- dinsdag 10 oktober 2023
We zijn weer een week verder, een week waarin Bella mijn hond de 17-410 alias de Witkop te pakken had en deze is er dus niet meer is , jammer ook omdat ik er een goed jong uit heb gekweekt en haar laatste vlucht Barcelona was geweest. Ze zou op de kweek gaan. Maar we moeten verder. Deze week zijn na de kuur met Baytril de duiven ge-ent tegen paratyfus , in totaal 52 duiven. Het was een gezellige avond in Vlaardingen en het ging er allemaal relax aan toe. mooie verhalen en uiteraard vond men dat ik teveel aandacht gaf in mijn columns aan mijn mattie uit Reeuwijk. Maar soms denk ik dan lezen jullie zijn columns in De Duif niet , waarin hij precies aangeeft hoe hij de duivensport benadert en beoefend. Vol met tips uit jaren lange ervaring en uit testen. Maar iedereen moet uiteraard doen wat je zelf wilt en wat ,, jezelf,, het beste vind.
Op die avond was er ook een Turkse duivenliefhebber met een Turkse Takla, duifje was er niet best aan toe en ik vroeg of hij misschien een Turkse Takla van mij wilde hebben. Die Turkse Takla zit hier nu al een heel dik jaar en ik gebruikte hem om de duiven de bij thuiskomst te lokken . De duif maakte altijd grote klappen en rollen in de lucht en kon soms 10 m gewoon recht naar beneden vallen. Was een genot om te zien en een pracht vogel met een grote kuif en veerpoten en zilvergrijs. Het adres werd uitgewisseld en de andere dag stond de liefhebber aan de deur, liep mee naar de hokken en vond het allemaal geweldig en …. schoon. Maar toen hij de Turkse Takla zag kwam er een glimlach op zijn gezicht , wat een mooie duif zei hij, ik heb nog nooit een duivenmelker zo gelukkig gezien of toch wel ? Natuurlijk, dat ventje wat met een duifje i zijn hand in de Lier in België stond , hij deed hem terug in het mandje ,, ik zei , wil je hem graag hebben ? Ik vroeg de prijs , betaalde de verkoper , pakte de duif en gaf hem aan het ventje. En dat zijn de momenten dat ik kan genieten van de duivensport , spontane momenten met spontane reacties , prachtig. En daarom schrijf ik ook over mijn mattie in Reeuwijk omdat wij deze momenten samen kennen en als personen samen delen , daar zijn wij ,,liefhebber,, voor al hebben en bepalen ook wij onze grenzen.
In het hok is alles rustig , elke dag gaan de duiven gewoon lekker uit en mogen ze als ze willen een uurtje buiten blijven. Wel om beurten , eerst doffers en dan duivinnen en dan weer een uurtje de andere zes doffers. Hokken zijn nu zoals ik wil en alleen ben ik nog bezig met de hopelijk laatste muizen weg te krijgen, maar denk dat dat een droombeeld is daar ze niet meer reageren op pindakaas of olienoten , deze week chocoladepasta in de klemmen gedaan en het hielp echt ze zijn er verzot op als hun laatste avondmaal.
Het tuinhuis is nu ook winterklaar , helemaal dichtgezet met polycarbonaat platen , dus hoeven de bezoekers niet meer te klagen over koude knieën , mooi toch . Deze week een stelletje aluminium manden overgenomen en er vandaag 24 hardboard schotje van 254 mm bij 190 mm gezaagd en erin aangebracht en ook dat is weer gelukt, dus op naar 2024.
Deze week nog de najaarsvergadering in de club en dan hopelijk wat rust in de tent.
Tot de volgende rondom,
Kees Commijs, de Rotterdamse Postduivencoach.
