Voorwoord
De winnaars van Nationaal Dax en Bergerac en de winnaars van de Sectorale Marathonvluchten Cahors en Orange en de Sectorale Eendaagse Fondvluchten Chateauroux Parc, Blois en Chateaudun zetten wij deze week graag in het zonnetje vanwege de geleverde prestaties. We brengen ook dit jaar weer een aantal specials uit rondom de prestaties in het vliegseizoen. In de ODH Specials vindt u verslagen, opgetekend door Vincent Hoogerwerf, aandacht voor de liefhebbers en de winnende duiven. Veel leesplezier!
Maurice van der Kruk, voorzitter
namens uw bestuur
|
|
Nationale Marathonvlucht Dax
|
|
|
De winnaars van de Nationale Marathonvlucht Dax op een rij:
- Nationaal Winnaar: A. Heuts
- Winnaar Sector 1: A. Heuts
- Winnaar Sector 2: Gebr. Jacobs
- Winnaar Sector 3: F. Kwekkeboom
- Winnaar Sector 4: C. en G. Koopman
|
|
Nationaal Winnaar & Winnaar Nationaal Dax Sector 1: Alex Heuts (Heerlen)
Dat in Afdeling Limburg al jaren lang hard gespeeld wordt op de Marathon mag voor niemand een verrassing zijn. De 1e Nationaal Dax Sector 1 vonden we in Heerlen. Ikzelf, nog geen Marathon speler, vindt het altijd geweldig om het te volgen. Om 05.00 uur sta ik op, zet koffie en speur het internet af om de aankomsten te volgen. Op de gekende dag zag ik plotseling dat er in Heerlen om 9.55 een duif was gevallen bij Alex Heuts in Heerlen. Kort daarna zag ik dat er om 10.12 nog een duif was gevallen in Heerlen bij Heuts. Dit waren de eerste duiven en het spel was op de wagen. Snellere duiven dan die van Alex waren er niet die dag en dus werd deze liefhebber uitgeroepen tot Nationaal overwinnaar Dax.
De overwinnaar van Dax is dus Alex Heuts uit Heerlen. Alex wordt in september 70 jaar en is van beroep loodgieter en dakdekker geweest. Van kinds af aan speelt Alex met duiven. Het spelen met duiven is hem met de paplepel ingegeven. Opgegroeid in een echte duivenfamilie. De opa en de vader van Alex speelde ook altijd al met duiven. Alex is getrouwd met Tillie en samen zijn zij in het rijke bezit van twee zonen en vier achterkleinkinderen. Binnenkort zal de vierde generatie Heuts zich melden vertelde Alex trots. Zijn broer (J. Heuts) woont vlak bij Alex een neemt veel werkzaamheden voor zijn rekening. Zo brengt hij de duiven naar het lokaal, korft ze in en slaat de klok af. Dit resulteert dat Alex eigenlijk bijna niet meer in het lokaal komt. Behalve natuurlijk op de dag van Dax. Toen is Alex wel even naar de verenging geweest om een kleine borrel te nuttigen en een feestje te bouwen.
In januari worden de duiven gescheiden om op 21 maart, de start van de lente, de duiven te koppelen. Alle duiven mogen één jong groot brengen. Uit de jaarlingen wordt niet gekweekt. Deze krijgen de eieren van een ander koppel waar wel jongen van gewenst zijn. Dat Alex geen grote melker is maar wel een melker waar de kwaliteit hoog in het vaandel staat blijkt wel uit het feit dat hij maar 22 à 25 jonge duiven kweekt. Meer heeft hij er niet nodig om voor het jaar erop weer voorzien te zijn. In januari wordt de dierenarts bezocht en worden de duiven geënt tegen Paramixo en Pokken. Alle duiven worden verder ingespeeld op de programmavluchten, maar geen Eendaagse. De jaarlingen worden niet verder gespeeld dan 300 km. Het jaar erop worden de duiven getest op één of twee Marathonvluchten. We lezen vaak dat duiven een x aantal kilometer gevlogen moeten hebben om goed mee te kunnen op de Marathonvluchten. Voor Alex hoeft dit niet. Hij speelt gewoon de duiven en kijkt niet hoeveel km ze gevlogen hebben. Alex speelt het klassieke weduwschap met de duiven. Lekker makkelijk en er gaat het minste tijd in zitten. Hij is niet zo van alles uitrekenen, verleggen, grote of kleine jongen. Gewoon eenvoudig weduwschap met de doffers, daar haalt hij de beste resultaten mee.
Om 13.30 uur zijn de duiven gelost in Dax en konden aan hun terugreis beginnen. De omstandigheden waren niet van dien aard dat de duiven op vrijdagavond of in de nacht aan konden komen. Na een heerlijke nachtrust was Alex toch vrij vroeg op. Heerlijk in de rustige ochtend aan het genieten van zijn ontbijt en koffie. Alex is niet de man van de computers en dergelijke. Zijn broer wel!. Die houdt alles in de gaten en af en toe roept Alex eens: "is er al wat?". Op die ochtend kreeg Alex steenvast het antwoord: "nee er is nog niets". Zelfs tien minuten voor de aankomst wast er nog geen duif in Nederland. Alex rustig afwachtend en peinzend over de vluchten die nog komen gaan. Plots kwam er als een raket een duif uit de lucht vallen die direct op de klep viel en naar binnen. Het ging allemaal o zo snel dat Alex niet eens de kans had gekregen om te zien welke duif het was. Snel naar het ECS en daar zag hij het. Het was de NL16-1763124 die als eerste was gevallen vanuit Dax om 09.55.03. Snel werd de duif gemeld bij de meldpost. Bijkomend van de schrik zag hij ongeveer 15 minuten later weer een duif vallen maar toen bij zijn broer. Ook dat was een zeer vroege duif. (3e Nationaal Dax). Het feest bij de gebroeders Heuts kon niet meer op. Al heel snel verscheen op CompuLive 1e A. Heuts en 2e J. Heuts Sector 1. "Geweldig om dit mee te mogen maken", aldus Alex. Al vrij snel werd er een controle uitgevoerd door de Afdeling en alles was in orde bevonden.
Een klassieker winnen is natuurlijk geweldig en is mooi om bij te kunnen schrijven op het palmares van A. Heuts.
Welke naam heeft de duif en naar wie is deze vernoemd en waarom?
De Nationaal overwinnaar Dax 2019 had, voordat hij ingekorfd was, nog geen naam. Vanaf nu gaat hij door het leven als “Ollie”. Ollie is de jongste kleinzoon van Alex.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
"Om dit soort resultaten te kunnen halen moet je starten met goede duiven. Geduld hebben en keihard zijn. Daarnaast is de beschikking over een goed incasseringsvermogen zeer belangrijk. Want er zijn nu eenmaal meer tegenslagen dan successen".
Ik sprak Alex toen het nog net geen hittegolf was in Nederland. Maar Alex is vanuit zijn beroep natuurlijk wel wat gewend. Een geweldige man en nog zeer gemotiveerd om met de duiven te spelen. Echt een hobbyist, zoals hij het zelf beschrijft, maar wel met de drang om tot resultaten te komen. Mooi om te zien dat successen niet leeftijd gebonden zijn en dat het voor iedereen mogelijk is om top uitslagen te maken. Alex, nogmaals van harte gefeliciteerd en ……….. ik hoop je snel weer te spreken.
|
|
Winnaar Nationaal Dax Sector 2: Gebroeders Jacobs (Nes aan de Amstel)
 Algemeen
Het warme weer is in aantocht in Nederland en uw schrijver zit met de airco op 10 en voldoende vocht te schrijven over de Nationaal overwinnaar Sector 2 Gebroeders Jacobs uit Nes aan de Amstel. Hiervoor sprak ik Toon Jacobs. Nes aan de Amstel wordt toch wel bestempeld als het mekka van de Marathon. In die omgeving zitten echte toppers die, in het seizoen, de degens met elkaar kruisen. Het jaar 2019 is echt een super jaar voor de Gebroeders Jacobs. 1e Nationaal Dax, 8e Nationaal Marseille enz. De Gebroeders Jacobs bestaat uit de 73-jarige Toon en de 80-jarige Piet. Toon is getrouwd met zijn Helma en Piet woont samen met zijn vriendin Cora. Deze combinatie speelt vanaf 1975 met de duiven. Eerst werd er gespeeld op de programmavluchten in Noord Holland. Op het programma stonden toen al twee overnachtvluchten en die werden toen ook al gespeeld. En dat ging eigenlijk best goed. Na een aantal jaren dit gedaan te hebben werd er definitief overgeschakeld op de Marathonvluchten. Toen wisten ze nog niet hoe succesvol deze discipline zou worden voor ze.
