Hoe snel kan men op een bepaalde discipline in de duivensport een pure uitblinker zijn en tot de top behoren? Men kan daarop simpel antwoorden door te stellen dat men daarvoor de geschikte duiven onder de pannen moet zien te krijgen en die dan optimaal aan de start moet zien te brengen. Echter dat is theoriepraat en de praktijk in de duivensport is meestal veel lastiger en weerbarstiger. Een prachtig voorbeeld hoe snel men de top kan bereiken op de middaglossingen zijn wel de resultaten die Henk van Venrooij uit Deurne de laatste twee jaar heeft weten te behalen. Totdat in 2013 de eerste fondjongen op de hokken kwamen hadden Henk en zijn zoon Henri amper ervaring met het spel op de grote fond. Dat was nooit hun pakkie-an geweest. De naam van Venrooij in Deurne staat al decennia lang garant voor successen op de vitesse tot en met de dagfond. Vanaf het ouderlijk erf werd er door vader en zoon lang meegespeeld en toen Henri een eigen gezin en stek had gekregen werd vanaf dat nieuwe adres meegespeeld. Vader Henk heeft lang hand- en spandiensten bij zijn zoon verleend en de kwekers had hij nog lang onder zijn hoede.

Op de eigen zolder had Henk lang de dure duiven zitten die bij de mannekes in de Schoolstraat in het Belgische Arendonk waren aangekocht. En op die zolder zaten ze goed en veilig. Kleinzoon Mark heeft ook nog een tijdje succesvol aan de programmavluchten deelgenomen vanaf het erf van opa Henk. Maar toen het andere geslacht en uitgaan belangrijk werden verwaterde die ambitie bij kleinzoon Mark. Henk van Venrooij is intussen flink op leeftijd met als bouwjaar 1932 en hij hoopt in juni 86 jaar oud te worden. Maar die leeftijd geeft je hem bepaald niet en hij is nog bijzonder kwiek in handelen en denken. En de reden voor deze reportage is het winnen van de categorie 2 van de Meerdaagse Fondspiegel 2017 van Toppigeons. De drie nationale middaglossingen tellen daarvoor mee en als men op de drie tellende vluchten 13 tot en met 24 duiven heeft gekorfd dan strijdt men mee in de categorie 2 en als men op één of twee vluchten niet heeft gekorfd of geen prijs heeft gewonnen dan krijgt men het korfgemiddelde van de ene vlucht of andere twee vluchten toegewezen. In de categorie 2 strijden dus de liefhebbers mee die iets meer dan 4 tot en met 8 duiven per vlucht hebben gekorfd. En op St. Vincent korfde Henk van Venrooij een ploeg van 6 weduwnaars. Jongens die zich in 2016 al goed of heel goed getoond hadden. En vijf stuks werden van 12.31 tot en met 13.30 uur geklokt en de eerste twee kwamen min of meer tegelijk aan. Het provinciale concours stond tot 16.05 uur open en nationaal in rayon B van de sector zuid werden tegen 3399 duiven de prijzen 31, 32, 56, 198 en 213 gescoord. En dan te weten dat de 1e-getekende en favoriet miste na in 2016 3 op 3 te hebben gescoord en hij werd later opgegeven door de gebr.

Tummers in het Zuid-Limburgse Puth die in 2002 zelf de snelste St. Vincentvlieger van heel het land hadden. De ‘407’ van 2013 was totaal uitgewoond en na het terughalen is hij in 2017 niet meer gespeeld. Het kwartet van St. Vincent ging daarna naar Dax en dat werd ook weer een fiks succes. Van 11.25 tot en met 12.20 uur konden er vier stuks geklokt worden en de vijfde en laatste zat om 16.36 uur in de klok en hij was op St. Vincent de eerste duif geweest. In rayon B werden nu de prijzen 42, 71, 128, 134 en 536 tegen 2683 duiven geklokt. Qua prijspercentage en puntgemiddelde kon het natuurlijk over twee vluchten amper beter met 730 punten voor St. Vincent en 729 punten voor Dax. Voor de Meerdaagse Fondspiegel telde Bergerac als 3e vlucht en dat was een hele ander ‘soort’ vlucht met zelfs aankomsten op de dag van lossing en een concours dat voor Deurne al om 7.15 uur werd gesloten. Henk van Venrooij korfde weer zijn vijftal en nu werd er om 6.11 en 6.30 uur geklokt en dat leverde de prijzen 259 en 416 tegen 3616 in rayon B op. Een gemiddelde van 251 punten leverde dat op en dat deed de totale score over de drie vluchten zakken naar 580 punten maar dat bleek genoeg om de categorie 2 te winnen voor J. Corstjens met 531 punten en J. Schutjens met 468 punten gemiddeld.

