Vrije dag, klinkt bijna als een vies woord voor iemand die nogal veel tijd aan werk besteed. Dit is het natuurlijk niet, maar het blijft een beetje vreemd. Een doordeweekse dag niet besteden aan werk, maar aan wat er nodig is.
Wat er nodig was vandaag was de jaarlijkse enting tegen Paramyxo. Verplicht, zonder enting geen duiven op de wedstrijden, duiven die geen enting hebben gehad worden niet geaccepteerd voor inkorving. Wettelijk gezien mogen duiven die niet zijn geënt de grens niet over. Er zijn mensen die moeite hebben met zo'n bepaling. Ik werk zelf in de pluimveesector en weet hoe groot de economische belangen zijn als er een uitbraak is van een ziekte. Vogelgriep is een begrip dat we allemaal kennen, de gevolgen kunnen desastreus zijn. De enting tegen Paramyxo is de enting tegen de duivenvariant van een andere beruchte kippenziekte, de Newcastle Disease. 
Waarom in december de enting? Niet echt een logische datum als je kijkt naar het verloop van het duivenseizoen. Klopt inderdaad, maar ik hou er al een aantal winters een bepaald schema op na. Dit schema behelst enting, winterkuur, ontworming en luizendrup voor een heel jaar, ik doe dit in de maanden december en januari, de rustige tijd. Eerste weekend februari kunnen de kweekkoppels dan weer bij elkaar gebracht worden. Het systeem werkt voor mij, dus hou ik daar aan vast.
Vorige week zaterdag had ik oorspronkelijk een uitje naar de Nationale Manifestatie gepland staan. Ik had mij opgegeven voor een keurwedstrijd tijdens deze manifestatie. Helaas kreeg ik in de loop van de week afbericht, te weinig belangstelling en tekort duiven die beschikbaar werden gesteld. 
Jammer, niet dat ik zo'n groot kenner ben. Had toch graag mijn gevoel en kennis willen testen ten opzichte van de mannen die claimen duiven op de hand te kunnen beoordelen op (vlieg) kwaliteiten. Er zijn er zelfs die precies kunnen zeggen hoeveel kilometers een duif kan vliegen, of hoeveel uren deze op de vleugels kunnen blijven. Er zijn er die uit de ogen van een duif een hele duivengeschiedenis kunnen lezen. Ik vind het knap. 
Toch red ik mij best zonder al deze wijsheden. Hou me ten goede, ik bagatelliseer het werk van de "duivenkeurders" niet, er zijn liefhebbers genoeg die zich er happy bij voelen iemand mee te laten kijken. Als dat zo is, vooral lekker doen natuurlijk, ik acht het voor mijzelf niet nodig.
De zaterdag bleef dus over vorige week. Deze benut om te lunchen met Vera en twee van de 4 kids in de stad, een rondje wandelen en nog even een bliksembezoek van maatje Wim. Samen even snel wat duiven bekeken, geeft altijd mooi inzicht.
De enting houd ook in dat er nog eens door het bestand duiven gegaan wordt. Er liepen er nog teveel, ik wil de winter in met maximaal 80 duiven, dat is voor mij echt de max, er komen in het voorjaar tenslotte weer jongen genoeg bij. Verstand nog maar eens laten werken, ook dat geeft inzichten. Even de stambomen en emoties aan de kant en objectief kijken naar wat er voorbij komt. Er zijn er toch nog wat verdwenen.
Plannen voor volgend jaar ook helder: uiteraard voeren de duivinnen de boventoon, zij maken tenslotte het mooie weer in de uitslagen. Er lopen wat late doffers die gekoppeld worden aan de overjaarse duivinnen van de vliegploeg, daarmee zijn de partners voor deze duivinnen gegarandeerd. Van de ploeg jongen die die dit jaar volledig is afgericht is een mooi aantal knappe doffers overgebleven. Deze gekoppeld aan de jaarling duivinnen wil ik toch weer proberen op te leiden tot volwaardige overnachters. Als er bij anderen doffers geklokt kunnen worden, moet dat toch bij mij op het hok ook kunnen?
We gaan het zien, op naar drukke weken op het werk, lang leve de feestdagen.

Tot de volgende!

www.postduivenblog.nl

• Vorige
• Volgende