Eind februari of begin maart worden alle duiven gekoppeld en mogen deze twee jongen groot brengen. De duiven worden daarna gescheiden en op weduwschap gezet. Ook zijn er bij de Gebroeders nog een twintigtal koppels waarvan er een partner op nest gespeeld wordt. Dit hok je bestaat veelal uit duiven die hun klasse hebben getoond. Soms is dit de doffer en soms is het de duivin de dan mee mag doen op de Marathonvluchten. De jonge duiven worden alleen op de Natour gespeeld tot 300 km. Verder is niet nodig volgens Toon. Wel is het belangrijk, aldus Toon, dat ze als jong wat ervaring hebben. Als je dit niet doet loop je zo twee jaar achter. De meerjarige gaan zoveel als mogelijk mee op de Marathonvluchten terwijl de jaarlingen allemaal een Marathonvlucht voorgeschoteld krijgen. Dit is belangrijk voor ze zodat ze als tweejarige vol aan de bak kunnen. Nadat ze zelf een paar keer zijn weggebracht, wordt het seizoen aangevangen en wordt er elke week ingekorfd tot en met de eerste Dagfondvlucht. Daarna krijgen de duiven drie weken volledige rust voor de eerste Marathonvlucht. Bij thuiskomst van een vlucht krijgen de doffers niet hun duivin te zien. Reden? Vaak is het zo dat je op maandag of dinsdag al weer in moet korven en als je dan tussendoor de doffers bij de duivinnen laat krijg je veel onrust op het hok. Als de duiven ingekorfd zijn voor de volgende vlucht krijgen de duiven, die mee geweest zijn, hun duivin te zien. Qua motivatie hebben de gebroeders geen nadelige gevolgen ondervonden.
 Het konvooi in Dax kreeg om 13.30 uur het startsein om aan de terugreis te beginnen. Weer op de vlieglijn was wisselvallig dat het vermoede gaf op een zeer wisselvallige vlucht. De gebroeders waren, zoals altijd, lekker op tijd bij de duiven en hielden internet goed in de gaten. Nog geen duiven waren er gemeld dus besloten ze om de jonge duiven nog even de vrijheid te geven. Even later verscheen op Internet dat de gebroeders Heuts in Heerlen om 9.55 uur duiven hadden gedraaid van Dax. De jonge duiven hadden het prima naar hun zin en vlogen lekker. Plotseling viel er dwars door de groep een duif op de klep en werd geconstateerd. De Toon en Piet schrokken zich een hoedje en keken snel op de klok. Het klopt het is er een van Dax riep Toon naar Piet. "Welke?", vroeg Piet. Het is de NL17-1128589 en schitterende donkerkras doffer. De tijd die op het ECS stond was 11-19-02. Met een gemiddelde snelheid van 1145.414 won deze doffer 1 Nationaal Dax Sector 1 van 1727 duiven. De duif werd snel gemeld en om 14.00 uur kwam er controle vanuit de Afdeling. Je zou zeggen dat de duif nagekeken wordt en losgelaten wordt. "Nee hoor", zegt Toon. "Ik zag iets wat ik nog nooit bij een controle heb gezien. Er werd aan de duif geroken". Raar fenomeen en heb dit nog nooit gezien. Wat de desbetreffende meneer zou willen ruiken is mij totaal onbekend, maar raar vond Toon het wel. "Ontlasting werd ook niet afgenomen en dat zou ik nou juist wel begrijpen", aldus Toon. Maar dat maakte uiteraard de pret niet minder. In het clubhuis werd nog een klein feestje gebouwd om zo het vizier weer scherp te krijgen op de volgende vluchten.
 Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Het beginnen is altijd lastig. Maar het advies van Toon is: probeer te beginnen met goed materiaal. Speel de jonge goed in en voel ze het jaar erop goed aan de tand. Als tweejarige moeten ze laten zien wat ze waard zijn. Zet ze niet gelijk op het kweekhok. Eerst spelen, presteren en daarna op het kweekhok. Althans als het bovengenoemde naar wens is. Want ook bij Fondduiven is het kweken van een topper niet makkelijk. Hou vertrouwen in je systeem en de duiven. Uiteindelijk zal dit het gewenste resultaat geven.
Het was geweldig om met een persoon als Toon te spreken. Op de achtergrond hoorde je vaak Piet ook meedoen. Op deze leeftijd nog zo vitaal klinken en met de duiven actief zijn is toch het mooiste wat er is. Dat ze dit mogen beleven met hun Cora en Helma is natuurlijk ook geweldig. Ik hoop dat deze familie nog heel veel jaartjes zo blijven als ze nu zijn. En, ben ik er zeker van dat we nog veel meer van ze gaan horen en/of lezen. Veel succes wens ik deze Gebroeders nog toe in de nog komende vluchten en alle seizoenen die nog mogen volgen. En………ik hoop jullie weer snel te spreken. |
|
Winnaar Nationaal Dax Sector 3: Frank Kwekkeboom (Enschede)
Algemeen
 Enschede de hoofdstad van Twente en ook even de hoofdstad van de duivensport. Hier woont namelijk de Nationaal overwinnaar Dax Sector 3 Frank Kwekkeboom. Frank Kwekkeboom, 31 jaar en timmerman van beroep woont nog bij zijn moeder en speelt daar ook de duiven. Sinds 1994 speelt Frank met duiven en bijna zoals iedereen begonnen op de programmavluchten. In 2009 maakte Frank de overstap naar de Marathon en Eendaagse fond. Op deze twee disciplines moest het gaan gebeuren. Het duivenvirus is over komen waaien van zijn vader Hans. Helaas is deze man veel te vroeg van ons weggegaan. Dat dit een zware periode is in het leven van Frank moge duidelijk zijn.
Het vlieghok bestaat uit vier afdelingen en deze is acht meter lang. Het jonge duivenhok bestaat uit twee afdelingen en is vier meter lang. Het kweekhok bestaat uit vier afdelingen is negen meter lang. En dan is er nog een hok. Dit is twee meter lang en bedoeld voor de duivinnen. Een mooie accommodatie waar met veel plezier met de duiven gespeeld kan worden.
De overnacht duiven zijn op 14 maart gekoppeld, en hebben allemaal één jong groot gebracht. Helaas van de winnaar zijn de eitjes gesneuveld, daar heb ik helaas geen jongen van gehad.
De duiven gaan direct vanaf het begin van het seizoen mee met de vrachtwagen, de ene week gaan de doffers mee, de andere week de duivinnen mee; in verband met de jongen vliegen ze om de week. En vanaf de tweede week van mei zijn ze op totale weduwschap gekomen. Alle overnacht duiven zijn naar de eerste dagfond vlucht van afdeling negen mee geweest. De duiven worden een keer per dag getraind en dat gebeurt in de avond. Ze moeten verplicht anderhalf uur trainen met de vlag. Om 17:30 uur gaan eerst de weduwduivinnen eruit, die gaan na het trainen bij de doffers naar binnen en zitten de doffers bij de duivinnen in het hok. Deze schuif ik nadien weer door. Bij binnenkomst ligt er altijd snoepzaad en hennepzaad en pinda`s voor ze klaar.
De duiven gaan wekelijks mee met de vrachtwagen, alleen in het weekend voor de inkorving voor de nationale vlucht blijven de duiven die daarin mee vliegen thuis. Deze brengen wij zelf op zondagmorgen met een groep van tien duivenliefhebbers van het inkorfcentrum Glanerbrug naar Venlo (104 Km) toe. Het voer in vliegseizoen gebruik van Koopman All-in One. Ze krijgen volle bak systeem, waarna de duiven een half uur de tijd hebben om van te eten, dit gebeurd tweemaal daags. En elke dag krijgen de duiven een potje allerlei. Viermaal per jaar gaat Frank naar NIC Borne daar komt dierenarts Stefan Gobel om als na te kijken. Tussen Kerst en Oud en Nieuw worden de duiven geënt tegen paratyfus met levende entstof. Eind januari worden de duiven geënt tegen paramixo herpes, op tien dagen broeden krijgen ze geelkuur. De duiven krijgen zes dagen in de week Wonder Pigeon via het drinkwater toegediend en op maandag krijgen ze nog blitzform van Rohnfried. En als ik het niet vertrouw met de luchtwegen dan krijgen nog een ornikuur toegediend. Het harde werken van Frank is beloond met de schitterende overwinning op Nationaal Dax Sector 3 en dat verdient een dikke pluim.
Naar wie is deze duif vernoemd is en waarom?
 De NL17-1719462 heeft de naam van “The Flying Dutchman” gekregen. Deze naam heeft deze doffer gekregen naar aanleiding van zijn mooi palmares op deze jonge leeftijd: 43e Nationaal St. Vincent Sector 3 en 63e Nationaal ZLU Agen Jaarlingen in 2018.