 

Nationaal kampioen
Naast de drie ‘nationale’ middaglossingen nam Henk van Venrooij ook aan de drie andere middaglossingen deel van het programma van Oost-Brabant. En daarop korfde hij een klein aantal weduwnaars en weduwduivinnen. Op Agen (24-6) had Henk er 4 stuks mee en scoorde twee beste prijzen met 49 en 124 tegen 2029 duiven. Een beste vlucht was daarna Bordeaux (15-7) met 5 mee en de prijzen 12, 145, 277 en 379 tegen 2182 duiven in Oost-Brabant. Afsluitend ging een ploeg van 6 stuks naar Bordeaux (4-8) en die scoorde prijzen 36, 164 en 477 tegen 2026 duiven. Over alle zes vluchten werden 31 duiven gekorfd en 21 prijzen gepakt en dat met een 12-tal verschillende duiven gekorfd. Naast het winnen van de categorie 2 heeft Henk van Venrooij nog meer echte grote hoofdprijzen in de wacht weten te slepen. Zo is hij ook nationaal kampioen op de discipline marathon geworden en wel in de categorie ‘onaangewezen’. Hiervoor tellen de vier beste resultaten over de vijf vluchten van het nationale programma. En de berekening is volgens de fondspiegelformule en dus de gewonnen punten van alle gekorfde duiven leveren een puntgemiddelde per gekorfde duif op. Vreemd is de aanduiding ‘onaangewezen’ wel want voorheen telden bij zulke kampioenschappen de eerste duiven in de klok en bij het nationaal kampioenschap de beste prijsduif per 10 gekorfde duiven en dat werd met de aangewezen tak opgeteld. Henk van Venrooij is nationaal kampioen onaangewezen geworden door de buitengewone resultaten op St. Vincent en Dax en op de Agen en Bordeaux die niet voor de Meerdaagse Fondspiegel meetelden. Op Agen had Henk een extra handicap want zijn puntentotaal is door 5 gedeeld terwijl hij 4 duiven gekorfd had. Op de marathon telt een minimumdeelgetal van 5 als men 1, 2, 3, of 4 duiven gekorfd had. Bij de aangewezen tak werd minder goed gescoord daar niet op vier van de vijf vluchten twee van de drie getekenden in de prijzen werden gepakt. Op St. Vincent en Dax trouwens wel twee vroege prijzen met twee van de drie. Ook in de eigen afdeling Oost-Brabant is Henk van Venrooij ‘onaangewezen’ kampioen geworden en hier telden de vijf beste resultaten over de zes vervlogen vluchten. Aangewezen was er een 11e plaats voor Henk weggelegd en werd Nico van den Hurk uit Oss winnaar en hij heeft ook de 6e en 7e duifkampioen van de afdeling. Bij de beste duiven met drie prijzen heeft Henk in de top-50 een klassering met zijn ‘573’ van 2015 die op St. Vincent, Dax en Bergerac prijs vloog en dat deed ook de ‘414’ van 2013. Over de reeks Agen, Bordeaux en Bordeaux vloog de duivin ‘072’ van 2014 drie prijzen. In 2016 kende Henk van Venrooij zijn grote doorbraak op de middaglossingen met de klasseringen 5e aangewezen en 2e onaangewezen in zijn afdeling Oost-Brabant. En die tweede plaats onaangewezen mag bijzonder genoemd worden omdat hij op vluchten 2, 3, of 4 duiven gekorfd had terwijl de behaalde punten wel door vijf gedeeld werden. In 2016 vlogen de ‘525’ en de ‘417’ 3 op 3 over St. Vincent, Dax en Tarbes en Dax.

