecht gespeeld wordt. Was het niet dat Peter en Gwen twee weken geleden hebben gedacht; we stoppen met de oude duiven. Waarom? Het hok was bijna leeg en vele toppers gingen verloren op de rampvlucht vanuit Vierzon. Gemiddeld is daar nu nog 1/3 van de duiven niet terug op het hok. Dit is bij Peter en Gwen niet anders. Hoe knap is het dan dat de scherven bij elkaar geraapt worden, kijken wat er nog wel is en hoe het weer op de rails gezet kan worden. Hoe knap is het om twee weken later dan weer een Nationale Sectorale vlucht te winnen. Heel knap en dit verdient veel respect.

Peter is niet iemand om de zwarte piet toe te wijzen. Er is ergens iets fout gegaan en niemand weet exact waar. Wel vindt Peter het vreemd dat de adviezen van Willem de Bruin genegeerd werden en dat is dan ook wat Peter erover kwijt wil! Het is niet anders en we moeten verder. Iedereen kan zich voorstellen als het grootste gedeelte van je toppers verloren zijn vergaan dat het hele hok ontregeld is. De hoogste prioriteit voor Peter was dat alle duiven weer een partner hebben. Dat is de basis waar je weer mee verder kunt. Daarna was het noodzaak om ervoor te zorgen dat de duiven zo snel mogelijk herstelde van de zeer intensieve inspanning die geleverd is op Vierzon. De rust en de balans moest snel terug zijn om de duiven weer op rit te krijgen zodat er ook weer fatsoenlijk getraind kon worden.

Als dit gerealiseerd is ga je verder kijken. Wat gaat er nog komen en wat kunnen wij nog. Peter had voor Issoudun 15 duiven gezet die in zijn optiek er weer klaar voor moesten zijn. Op de dag van lossing was het schitterend weer en wat aan de warme kant. Een lichte tot matige bries uit het Noord Oosten was nou niet de wind die goed is voor het Dordrechtse. Des te groter was Peter en Gwen verbaasd dat om net voor 15.30 uur over de bomen, recht uit het gat, een duiven aan zagen komen en die met grote snelheid het hok naderde om zo snel mogelijk geconstateerd te worden. De klok gaf aan 15.28.03 met een gemiddelde snelheid van 1164,463 meter. Na de bekende wacht periode voor de achterhand had Peter toch wel vrij snel in de gaten dat deze snelheid niet meer overtroffen zou worden.

Hiermee wint Peter - en natuurlijk ook een beetje Gwen - een 2e Nat. Sectorale vlucht in twee jaar. Ik weet wel dat er mensen zijn die hun hele leven lang er niet één winnen, laat staan twee. Peter deed het met een hok wat opnieuw is samengesteld en weer op de rit is gezet na de beruchte Vierzon-vlucht. Daar kunnen we alleen maar respect voor hebben. Dat is karakter; nooit opgeven en opnieuw beginnen.

Worden de duiven vernoemd?
Omdat deze duivin niet haar eerste topprestatie leverde was ze al voorzien van een naam. Het was “Milou” die dit keer met de eer ging strijken. Milou verloor een aantal weken geleden haar doffer. Net voor deze Issoudun-vlucht had Milou een nieuwe liefde gevonden. Dat heeft haar blijkbaar zo gemotiveerd dat ze deze overwinning eruit heeft geperst. De naam Milou is gekozen, omdat het een dochter is van goede vrienden van de familie Van de Merwe en een hele goede vriendin is van Gwen.
  
De leden in Afdeling 5 krijgen dit jaar veel voor hun kiezen. Eerst al de beruchte vlucht vanuit Vierzon en daar kwam nog weer eens een zeer zware, eerste vlucht, voor de jonge duiven bij. Hoe knap is het dat ondanks de tegenslagen de kop weer richt en dan zulke prestaties levert. Ik heb hier echt diepe respect voor. Peter en Gwen laten zien dat ze uit het goede hout gesneden zijn, om topsport te bedrijven. Het is nu eenmaal bekend, dat in de duivensport meer leed dan winst is. Maar hoeveel kan je zelf hebben om te zeggen; nu is het klaar. Peter en natuurlijk ook Gwen, van harte gefeliciteerd met deze prachtige overwinning. Geniet ervan en probeer het roer weer recht te zetten met betrekking tot de toekomst.

Winnaar Sector 3: R.C. Bakker (Veenendaal)

Algemeen
De vader en zoon combinatie, die vliegen onder de naam R.C. Bakker is niet meer weg te denken uit de top van de Nationale Eendaagsefond. Al ettelijke keren hebben ze laten zien dat ze een tophok hebben met duiven en hier geweldig mee presteren. Een aantal keren al schitterende resultaten behaald maar nog nooit een 1^e Sectorale overwinning kunnen boeken en dat maakt deze vlucht bijzonder. Niet alleen de overwinning was bijzonder maar ook gezien de mindere voorbereiding hier. Een mindere voorbereiding zat hem niet in het feit dat er iets mankeerde aan de duiven maar dat ze sinds 2 jaar regelmatig bezoek krijgen van een koppel slechtvalken.
 