Frank, een man van weinig woorden maar grote daden. Die door hard werken met zijn duiven dit geweldige resultaat behaald heeft. En laten we eerlijk zijn; het is niet alleen de Marathon waar hij super resultaten mee behaalt. Ook op de Eendaagsefond vluchten speelt hij zeer verdienstelijk. Zo zie je maar dat door hard te werken er ook beloning komt. Nogmaals van harte gefeliciteerd met deze prachtige overwinning en ……… ik hoop je snel weer te spreken, dan wat langer ?.
 |
|
Winnaar Nationaal Dax Sector 4: C & G Koopman (Ermerveen)
 Algemeen
Ik heb even wat research gedaan maar er is geschiedenis geschreven door Gerard en Team Koopman. Het is nog nooit eerder voorgekomen in de postduivengeschiedenis dat een liefhebber in een weekend twee Nationale vluchten heeft gewonnen. Hoe geweldig is dit. Ik sprak er met Gerard over en hij blijft er nuchter onder. Het is voor hem een mooie toevoeging en een extra blad in het boek. Ik vroeg aan hem of er nog een bladzijde bij kon. Gerard moest hierom lachen en bevestigde dat dit totaal geen probleem was.
Gerard Koopman voorstellen is natuurlijk een open deur intrappen en dat ga ik ook niet doen. Natuurlijk wonnen hij en zijn team Nationaal Lorris en Cahors Sector 4 en natuurlijk is het een meer dan uitmuntende prestatie, maar zonder veel toppers te kort te doen, als er iemand twee Nationaals kan winnen in een weekend is dat Gerard Koopman wel. En daar kwam de 3e Nationaal Dax van het afgelopen weekend nog eens bij. En wie weet wat er nog meer bij gaat komen dit seizoen. Ontzettend bijzonder allemaal!
Ik ga het niet hebben over systemen, duiven, hok etc. Wat ik wel interessant vind om te vragen is hoe hij tegen de hedendaagse duivensport en de komende ontwikkelingen aankijkt. Maar ook hoe hij in staat is om in een relatief korte tijd een stam topduiven op te bouwen voor de Marathon vluchten. Ook hier gaan we het nu niet over hebben. In het najaar zal er een “Gerard Koopman Special” verschijnen waarin dit en nog veel meer interessante zaken besproken gaan worden. Maar het feit is wel dat de duiven van Gerard voor zich laten spreken en die wil ik aan u voorstellen.
Gerard is een zeer drukke zakenman die een organisatie heeft neergezet van ongekende klasse. Niet alleen in Nederland maar wereldwijd is het merk “Koopman” nog veel groter. Een boegbeeld voor de duivensport. Presteren, presteren en presteren en het maakt niet uit onder welke omstandigheden. Gerard en Team Koopman van harte gefeliciteerd met deze geweldige overwinningen. Spreek je snel weer!
|
|
Sectorale Eendaagse Fondvluchten
|
|
|
Feiten en cijfers
 |
|
De winnaars van de Sectorale Eendaagse Fondvluchten op een rij
- Chateauroux Parc - S1: Jo Hendriks
- Blois - S2: Ton van de Hoogen
- Chateaudun - S3: Team Hooymans
- Chateaudun - S4: Gebroeders Schrik
|
|
Winnaar Sector 1 Sectorale Eendaagse Fondvlucht Chateauroux Parc: Jo Hendriks & Zn (Nijswiller)
Algemeen
 Al weer een jonge koning van de duivensport; Florian Hendriks uit Nijswiller. Samen met zijn vader Jo managen zij hun hok naar de top van de duivensport. Na hun mokerslag op Argenton is het nu weer raak op Chateauroux. Op 21 juli stonden er voor Sector 1 7423 duiven aan de start in Chateauroux waarvan 14 van Jo en Florian Hendriks. Met een zeer wisselvallig weerbeeld en de wind uit westelijke richtingen kon het bijna niet anders dat de kopduiven zouden vallen in Limburg of Oost Brabant. Althans, dat werd verwacht. Wat we zien is een prachtige spreiding in de uitslag en in alle Afdelingen vielen vroege duiven. Maar de vroegste twee toch weer in Nijswiller. Zoals de meeste weten sluit ik altijd af met ……..ik hoop je snel weer te spreken. Dat dit binnen vier weken al zo is, is natuurlijk geweldig.
 Dit keer was het Nationaal Harry (NL17-1545145) die zijn ring als eerste over de finish drukte. Zoals de naam al zegt weer een duif uit de gouden lijn van J. Hooymans. Deze doffer is nu twee jaar oud en als we zien wat hij al gepresteerd heeft, kan je echt zeggen dit is nu zo’n witte raaf die iedereen op zijn hok wil hebben. 1e Nationaal Chateauroux Sector 1 van 7423 duiven, 2e Nationaal Argenton Sector 1 van 9512 duiven, 2e NPO Montlucon van 4201 duiven enz. Toen ik Florian sprak had hij juist besloten dat deze bijzondere vogel zijn carrière op het kweekhok mag vervolgen. Nationaal Harry wordt ook niet verkocht al is daar wel bijzonder veel interesse voor en dat kan ik me voorstellen. 14 seconden na de aankomst van Nationaal Harry viel Brother 144 (17-1545119) op de plank. Deze was goed voor een 2e plaats, achter Nationaal Harry, op Nationaal Chateauroux Sector 1. Drie minuten na Brother 144 viel de Bullit Harry (NL18-5112260) op de plank en ook deze classificeert zich in de top vijf van Sector 1. Hoe geweldig is dit. Drie duiven, na een Argenton met 1 t/m 5 in Sector 1, bij de eerste vijf te spelen in Sector 1 op Chateauroux. Dikke pluim voor Jo en Florian Hendriks.
Op de beroemde 21 juli jl. hadden Jo en Florian jonge duivenconcours. Deze konden vanwege de wisselvallige weersomstandigheden niet vroeg gelost worden. Ze kwamen gelukkig wel los maar de aankomsten zouden precies zijn met de verwachte aankomsten van Chateauroux. Deze verwachting kwam uit. De jonge duiven waren goed en wel aan het vallen toen er plotseling twee duiven van Chateauroux als rakketten uit de lucht kwamen vallen. "Mooi om te zien wat een verschil er dan zit tussen zeer gemotiveerde duiven en jonge duiven die gewoon thuis moeten komen", aldus Florian.
Zelf hadden Jo en Florian niet verwacht dat het wederom raak zou zijn. In Frankrijk was er teveel NO wind waardoor er gedacht werd dat de vroege duiven in Centraal Brabant zouden vallen. Dat klopt ook wel maar de eerste twee waren wederom van Jo en Florian Hendriks uit Nijswiller. De ogen zijn nu volledig gericht op de laatste Eendaagsevlucht van dit seizoen Nationaal Bourges. De duiven zijn perfect en nu hopen dat alles stukjes weer in elkaar vallen voor Jo & Florian Hendriks. Ik durf daarom ook met een gerust hard af te sluiten met………. ik hoop je snel weer te spreken ?. Heel veel succes nog bij het restant van het duivenseizoen 2019!!
|
|
Winnaar Sector 2 Sectorale Eendaagse Fondvlucht Blois: Ton van de Hoogen (Gouda)
 Algemeen
Gouda staat bekend om haar kaas en kaarsen. Binnen de duivenwereld staat Gouda bekend als een goed duivenbolwerk waar diverse topspelers elke week weer de degens met elkaar kruisen. Niet voor het eerst werd er weer eens een een Nationale overwinnaar afgevlagd in deze mooie stad. Dit keer was de eer aan Ton van de Hoogen die Nationaal Blois Sector 2 op zijn naam wist te schrijven. Ton geniet met alle teugen van zijn VUT naar 40 jaar noeste arbeid in de bouw, dit samen met zijn vrouw Annemarieke. Toen zijn arbeidsverleden was begonnen is Ton ook gelijk de duivensport ingerold. Nou, eigenlijk is de duivensport bij Ton met de paplepel ingegoten. Zijn opa en zijn vader hadden allemaal duiven dus het wat dan ook niet erg vreemd, gezien de historie van de duivensport dat Ton ook met duiven zou gaan spelen. Eerst met zijn vader en later met zijn Opa. In 1967 is Ton op eigen naam gaan vliegen. Altijd gewoon de programmavluchten gespeeld en dat doet hij nog. Ton en Annemarieke hebben twee kinderen en een kleindochter. Deze kleindochter speelt nog best wel een rol bij de aankomst van de winnende duif.