Fondbron
Zoon Henri van Venrooij besloot in 2013 om grote-fondduiven met zijn programmaduiven te gaan kruisen om zo (wellicht) geschiktere duiven voor de eenhoksraces te verkrijgen. En die nieuwe fondduiven zouden dan bij vader Henk geplaatst worden bij het ploegje dat hij al had zitten. Bij wie moet men aankloppen voor dat verse bloed? Henri en Henk besloten niet ver weg te gaan en klopten aan bij Gerrit en Anny Hendrix in Ysselsteyn. De laatste 10 jaar behoren ze absoluut tot de allerbeste liefhebbers van Oost-Brabant op de ‘marathonvluchten’ en in 2008 werden ze zelfs nationaal kampioen in die discipline en de twee broers ‘Annie’s Boy’ en ‘Henkie’ van 2004 waren jaren pure uitblinkers. Ook ‘Snippy’ was bij het echtpaar een pure kopvlieger op de middaglossingen en ook in 2018 hadden ze weer een beste duif met drie prijzen terwijl ze op 5 van de 6 middaglossingen vroege duiven hadden met de 22e St. Vincent, 7e Agen, 10e Bordeaux, 9e Bergerac en 4e en 20e Bordeaux in de afdeling Oost-Brabant. Ysselsteyn ligt zo’n 7 oostelijk van Deurne en daartussen ligt de provinciegrens van Noord-Brabant en Limburg. De duivenclub in Deurne vormt met die in Asten en Someren een samenspel en de club in Ysselsteyn vliegt met het grotere samenspel Peel en Maas mee. Henri van Venrooij vroeg aan het echtpaar in Ysselsteyn of hij een ploegje jongen uit de betere duiven kon aankopen en de keuze liet hij aan Gerrit. Van de kwekers kwam in april/mei een ploegje van 15 jongen die op de natour nog (in)gespeeld kon worden. In 2013 kwamen er ook 6 jongen van Peter en Ria van Breugel uit Budel-Dorplein verkregen. En tussen dat ploegje bleek een beste vlieger te zitten en wel de NL13-1419525 die in 2015 al sterk prijs op de overnacht vloog en in 2016 3 op 3 en in 2017 2 op 3 scoorde. In 2017 was hij de 3e duif op St. Vincent en 2e op Dax. In 2017 kende het Budelse echtpaar de nodige gezondheidsproblemen waarvan men moest herstellen en op het duivenhok kregen ze ook nog bezoek van een steenmarter. Van de zes duiven op St. Vincent waren er drie van 2013 rechtstreeks van Gerri t Hendrix afkomstig. In 2014 werd er nog een keer bij Gerrit en Annie Hendrix voor jongen aangeklopt en van die jongen bewezen zich ook een aantal duiven op de overnachtfond. De ‘573’ van 2005 werd in Deurne zelf gekweekt uit de ‘525’ van van Breugel en de ‘401’ van 2013 van Hendrix en deze laatste duivin vloog in 2016 twee vroege prijzen waaronder de 9e Bordeaux tegen 2389 duiven. In 2017 kwam ze van een africhting met een gebroken poot terug en was uitgeschakeld voor het grote werk.