Twee weken voor de Eendaagse twijfelde Ruud nog om mee te doen. De duiven wilde het hok niet meer uit en als ze eruit gingen doken ze gelijk onder het hok. Puur van de stres en angst. Het slechtvalkenpaar heeft de weken daarop zich maar weinig meer laten zien en de duiven werden rustiger en kwamen beter in hun vel te zitten. Begonnen weer te trainen en kregen er plezier in. En, als dan alles bij elkaar komt krijg je dit resultaat. 1^e Sectorale overwinning Issoudun Sector 3 met de NL17-1101069 en een 2^e Sectoraal met hun NL18-1725362(V) van 14084 duiven. Quote Gerard Koopman: Dit is waarom je 365 dagen per jaar met je duiven bezig bent! Genieten Ruud!!! Sinds 5 jaar hebben Ruud en zijn vader ervoor gekozen om zich volledige te richten op de eendaagse fond. Daarvoor waren het de programmavluchten waar ook met veel succes aan deelgenomen werd. 

Hoe pak je zo’n verandering aan?
Als eerste is er gekeken naar de huidige stam duiven en daar zijn de beste uitgehaald die hebben laten zien het zware werk aan te kunnen. Daarna is er geïnvesteerd in super duiven bij Gerard Koopman. Op mijn vraag; bestel je dan uit bepaalde lijnen duiven of? Nee hoor antwoorde Ruud. Ik heb Gerard gebeld en verteld wat we wilde doen om vervolgens 20 jonge duiven te bestellen. Puur op vertrouwen! Geen duif in de handen gehad voordat de 20 jonge duiven opgehaald werden. Samen met de beste van wat ze hadden en de 20 jonge duiven van Gerard Koopman zijn ze vertrokken. Al heel snel bleek dat dit een goede zet te zijn geweest en was het spel op de wagen.

Ruud en zijn vader pakken de duivensport en met name de verzorging van de duiven zoals het komt. Hou het simpel is het device van Ruud. Als het niet kan zoals het moet, moet het zoals het kan. Dit geeft ook aan dat Ruud en zijn vader de duiven verzorgen en laten trainen wanneer het uitkomt. Als de duiven om 15.00 uur moeten trainen, omdat dit dan zo uitkomt, is dat zo en is ook geen probleem. Voeren moet je je al helemaal niet druk over maken. Hele dag volle bak met All-in One van Beyers. In de winter wordt dit nog wel eens aangevuld met gerst maar dat is het dan ook. Eén keer per week vitaminen in het water of over het voer en daar moeten ze het mee doen. Het draait tenslotte om goede duiven. Niets meer en niet minder.

De voorbereiding op de Eendaagse fond is super eenvoudig; aldus Ruud. Vanaf begin februari staan de duiven op weduwschap en gaan vanaf het begin tot de eerste Eendaagse mee. Toevallig hadden Ruud en zijn vader besloten om de week voor Issoudun de doffers thuis te houden, normaliter gaan ze gewoon mee. Op de dag van inkorving vond Ruud de duiven er goed opstaan. Beter dan de eerste keer. Maar ja, het is 9 uur vliegen en je weet niet wat de beesten meemaken onderweg. De wind was ook niet al te gunstig voor het hok Bakker. Maar goed na 9 uur vliegen is er tijd genoeg om te corrigeren als dit nodig moet zijn. Ruud had een duifje opgevangen van Maurice van der Kruk en deze zou hem in de ochtend halen. Later werd dit gecorrigeerd naar de middag zodat Maurice de duiven van Issoudun kon zien komen. Dus iedereen die nu nog zegt dat Maurice geen duivenliefhebber is, is het spoor bijster.

Om even voor 16.00 uur zien Ruud en zijn vader strak uit het zuid westen een duif aan komen met daarop uit het westen een 2^e duif. Als een speer kwamen ze naar beneden en werden geconstateerd om 16:57:31. Ruud had eigenlijk verwacht dat op de achterhand nog wel snellere duiven zouden vallen. Gelukkig bleef dit uit en kon de 1^e Sectorale overwinning bijgeschreven worden op het palmares van Vader en Zoon Bakker.
   
Worden de duiven vernoemd?
De winnende doffer is inmiddels omgedoopt tot “ARTUS” ARTUS is genoemd naar een beroemdheid uit Issoudun.

Hoe staat de sport in uw gezin?
Hoe helpen uw familieleden bij het beoefenen van de duivensport en hoe kijken kinderen naar de sport? Ruud en zijn vader worden door dik en dun gesteund in hun hobby. Ruud, met nog een jong gezin, is wel van mening dat hij veel van hen vraagt. Zeker omdat de huidige top van de duivensport 365 dagen per jaar hiermee bezig is en dat er veel voor opzij gezet wordt om dit te kunnen doen. Maar de top bereiken gaat niet met 50% inzet en daar is iedereen zich wel van bewust.

Knap, knap en knap zijn mijn woorden naar de vader en zoon Bakker uit Veenendaal. 5 a 6 jaar geleden het roer omgegooid en al een paar jaar aan de Nationale top. Vandaar dat deze mooie Sectorale overwinning meer dan gegund is. Ik ben er ook van overtuigd dat dit niet de laatste keer zou zijn en dat hoop ik uiteraard ook voor hen. Vader en Ruud Bakker, nogmaals van harte gefeliciteerd met dit prachtige resultaat!

Winnaar Sector 4: Combinatie TJ en A Bosma (Buitenpost)