Rond 10 december worden alle duiven gekoppeld. De eitjes van de kweekduiven worden dan overgelegd naar de toekomstige weduwnaars. Ze mogen allemaal gewoon twee jonge grootbrengen. De jonge duiven worden pas gespeend als ze de broedbak uitkomen. Alle duiven zitten dan inmiddels al weer op eieren. De jonge duiven worden gelijk gespeend in het hok waar ze horen. De duivinnen gaan niet mee. Na een paar dagen worden de duivinnen weggehaald bij de doffers en staan ze op weduwschap. Meestal worden de oude duiven twee à drie keer zelf weggebracht en kan het spel beginnen. In de periode tussen het spenen van de jonge duiven en het vliegseizoen mogen de duivinnen elk weekend een paar uurtjes bij elkaar. Dit om goed gekoppeld te blijven. Tot mei wordt er één keer per dag getraind. Na mei gaan de duiven twee keer per dag op training.
Op 21 juli was het best wel een drukke duivendag in Gouda. Op het programma stond Peronne (Jong en Oud) en Blois. In de ochtend kwamen de duiven van Peronne thuis. De jonge duiven deden het niet zo best en hadden het zwaar. De oude duiven kwamen geweldig die dag. Dit gaf Ton veel vertrouwen in een goede afloop op Blois. Ton zat met zijn twee duivenvrienden te wachten op de aankomsten van Blois. Internet werd nauwlettend in de gaten gehouden. De aankomsten lieten langer wachten dan Ton verwacht had. Nog even op de computer kijken en er was nog geen duif te vinden van Blois. De deurbel ging en daar stond kleindochter lief die op bezoek kwam bij opa en oma. Natuurlijk even knuffelen met opa. Altijd het eerste ritueel wat gebeurt. Toen Ton de kleindochter tegemoet liep dacht hij dat het ECS piepte. Maar dit kon nog niet want er was in de voorvlucht nog geen duif te bekennen. Na de knuffelpartij met zijn kleindochter ging Ton er weer eens goed voor zitten. Hij zat nog maar net en pats dat was een duif van Blois. Dit moest een vroege duif zijn omdat er in de voorvlucht, sinds zijn laatste blik op Internet, nog geen duif was. De duif was binnen en Ton keek op zijn klok. Toen schrok Ton. De piep die hij hoorde tijdens het onthaal van zijn kleindochter was echt. Er stond dus al een duif op de klok. Het was de NL17-1286563 die geklokt was om 13.49.23 met een gemiddelde snelheid van 1343.117 meter per minuut. Duiven snel gemeld en het bleek inderdaad een hele vroege duif te zijn. Maar als ze in Gouda kunnen vallen kunnen ze ook in Reeuwijk, Bodegraven, Woerden etc vallen. Het was dus even afwachten. Gelukkig voor Ton bleek er geen enkele duif in Sector 2 sneller te zijn en kon hij de overwinning op Blos Sector 2 (5964 duiven) op zijn naam schrijven. Het vermoeden dat de duiven erg goed waren kwam uit bij Ton. Een geweldige overwinning uiteraard!!
Naar wie is de duif vernoemd en waarom?
De NL17-563 gaat inmiddels verder door het leven als “Elise”. U raad het al; de kleindochter van Ton en Annemarieke.
Het is geweldig als je dit soort overwinningen op je naam kan schrijven. Voor de één een feit en voor de ander een wens!. Ton is er eigenlijk heel nuchter onder en bestempeld het als; “ja, was wel mooi ja”. Dat Ton dus een man is van geen poespas moge duidelijk zijn. Op het moment dat ik hem sprak zat hij alweer druk in de voorbereiding op Nationaal Bourges. Uiteraard wens ik hem daar heel veel succes toe en ……….. ik hoop hem snel weer te spreken ?.
|
|
Winnaar Sector 3 Sectorale Eendaagse Fondvlucht Chateaudun: Team Hooymans NL (Wijk en Aalburg)
 Algemeen
Superlatieven te kort als ik kijk wat de winnaar van Nationaal Chateaudun Sector 3 dit jaar al heeft klaargespeeld. We spreken hier natuurlijk over Christian van de Wetering die dit jaar vliegt onder de naam Team Hooymans NL. Zoals iedereen weet is Jan Hooymans de werkgever van Christian. Omdat Christian speelt met rechtstreekse duiven uit het gouden kweekhok van Jan die gekruist zijn met de basislijnen van Christian zelf is de naam Team Hooymans NL ontstaan. De ene naar de andere overwinning kan op het conto bijgeschreven worden. Een 1e in Afdeling 7, 2e in Afdeling 7, 3e in Afdeling 7 en ga zo maar door. Outstanding noem ik dit maar Christian ziet dit, hoe nuchter hij ook is, iets anders. Het gaat goed maar het moet nog harder. Niet in de zin van harder vliegen maar meer kwaliteit (superduiven) in de breedte van zijn hokopbouw. Geweldig om zo’n jonge en zeer gedreven duivenliefhebber te mogen spreken. Vier weken geleden sprak ik Florian Hendriks, ook al zo’n geweldige jonge liefhebber, naar aanleiding van zijn/hun superuitslag 1 t/m 5 in Sector 1 van Argenton. Twee vrienden van elkaar die elkaar stuwen naar de Nederlandse top met toch wel bijna identieke duiven. Ik, uw reporter, heeft sinds de vijf jaar dat ik nu schrijf voor de NPO al heel wat duiven, methodes, bijproducten enz. gehoord. Ik ben er van overtuigd geraakt, en zeker als je met Christaan spreekt, dat het niets meer en minder is dan goede duiven in een top gezondheid. Een andere liefhebber in Nederland heb ik ooit eens horen zeggen: Als je duiven top zijn en alles zit mee kan je een vroege serie draaien. Als je duiven top zijn en niet alles zit mee kan je vroege duiven draaien. Kortom: goede en gezonde duiven zijn de kernwoorden tot succes!
 Op 21 juli jl. werd de Nationale vlucht Chateaudun vervlogen in de Sector 3. In totaal 8.435 duiven in concours met wisselvallig weer en variabele wind. De wind kwam hij uit het zuiden, dan weer uit het westen en dan zat de wind weer noordwest. De vaste waarde was de w in de wind. Daarom werden de hele vroege duiven dan ook wel verwacht in het Oosten van Sector 1. Christian is een liefhebber die ALTIJD rustig zijn duiven opwacht. Geen telefoon en geen internet. "Ik zie ze zelf verschijnen. Ik hoef niet zo nodig te weten wie waar en wanneer gedraaid heeft. Dat zie ik vanzelf", zegt Christian. Maar deze overwinning zag hij niet aankomen. Uiteraard waren de duiven top maar de omstandigheden waren niet in zijn voordeel. Of toch?! Team Hooymans NL had 34 duiven mee in concours en maakte een top uitslag. 1,2, 7 enz. in de Afdeling 7 en 1,2,12 enz. in de sector 3.
 Dit keer was het de schitterende kras doffer Brave Harry, die als eerste getekende de mand in ging en de overwinning voor Team Hooymans NL over de streep trok. Kort na deze doffer verscheen een nieuw wonder op de valplank. “De 127” een prachtige blauwband duivin, wat nog een jaarling is, liet zich afvlaggen als 2e NPO en Sector 3. Als jaarling won Brave Harry o.a.: 3e Asduif Vetessen en 3e Asduif Midfond in Regio C van Afdeling 7. Een geweldige duif waar we nog veel van gaan horen.
In 2019 liet hij de volgende resultaten bijschrijven op zijn palmares:
- 1e NPO Chateaudun Afd 7, 2.796 d.
- 1e Nat. S3 Chateaudun, 8.435 d.
- 1e Semi Nat. S3 & 4 Chateaudun, 12.946 d.
- 3e Peronne, 3.093 d.
- 14e Peronne, 3.209 d.
- 17e NPO Sezanne, 11.776 d.
- 19e Bierges, 2.224 d.
- 23e NPO Chateauroux, 3.243 d.
- 32e Melun, 6.025 d.
- 47e Pont st. Max Afd 7, 5.748 d.
- 61e NPO Salbris, 5.753 d.
- 79e Nat. Issoudun, 14.084 d.
- 129e Niergnies Afd 7, 15.097 d.
- 157e Lessienes Afd 7, 19.449 d.
Wederom een overwinning op het hok Team Hooymans NL. Vorig jaar sprak ik Christian ook al na de prachtige Sectorale overwinning Jonge duiven vanuit Melun. Eens te meer toont dit de kracht van dit hok met duiven aan maar zeker ook de kracht van de liefhebber!! Goede duiven en makkelijk systeem. "Niet te moeilijk doen anders maak je alleen maar fouten", aldus Christian.