De duivin ‘042’ van 2014 vloog in 2017 2 op 3 en scoorde op Bordeaux een vroege prijs met prijs 12 tegen 2182 duiven en zij is half fond en half programma. En op de africhtingsvluchten vloog ze ook regelmatig goede prijzen in de CC Deurne. In de tuin van Henk van Venrooij staat naast de garage een stenen duivenhok van 5 meter met twee afdelingen. In de grote afdeling staan twaalf bakken en daarop zijn de weduwnaars gespeeld. In de kleinere afdeling ernaast zaten de (weduw)duivinnen waarvan een klein gedeelte op de fond gespeeld is. Als er voor het seizoen jongen gekweekt zouden worden dan is er geen plaats voor de jongen en dat gebeurt dan ook niet. De vliegers mogen kort broeden en dan begint het weduwschap. Najaar 2017 is er een ploegje jongen gekweekt en daarbij zitten ook een paar nieuwelingen die zoon Henri elders heeft ‘aangeschaft’. Komend seizoen wordt er puur met 12 weduwnaars gevlogen alhoewel Henk dat aantal nog wel tot 16 stuks zou willen zien groeien met vier bakken erbij. Duivinnen worden niet meer gespeeld en de aangehouden jongen van 2017 zijn ook bijna uitsluitend nog doffers omdat daar de aanvulling van moet komen. Op het pannendak liggen vooraan kunststof golfplaten die licht doorlatend zijn. In de schuiframen kunnen horren van gaas geplaatst worden die de toevoer van meer frisse lucht mogelijk maken. Henk vertelde zijn fondduiven lang licht te voeren om ze niet te vroeg in betere doen te brengen en te laten aanvetten. Pas als het echt werk voor de deur staat worden er overgeschakeld op ‘zwaarder’ en ‘vetter’ voer. Henk heeft bij huishouden geweldige hulp van zijn dochter Rian die in Liessel woont en als zij haar dochter naar de trein brengt om naar school te gaan dan kan ze al om 7 uur in de ochtend aan de Beatrixstraat in Deurne aankomen om in het huis van haar vader de hand te laten wapperen en als Henk haar niet tempert dan durft ze ook het duivenhok te gaan poetsen. Als het om de grote fond gaat dan stelt Henk:” Meegeven en kijken wat ze doen om er achter te komen of ze het kunnen”. Zoon Henri heeft intussen ook het geweer van schouder verwisseld en gaat zich richten op de ochtend- en middaglossingen. Daarvoor werden in 2016 jongen nieuwe jongen bij Gerrit en Anny Hendrix gehaald en jongen van de beste eigen fondvliegers aangehouden. In 2017 heeft Henri aangeklopt bij H. Peters in Panheel. De twee beste programmavliegers (vader en zoon) zijn aangehouden om aan fondduiven te worden gekoppeld.

In 2018 zal ook op het erf van de zoon voorzichtige stappen op de grote fond worden gezet. Vader en zoon van Venrooij wonen in het oostelijke deel van Deurne dat Zeilberg heet en vroeger een apart buurschap en kerkdorp was. In Zeilberg maakte Jo Manders eerder de overstap van het snelle werk naar de grote fond en Jo Manders heeft op het zwaardere werk enige jaren geleden uitermate sterk weten te presteren en pakt ze anno 2017 nog steeds goed met zelfs een duif met vier prijzen op de middaglossingen. Voor het programmaspel is de CC Deurne naar de opvatting van de nodige eigen leden wel erg klein van omvang geworden en men zou zich graag bij CC Peel en Maas aansluiten. Op de programmavluchten met de oude duiven was in de CC Deurne Gerrie den Holder uit Deurne zelf afgelopen seizoen de grote uitblinker. Gerrie is gepensioneerd schilder en ook op andere erven mag hij de boel nog graag een likje geven om het mooier te maken en dat deed hij bij Henk van Venrooij met de garagedeur en de boeiboorden. In het samenspel CC Deurne heeft echter Noud Janssen uit Neerkant de beste drie overnachtduiven met 3 en 2 prijzen terwijl Henk van Venrooij 9 duiven bij de eerste 17 heeft staan met 3 en 2 prijzen. Wat zal Henk van Venrooij in 2018 met zijn 12 weduwnaars uit de grote fondhoed weten te toveren? Eén ding is zeker en wel dat hij knapen aan de start kan brengen die het kunnen!

Ad van Gils