Vorige week eindigde ik mijn gekrabbel met een opmerking over een kwartje dat wel weer een keer de goede kant op zou vallen, na de teleurstelling van Limoges. Dat het een week later al zou zijn had ik ook niet verwacht.

Limoges liep niet goed af, hoewel de duiven wel thuis zijn gekomen. De trainingsarbeid me tegen deze week, er moest ook ook nog wat worden gemarchandeerd met de verzorging. Zo af en toe wordt er wat extra's verwacht en moet ik vroeg weg, wat betekend dat het 's ochtends alleen voeren is, de weduwnaars kunnen niet los dan. Daarnaast stond er een zomerstorm, waardoor de nestduivinnen niet mee konden in de auto, Lossen met windkracht acht lijkt me niet zo'n goed idee.

Kortom, geen ideale voorbereiding, maar de uitkomst afgelopen weekend was niet verkeerd.

Er stond een zuidwesten wind, snelle vluchten stonden in het verschiet, voor mij Weert(220 km) voor de jaarlingen en herintreders, daarnaast dagfond uit Sens(587 km).

De vitesse was inderdaad een snel concours, voor mijn doen kwamen ze niet slecht, de eerste klasseerde zich nog netjes in de vereniging. Te merken is dat dit soort vluchten echt te licht zijn voor de marathonista's. Klappend, met opgeblazen krop, zeilend, rondje na rondje, arriveerde de eerste. Tijd verspelend, maar goed, het is geen halszaak en zeker geen doel om vroeg te spelen op de vitesse. Lukt het een keer is het meegenomen. Toch nog tiende in de club, alles binnen afzienbare tijd thuis.

Dat alles gebeurde onder een stralend zonnetje, blauwe lucht, wat kleine stapelwolkjes. Vera maakte tijdens de lunch een opmerking over een stekend litteken. "Ander weer op komst, gebeurd altijd als ik mijn litteken voel". Ze had gelijk. Vanuit de westkant dikke wolken, die niet veel goeds beloofden. Frontje wat op zee zou blijven, dreef toch het land op, wat geen goed nieuws is.

Regen dus. Een blik op buienradar liet zien dat er gaten zitten tussen de buien. Als er eentje goed is knalt die erdoor, de rest blijft achter de buien hangen", mooie opmerking, die waarheid bleek te zijn.

Terwijl ik wat aan de laptop rommel, hoor ik wat bij het hok, ik kijk op en zie nog net een staart de spoetnik in verdwijnen. De 552 is al in het hok voor ik er erg in heb, ze is de enige van mijn duiven die het lukt om vanuit de lucht in één keer naar binnen te duiken. Mooi vroeg, tenminste voor onze regio, pal uit de westkant, dus tussen de buien door, zoals ik al voorspelde. Eerste melding in de club, ook vroeg in rayon "De Kuststrook", in de afdeling scoort ze wat minder vroeg, het eerder genoemde front speelt vooral de noordwest hoek van Friesland parten. Toch weer een lastige race, concours staat in de vereniging meer dan twee uur open, verderop in de afdeling wordt veel sneller gesloten. Bij afslaan missen er nog wat duiven, in Engelum de laatste thuis als ik terug kom van het afslaan. 

Na het slechte Limoges weekend, een mooi opsteker, ook al is het niet op de geliefde overnacht fond, deze telt ook!

Dinsdag inkorven voor St. Vincent, hopen dat hier ook weer wat moois uit voort komt.

Tot de volgende.

www.postduivenblog.nl

• Vorige
• Volgende