Persoonlijk vindt ik het altijd lastig om te schrijven over mensen die je regelmatig spreekt. Hoef Christian niet voor te stellen aan duivenminnend Nederland, hoef niet wederom te schrijven over de voorbereiding, hoef niet te schrijven over het voersysteem en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar met Christian praten over duiven is mooi en voor mij persoonlijk zeer leerzaam. Christian (Team Hooymans) nogmaals van harte gefeliciteerd en ik ben ervan overtuigd dat het schrijven in de toekomst alleen maar moeilijker zal worden voor mij en ik en alle liefhebbers in Nederland het moeten doen een reisverslag ?. Toch spreek ik en zo eindig ik altijd, geef me die uitdaging en ik hoop je snel weer te spreken ?.
|
|
Winnaar Sector 4 Sectorale Eendaagse Fondvlucht Chateaudun: Gebroeders Schrik (Ter Apel)
Algemeen
In Ter Apel wonen de sterk spelende Gebroeders Schrik. De Gebroeders Schrik  bestaat uit Henk (61) en David (56) Schrik. In het verleden waren deze gebroeders met zijn drieën. Alleen in 2011 sloeg het noodgeval toe en werd de derde broer ontnomen. Veel te vroeg is deze man hen ontvallen maar hij kijkt ongetwijfeld op een afstand lachend toe hoe deze mannen spelen met hun duiven. David getrouwd met Hilda en Henk met Magda. Dames die hun mannen, waar nodig is, volledig steunen met het uitoefenen van hun hobby. En in de winter gaan ze heerlijk mee naar de mooie bijeenkomsten die dan gehouden worden. Beide echtparen hebben vier kinderen en een paar kleinkinderen. Gebroederlijk wordt hier alles samen gedaan. Ze wonen zelfs naast elkaar en de twee achtertuinen zijn samen gegaan om lekker met de duiven te kunnen spelen. Deze gebroeders zijn echte programmaspelers en spelen echt alles met uitzondering van de Marathon. Maar ook dit zal een kwestie van tijd zijn vertelde David me.
Na het rui-seizoen worden de duiven in de 1e of 2e week januari gekoppeld. Omdat de mannen zoveel mogelijk jongen van de kweekduiven wil hebben gaat de eerste ronde van de kweekduiven naar de voedsterkoppels, de tweede ronde eieren gaat naar de helft van de vliegduiven, de derde ronde eieren gaat naar de andere helft van de vliegduiven en de vierde ronde eieren mogen ze zelf uitbroeden. Zo hebben ze binnen een zeer korte periode toch acht jonge duiven per kweekkoppel. De jonge duiven worden gespeend op een leeftijd van 23 of 24 dagen en moeten het zelf dan zien te redden. De duivinnen gaan niet mee maar worden gelijk op het duivinnenhok geplaatst. Vanaf dat moment staan de vliegduiven op weduwschap en worden deze niet meer gekoppeld.
Voordat het oude seizoen begint, worden de vliegduiven nog een keer of zeven zelf afgericht tot een afstand van 40 km en dan moeten ze er klaar voor zijn. Vanaf het eerste moment dat het vliegseizoen begonnen is gaan de vliegduiven elke week de mand in, dit tot de eerste Eendaagse fondvlucht. De doffers worden vanaf dat moment om de veertien dagen gespeeld. De duivinnen gaan elke week mee. Met uitzondering voor de vlucht vanuit Chateaudun toen hebben de duivinnen een week rust gehad. Dat ze dit goed heeft gedaan, is te zien aan de uitslag. Hun eerste duif was een duivin kort gevolgd door een doffer. Wie het weet of denkt het te weten mag het zeggen!!.
De gehele voorbereiding was zeer goed verlopen. De duiven zijn het hele jaar al super gezond en in bloedvorm. En geluk moet je soms een beetje hebben; aldus David. Zaterdag werd Chateaudun uitgesteld. Op deze dag kwam de wind uit het Zuidoosten. Dit is voor de gebroeders niet een ideale wind om aan de kop mee te kunnen strijden. Op zondag kwam de wind uit het westen en dat is veel gunstiger voor hen. Het waren dan ook de woorden van David op de bekende zondagochtend; deze dag moet het gebeuren!. Om 7.15 uur kregen 4.511 duiven de vrijheid om un terugreis aan te vangen. De eerste meldingen werden op Internet zichtbaar. Hier werd een snelheid gehaald van rond de 1.400 meter per minuut. Het viel David op dat de duiven op de achterhand, in het midden van het land, steeds langzamer gingen wat geen goed voorteken was voor de duiven van de gebroeders. Aan de oostkant van het land vielen de snelheden ook tegen. David en Henk hadden uitgerekend dat, als ze heel vroeg zouden zitten, voor 15.15 uur een duif moesten hebben. De heren zaten rustig op hun post en hielden Internet nauwlettend in de gaten. In Sector 4 was nog geen duif gemeld. David, Henk en Hilda zaten lekker op hun gemak als er uit het niets, als een steen uit de lucht, een duif aan kwam. Snel werd er op het horloge gekeken en dit moest een hele vroege zijn. Het was immers 15.10 uur. vier minuten later verscheen hun tweede duif en ook dat moest een hele vroege zijn want het was immers voor 15.15 uur. De duiven werden snel gemeld en de spanning steeg. Na het vallen van de eerste duiven wordt er normaal gesproken niet meer op de computer gekeken. Maar nu werd er een uitzondering gemaakt op aandringen van David. Henk keek snel op CompuLive en snellere duiven waren er nog niet. Ook Gerard Koopman en Gebroeders Leideman kwamen niet aan de snelheid en kon uiteindelijk de overwinning op Nationaal Chateaudun Sector 4 gevierd worden. De mannen speelde het voor elkaar om 14 duiven in te korven en er 13 in de prijzen te spelen waaronder de 1e Nationaal Sector 4, 2e Nationaal Sector 4, 12e Nationaal Sector 4 enz. 4 Duiven 1:100 en 9 duiven 1:10 van de 14 ingezette duiven. Na de bekend making dat de gebroeders het geflikt hadden werd er een borrel op gedronken. En, in mijn optiek geheel terecht. Een schitterende overwinning mag gevierd worden maar een super uitslag als deze in het bijzonder.
Heeft de duif een naam?
Op het moment van schrijven zit de winnares in de mand voor Nationaal Vierzon. Er is daarom bewust gekozen om haar nog geen naam te geven. "Eerst eens kijken of ze wederom doet wat ze moet doen. Namelijk goed presteren. Dan zal er eens nagedacht worden over een naam", aldus David.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
David en Henk zijn zeer fijne mensen maar zeker hele fijne liefhebbers die weten hoe ze met duiven moeten spelen, anders wordt je geen Nationaal Kampioen Dagfond. Wat klaargespeeld werd in 2014. Hun advies is dan ook:
1. zoek een of twee hele goede liefhebbers op en vraag of ze je willen helpen aan hele goede duiven,
2. zorg dat je hok optimaal is
3. maak een systeem dat bij je past dat eenvoudig is uit te voeren
4. misschien wel de belangrijkste, kijk naar je duiven en observeer hen. Zij geven aan hoe de vlag in de stok zit.
"Het zit hem echt niet in het poetsen van het hok. Dat doe je voor jezelf", aldus David.
Beste lezers, ik schrijf nu voor het 5e jaar voor de NPO en interview ik liefhebbers die op een geweldige wijze gepresteerd hebben. Maar een interview wat ik met David heb gehad is zeer bijzonder. Zonder andere liefhebbers tekort te doen. Ook zij zijn allemaal, zeker gezien de situatie waar ze op dat moment in verkeerde (winnen van een Nationale vlucht), erg aardig en vriendelijk. Maar zo open en zonder gebrek aan zelfreflectie, kennis van duiven en de visie die ontwikkeld is op de duivensport, is fenomenaal. En dat moet ook. Echte winnaars hebben deze kwaliteiten en competenties. Het was in één woord geweldig om met een man als David te spreken en te discussiëren over de duivensport. David, Henk, Helga en Magda ik wens jullie nog heel veel succes toe bij de nog resterende vluchten en…………hoop jullie snel weer te spreken . |
|
| Sectorale Marathonvlucht Cahors en Orange |
|
|
Feiten en cijfers
 |
|
De winnaars van de Sectorale Marathonvluchten op een rij
- Cahors - S1: D.J. de Jong
- Cahors - S2: Jaco Wervenbos
- Orange - S3: Combinatie Steenbeek
- Oranje - S4: J. Vink
|
|
Winnaar Sectorale Marathonvlucht Cahors Sector 1: D.J. de Jong (Sprang-Capelle)
Algemeen
 De overwinnaar van Nationaal Cahors Sector 1 geniet sinds december van zijn welverdiende pensioen. Als vrachtwagenchauffeur is het meestal zo dat je weinig tijd heb voor alles en nog wat en dat je veel onderweg bent. Nu werkt hij nog twee à drie dagen per week om te wennen aan zijn rust maar ook door de drukte op het werk. We hebben het hier over Dick de Jong uit Sprang-Capelle. Gelukkig getrouwd met zijn Coby en hebben drie kinderen, die overigens alle de deur uit zijn en alle wereldzeeën bereizen. Dick is een man die zichzelf typeert als normaal. Van luxe moet hij weinig hebben en daarom is hij vorig jaar, na een val bij zijn duivenhok, pas begonnen met elektronisch constateren. Tot die tijd gewoon alles gedaan met gummiringen en een constateur. Mooi toch!.
Eind maart worden alle duiven gekoppeld inclusief de zes voedsterkoppels. De eitjes van de kweekkoppels en de beste vliegduiven worden overgelegd naar de voedsterkoppels. De vliegduiven mogen het hele jaar geen jonge grootbrengen. De reden hiervoor is dat er op het moment dat de vliegduiven jonge zouden hebben er geen controle meer is over het voersysteem. Vandaar dat jonge, uit de vliegduiven, gemeden worden. Heel soms mogen de vliegduiven in het najaar een jong groot brengen. Dit is afhankelijk van de geleverde prestaties. De vliegduiven worden, mits het weer goed is, ingespeeld op de Vitesse en Midfondvluchten. Er staat zeker geen Eendaagse op het programma. Dit omdat het lastig is met de eitjes die ze op dat moment hebben en omdat er gevlogen wordt met hele koppels. De beste resultaten heeft Dick behaald op 12 tot 14 dagen broeden. Dit wordt dan ook gezien als de ideale stand om de duiven in te korven en er prestaties verwacht kunnen worden.
Op 26 juli jl. staan er 3.705 duiven te wachten in Cahors op het startsein. Dat is drie dagen later dan gepland. Op maandag gaat Dick nog altijd trouw naar zijn werk en wordt de wekker steevast op 04.15 uur gezet. Dan worden eerst alle duiven verzorgd, ontbeten en koffie gezet. Zo ook op 26 juli wat voor Dick een gewone werkdag is en werd het ECS aangezet om de eventuele duiven die thuiskomen te kunnen constateren. Tijdens de verzorging van de duiven hoorde Dick iets lopen op het dak en dacht dat dit een duif of kraai zou zijn. Hij loopt naar buiten en ziet daar een duif lopen die toch wel heel graag naar binnen wilde. Dit geschiedde ook zeer rap. Wat Dick wel gelijk zag, was dat het zijn 1e getekende was van Cahors. En dan heb je natuurlijk de poppen aan het dansen. Dick moest naar zijn werk en moest er op dat moment gehandeld worden. Het werk afzeggen is Dick niet van maar belde wel zijn werkgever op dat hij iets later kwam. Het was de NL15-1830365 die geconstateerd werd om 04.39.01 met een gemiddelde snelheid van 1837.499 meter per minuut. Een geweldige snelheid over een afstand van bijna 903 kilometer. Zo snel als Dick kon belde hij de meldpost. Deze nam niet op. Dan nog maar een keer proberen en met een schorre stem werd de telefoon aangenomen. Een stem die verwijst naar slaap en produceerde het geluid van; waarom bel je me wakker? "Nou; je moet alles in gereedheid maken want de duiven kunnen vallen". "Welnee", was het de schorre stem. "Nou ik heb er een". Toen werd de stem met drie octaven verhoogd en mooie uiting van energie die toen vrij kwam. Terwijl stond te beven op zijn benen werd aan de andere kant van de lijn alles gereed gemaakt om te kunnen melden. Tijdens het gepraat rende de meldpost in zijn onderbroek de tuin in om ook alles klaar te zetten voor ontvangst van de duiven van Cahors. Ondertussen was het systeem opgestart en de duif gemeld. Het was nog zo vroeg dat er op dat moment nog geen duif verder op de lijst stond. Het wachten, nou ja wachten, kon beginnen maar hier had Dick geen tijd voor want hij moest gaan werken. Hij heeft Coby geïnstrueerd, van tevoren al, hoe te handelen als er duiven komen en Dick vertrok, met verschrikkelijk veel tegenzin, naar zijn werk. Later bleek er geen duif meer aan de tijd te komen van de super duif van Dick de Jong en won 1e Nationaal Cahors Sector 1 van 3.705 duiven. Een geweldige prestatie en een geweldig verhaal en dat verdient een winnaar als Dick natuurlijk ook! Het bleven nog een paar onrustige dagen over dat Dick eigenlijk alweer begon te hunkeren naar zijn werkdag op vrijdag ?.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
"Om de Marathonvluchten goed te kunnen spelen moet je gewoon een beetje geluk hebben. Haal bij goed presterende liefhebbers duiven en zorg voor een goed hok. Verzorg de duiven goed en de duif moet verder zelf het werk doen. Meer en minder is het niet", aldus Dick.
Vrachtwagenchauffeurs zijn meestal mensen die zeer communicatief vaardig zijn. Zo ben ik er ook van overtuigd dat ik nog wel drie uur met Dick had kunnen spreken over het wel en wee van de duiven en nog veel meer. Maar Dick, is zoals hij zelf zegt een hele normale kerel die niet verlangt naar luxe maar naar vrijheid thuis. En dat gen heeft hij doorgegeven aan zijn kinderen want dat zijn onderhand wereldreizigers geworden. Hoe rustig en normaal Dick ook is, de duiven bezorgde hem knikkende knieën. Niet van angst maar van plezier en succes. Het is je gegund Dick en ik hoop je volgend jaar weer………………….snel te spreken ?.
|
|
Winnaar Sectorale Marathonvlucht Cahors Sector 2: Jaco Wervenbos (Zwijndrecht)
Algemeen
 Voor de overwinning op Nationaal Cahors Sector 2 heb ik gesproken met Jaco Wervenbos. De in Zwijndrecht wonende Marathonspeler is 54 jaar en eigenlijk, met tussen fases, al zijn hele leven in de duivensport. Om de hobby te begrijpen en onder de knie te krijgen speelde Jaco eerst het programmaspel. Jaco woont samen met Heleen en genieten samen van de hobby. Jaco kent vele successen in het programmaspel en ondervond daar ook de hinder van. Zoals bekend, krijg je dan te maken met jaloezie en afgunst. Dit speelde Jaco parten en ging zich eens oriënteren op het Marathonspel. Zo kwam hij in aanraking met Jan Pol. Er werd besloten om de aankomsten van de Marathonduiven live mee te maken en de afspraak was gemaakt. Na een hele avond wachten tot 22.30 uur, het was toen bijna donker, besloot Jaco toen om naar huis te gaan omdat er toch geen duif meer thuis zou komen. Toen Jaco het erf af liep hoorde hij plotseling piep piep. Het geluid van de klok die een duif constateerde. En inderdaad er was een duif bij Jan Pol. Het circus wat toen op gang kwam sprak Jaco enorm aan en besloot om het plezier weer terug te vinden in de sport om naar de Marathon over te schakelen.
De overgang werd heel voorzichtig doorgevoerd. Alle vitesse en midfond duiven werden van de hand gedaan. De goede Eendaagse duiven werden behouden. Uiteraard kwamen er toen duiven bij die afstandsgeschikt zijn. Sommige hiervan werden gekruist met de Eendaagse en sommige werden zuiver gehouden. Deze aanpak bewees eigenlijk dat het de goede weg was. Het eerste seizoen dat er op de Marathon gespeeld werd was het gelijk raak. 1e Nationaal Bergerac kon op het erelijstje bijgeschreven worden. Overgang: heel voorzichtig Marathon duiven aangeschaft. En die gekruist met de programma duiven (eendaagse) en dit ging eigenlijk gelijk goed. Eerste seizoen gelijk 1e Nat. Bergerac. Uiteraard was dit een hele mooie opsteker voor een beginnende liefhebber op de Marathonvluchten. Medio maart worden de vliegduiven gekoppeld maar mogen geen jonge groot brengen. Vervolgens worden de duiven ingespeeld op de vitesse en midfondvluchten. Maar dan moet het wel goed weer zijn, anders wacht Jaco om de duiven te spelen. Om de duiven op goede standen te krijgen voor de Marathon worden alle duiven zo gekoppeld dat ze op jonge van een dag of zeven ingekorfd kunnen worden op de eerste Marathonvlucht. Daarna wordt de cyclus afgemaakt en mogen ze de jonge gewoon grootbrengen. Dit wordt gedaan om het intreden van de rui te voorkomen. Als je een cyclus onderbreekt bestaat er een grote kans dat de duiven versneld hun pennen gaan gooien. Dit wil Jaco hiermee voorkomen.
 Voor Jaco zijn de Marathonvluchten een feestje. Dat is zijn dag en daar geniet hij dan ook met volle teugen van en niemand kan dit hem ontnemen. Slapen is er dan ook niet meer bij. De hele dag is Jaco dan al gespannen en erg benieuwd hoe dit af gaat lopen. Internet wordt goed in de gaten gehouden. In Frankrijk vielen toen de eerste duiven en door dit snel door te rekenen was de verwachting dat er rond 19.30 uur de eerste duiven konden vallen. De zenuwen waren te snijden bij Jaco. Stilzitten is dan moeilijk en wordt er wat gedaan in de tuin of wordt er eens het hok ingelopen. Zoals gewoonlijk zat Heleen ook te wachten en genoot van het weer. Jaco loopt nog snel even het hok in om bij de jonge duiven te kijken. Plotseling zag Heleen, omdat Jaco in het hok was, als een pijl door de lucht een duif aankomen. "Er komt er een aan", riep Heleen. Jaco snelde naar buiten en zag het duifje inderdaad op de klep zitten. De gedachten gingen gelijk door Jaco heen; dit moet een vroege duif zijn. Snel werd de duif geconstateerd. Het was de NL17-1316138 die er als eerste was. Dit duifje zat gewoon tussen de jonge duiven op de grond. Snel plaatste Jaco een broedschaaltje op de grond met een paar eitjes zodat ze daar kon gaan zitten en uitrusten. De duif werd gemeld en het feest kon beginnen. Uiteraard moest er even gewacht worden op de achtervlucht maar daar was geen duif sneller. Jaco won dus hierbij Nationaal Cahors Sector 2 van 2864 duiven. Wederom een geweldig resultaat en zijn plezier was al weer terug in de duivensport maar dit is dan zeker voor dit seizoen de kers op de taart.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Alle clichés zijn al voorbij gekomen in de adviezen van de topliefhebbers en zal ik deze niet herhalen. Wat voor Jaco heel belangrijk is dat; als je duiven aanschaft goed moet letten op 3 zaken: niet te groot, ze moeten goed gesloten zijn en zijdezacht aanvoelen. Dat wil nog niet zeggen dat het een goede duif is maar de basis uitgangspunten zijn dan in ieder geval aanwezig. Daarnaast vindt Jaco het belangrijk dat de jonge duiven goed worden ingespeeld. Dan kan je ze ook gelijk gebruiken als jaarling. Anders moet je een jaar wachten en dat is zonde van de tijd; aldus Jaco.
Jaco is een zeer gedreven liefhebber die zijn plezier weer in de duivensport gevonden heeft. Dat plezier is dan ook weer te zien in de omgang met de duiven en de resultaten worden steeds beter. Langs deze weg wil ik Jaco en Heleen nogmaals van harte feliciteren met dit prachtige resultaat en ik hoop jullie volgend jaar………….weer snel te spreken
|
|
Winnaar Sectorale Marathonvlucht Orange Sector 3: Combinatie Steenbeek & Zn (De Bilt)
 Algemeen
Al jaren speelt de winnaar van Nationale vlucht Orange Sector 3 enorm sterk. Vele kopprijzen op Nationaal niveau vielen ten prooi aan deze geweldige duivenliefhebbers. We hebben het hier over de Combinatie Steenbeek & Zn. Deze Combinatie bestaat uit Koos en Boyd Steenbeek en is ontstaan door als satelliethok van First Price Pigeons te gaan functioneren. Het was destijds Evert Diepeveen die deze combinatie opmerkte en hen vroeg om als satelliethok te gaan functioneren. Koos hoefde hier niet lang over na te denken. Door deze samenwerking aan te gaan kwamen er goede duiven op het hok en kon de combinatie verder bouwen aan hen toekomst.
Koos is al jaren getrouwd met zijn Monique en hebben twee zoons t.w. Jordy en Boyd en wonen in De Bilt. Toen de kinderen van Koos en Monique geboren werden werd er besloten om minder te gaan werken door Koos en Monique. Koos had al lang gezien dat het vak, loodgieter, en de heftige omstandigheden in de bouw een groot beslag zou doen op de gezondheid. Gelukkig dacht Monique daar ook zo over en werd er overeengekomen dat Koos drie dagen ging werken en Monique drie.. En zo gaat het eigenlijk nog steeds en bevalt aan beide zijde uitstekend.
In de winterperiode krijgen de duiven van Koos zoveel mogelijk rust en mogen ze lekker lang bij elkaar blijven. Een paar weken voor de koppeling in maart worden de duiven gescheiden. Alle duiven mogen twee jonge grootbrengen. De eitjes van de kweekduiven worden onder de jaarlingen geschoven. Na het spenen van de jonge duiven blijven de duivinnen gewoon bij de doffers. Omdat Koos pas koppelt in maart wordt er voor die tijd al begonnen met het loslaten en gaan de duiven gewoon mee op de programma vluchten totdat het Marathonseizoen begint. Koos is een liefhebber van het nestspel en zo worden de duiven ook op de Marathon gespeeld. Dit jaar voor het eerst heeft Koos ervoor gezorgd dat de jaarlingen op weduwschap werden ingespeeld om vervolgens weer gekoppeld te worden. Na het spenen van de jonge wordt er gekeken welke duiven er naar welke vluchten gaan. Op deze manier kan Koos ervoor zorgen dat ze altijd, althans als het lukt, op zijn ideale stand ingekorfd worden. De ideale stand voor Koos is; op eitjes van 12 a 14 dagen broeden of jongen van een dag of twee. Hier heeft Koos de beste resultaten mee gehaald. Voor het seizoen worden de duiven nagekeken door dr. Van der Sluis en bij gezondheid wordt er verder niets ondernomen. Mocht er toch wat aan mankeren wordt er ook direct ingegrepen. En dat het systeem zo werkt blijkt wel uit het schitterende Marathonseizoen wat Koos in 2019 heeft laten zien.
 Op 26 juli 2019 stonden er 2569 duiven van Sector 3 te wachten totdat ze aan hun terugreis konden beginnen. Om 07.15 uur kregen ze hiervoor het startsein. Koos is op deze dag gewoon naar zijn werk gegaan en was rond 17.00 uur thuis. Op zijn gemak de duiven verzorgd en laten trainen. Om 18.30 uur belde Anja Versluit dat ze gelezen had dat er om 18.30 al duiven konden vallen. Koos zelf verwachte de duiven pas rond 21.00 uur. Althans als ze wel op dezelfde dag zouden thuiskomen. Monique was inmiddels ook van het werk thuis en beide zaten lekker om 19.30 uur in de tuin te genieten van een kop koffie. In de ochtend had Monique al de was buiten gehangen en Koos, hoe dienstverlenend hij ook is ?, bood aan om de was even af te halen. Maar dat hoefde niet van Monique die dit zelf wel even zou doen. "Blijf jij maar even opletten op de duiven", was de reactie van Monique. Toen net de discussie over, 'wie haalt de was af' was beslecht ziet Koos een duif als een raket uit de lucht vallen en direct op de klep. Van schrik riep Koos: "daar is er al een. Hoe is dat nou mogelijk?". Snel op de klok gekeken en inderdaad. Het was de NL17-1073595 duivin die met grote spoed naar haar eitjes wilde gaan. Het was 20:01:59 uur dat ze haar chipring over de antenne drukte en met een gemiddelde snelheid van 1149.805 de 887 km had afgewerkt. Een indrukwekkende prestatie van dit duifje. De duif werd gemeld en om 22.00 werd de duif gecontroleerd en werd officieel Combinatie Steenbeek en Zn uitgeroepen tot de overwinnaar van Nationaal Orange Sector 3. Een vriend was inmiddels even bij Koos op visite gekomen en samen en uiteraard Monique hebben ze er een paar biertjes op gedronken. Inmiddels was het al donker geworden en zou er geen duif meer terug komen. De volgende ochtend om 05.52 uur verscheen de 2e duif op appèl. Ook deze duif was goed voor een 10e Nationaal Orange Sector 3. Ook een geweldige prestatie uiteraard.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Koos heeft er destijds voor gekozen om naar de Marathonvluchten te gaan om meer tijd te hebben voor zijn pas geboren kinderen. Hier heeft Koos zich enorm in vergist. Het kost misschien nog wel meer inzet en tijd, althans als je wilt presteren, dan de programmavluchten. Het advies dat Koos dan ook mee wil geven is: ga jonge duiven halen bij een goede liefhebber op deze discipline, zorg voor een goed hok, heb geduld en een enorme inzet. Dit zal uiteindelijk leiden tot successen.
Koos is een liefhebber die altijd gaat voor de overwinning en zal alles in het werk stellen om zijn doel te realiseren. 2019 is echt een geweldig jaar voor Koos en laat hij zien bij de Nederlandse top te horen. Niet alleen in 2019 presteert Koos formidabel maar de jaren ervoor waren ook super. Maar…2019 is echt een top jaar en loopt alles geweldig; aldus Koos. Koos en ook een klein beetje Boyd; nogmaals van harte gefeliciteerd met deze schitterende overwinning en……..ik hoop je snel weer te spreken. Als zal dit waarschijnlijk dit jaar niet meer zijn vanwege een Nationale overwinning. Maar er zijn bijeenkomsten genoeg waar we elkaar zeker gaan ontmoeten!
 |
|
Winnaar Sectorale Marathonvlucht Orange Sector 4: J. Vink (Balk)
 Algemeen
In de uitslagen van de Marathonvluchten zien we steeds vaker het plaatsje Balk naar voren komen. Balk. Het plaatsje Balk dat gepositioneerd is tussen Lemmer, Harich en Wijckel in Friesland wat in het verleden bekend stond om haar boterhandel. De winnaar van Nationaal Orange Sector 4 komt eveneens uit het genoemde plaatsje. Het betreft Johan Vink. Johan 51 jaar die samen woont met Karin. Zijn hele leven doet hij als zijn werk in de bouw als schilder en heeft samen met zijn vriendin een zoon van 15. In 1984 is hij samen met zijn vader gestart in de duivensport. Zijn vader was en is nog steeds zeer fanatiek maar heeft destijds gekozen om meer tijd te kunnen besteden aan zijn kleinkinderen en heeft de sport vaarwel gezegd. Waar in het verleden het programmaspel hoogtij vierde heeft Johan in 2004 gekozen voor het spel van de lange adem; de Marathon. Deze transitie is radicaal doorgevoerd. Alle Vitesse en Midfond duiven zijn weggegaan en daarvoor in de plaats kwamen jonge duiven die geschikt waren voor het Marathonspel. Dat deze aanpakt heeft gewerkt bewijst Johan nu al een paar jaar met mooie en goede uitslagen.
In de maand januari laat Johan al zijn duiven, ter voorbereiding op de kweek, onderzoeken door Nanne Wolf en tevens geënt tegen paratyfus. Na de enting worden, omdat de rui dan volledig achter de rug is, de duiven teruggehaald qua voor. Dit om aanvetten te voorkomen en zoveel verbruiken de duiven dan niet meer. Half februari worden de duiven gekoppeld naar een periode van twee weken gescheiden gezeten te hebben. Meestal krijgen ze allemaal dezelfde partner. Is gewoon makkelijk en de duiven zijn aan elkaar geweend. De jaarlingen worden meestal aan jaarlingen gekoppeld. Dit omdat er meestal gespeeld wordt per heel koppel. Als eenmaal de duiven zitten te broeden komt Nanne Wolf de duiven enten tegen Paramixo. Het jonge grut wat geboren wordt mogen de duiven gewoon zelf grootbrengen. De eerste ronde van de vasthouders, zo noemt Johan deze specifiek, wordt overgelegd naar de jaarlingen of overige vliegduiven. Johan noemt zijn kweekduiven vasthouders omdat er nu een fase aan begint te komen waarbij Johan zijn betere vliegduiven naar het kweekhok gaat brengen. Dit zijn ook duiven waarvan de jonge het ook al reeds goed doen. Deze duiven mogen, wat Johan betreft, dan ook kweekduiven genoemd worden. Na het grootbrengen van de jonge duiven worden de ouders gescheiden voor een periode van zes weken. Dat is ook de periode dat de duiven in kunnen vliegen op de Vitesse en Midfondvluchten. De eerste vlucht voor de Marathon in het Noorden van het land is Limoges. Op deze vlucht dienen de duiven op eieren van een dag of acht te zitten en worden daarop gekoppeld. Vervolgens mogen de duiven gewoon uitbroeden en de jonge grootbrengen. De cyclus wordt niet verbroken. De jonge die hieruit komen worden geschonken voor bonnen en aan de activiteiten van het NIC. "Een mooie manier om toch iets terug te kunnen doen", aldus Johan.
Voor Sector 4 vanuit Orange stonden 788 duiven aan de start waarvan er negen van Johan waren. De duiven werden gelost om 07.10 uur op 26 juli jl. Er werd die dag hevig gespeculeerd of het mogelijk was om in de avond al duiven thuis te kunnen krijgen in Sector 4. De avond viel en de schemer kreeg de overhand op de dag en het donker weer de overhand op de schemering. Op Compuclub Live stonden acht duiven in Nederland gemeld en het was daarom uitgesloten dat in Sector 4 in de avond duiven thuis zouden komen. Johan besloot om niet langer te wachten en het bed op te zoeken in de avond. De wekker werd om 5.30 uur gezet. Voordat de wekker was afgegaan was Johan al weer present en had het bed verlaten. Even buiten alles controleren voordat er genoten kon worden van een boterham en de koffie. Om 5.30 zat Johan op zijn post te genieten van het ochtendgloren. Hij zat nog maar net en had de eerste happen van de boterhammen genomen en uit het niets viel er een duif op het hok. Hij kijkt en zijn hart bonkte in zijn keel. Hoe is het mogelijk! Het was weer “Jada” die als eerste het hok bereikte. Deze Jada heeft is nu driemaal gespeeld op Orange en driemaal een kopprijs. Wat een geweldige vogel is dit. Snel werd de duif gemeld en het was de eerste gemelde. Om 5.45 uur was inmiddels de vader van Johan ook al uit bed en keek voor de zekerheid even of er al duiven waren van Orange. De computer opgestart en tot zijn grote verbazing ziet hij dat er een duif gemeld is en wel van zijn zoon Johan. Gelijk de telefoon gepakt en Johan gebeld met de vraag: "was ze er weer?". "Zeker en wederom vroeg",aldus Johan. Al heel snel werd duidelijk dat Johan Vink de 1e Nationaal Sector 4 Orange zou spelen. Een van de eerste die belde was Nanne Wolf om hem te feliciteren. En vele zouden hem volgen. "Ongelofelijk mooi om dit mee te maken", aldus Johan.
 Naar wie is de duif vernoemd en waarom?
Omdat Jada al een paar keer een zeer mooie prestatie had geleverd was haar deze naam toegekend. Is gewoon een leuke naam zonder veel betekenis. "Gewoon mooie naam", aldus Johan.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
De adviezen die Johan mee wil geven zijn twee zaken die essentieel zijn: 1. Goed hok en 2. Goede duiven. Achter een goed hok zit een mooi verhaal. Johan is destijds verhuisd vanuit Dwingeloo naar Balk en wilde koste wat het kost zijn oude hok meenemen. Na de route bestudeerd te hebben was dit, gezien de hoogt, niet mogelijk. In Balk werd er besloten om noodrennen neer te zetten zodat daar tijdelijk de duiven konden verblijven. Na drie weken in die ren, wel met een droog gedeelte erin, te hebben gezeten herkende Johan de duiven niet meer. Nog nooit had hij zijn duiven zo goed in conditie gehad. Daar moest iets mee gedaan worden. Er werd een nieuw hok gezet met grote rennen en een goed nachthok. Sindsdien zijn de duiven super gezond en fit en wil Johan nooit iets anders meer.
Ik sprak een gedreven liefhebber die enorm veel plezier beleeft aan de duivensport en zijn spelletje; de Marathon. Ook het sociale leven rondom deze hobby is echt geweldig en helpt hij zoveel als mogelijk. Daarnaast begeeft hij zich rondom in goede marathonspelers in die omgeving waardoor hij alleen maar sterker zal worden. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we nog veel meer van hem gaan horen en zeg ik ook……..ik hoop je volgend jaar weer snel te spreken en een hele fijne vakantie gewenst!!.
 |
|
| Nationale Marathonvlucht Bergerac |
|
|
De winnaars van de Nationale marathonvlucht Bergerac op een rij:
- Nationaal winnaar is P.W.A. van der Meulen
- Winnaar sector 1: P.W.A. van der Meulen
- Winnaar sector 2: I. van der Rhee
- Winnaar sector 3: C. Peterse
- Winnaar sector 4: J. Grootoonk
|
|
Nationaal winnaar en winnaar sector 1 Nationaal Bergerac: Walter van der Meulen (Sirjansland)
 Algemeen
Sirjansland een prachtig plaatsje op Schouwen-Duivenland op een van de Zeeuwse eilanden. In dit plaatsje vinden we de Nationaal overwinnaar Bergerac 2019 Walter van der Meulen. De 51 jarige Walter speelt al 40 jaar met duiven maar in 1995 is hij zich gaan specialiseren op de Marathonvluchten. Hij is werkzaam bij CenterParcs en houd zich bezig met het terreinonderhoud aldaar. En dat Walter geen groentje meer is op de Marathonvluchten blijkt wel uit het feit dat hij in 2004 ook al een 1e Nationaal Sector 1 wist te spelen op Dax. Walter een hele rustige man die eigenlijk en hij snapt dat het niet meer anders kan in deze tijd, niets van vernieuwing wil zien of hebben. Onze sport is nostalgie en die moeten we bewaken en daar horen niet allerlei toeters en bellen bij. Zo draait Walter zijn duiven dan ook gewoon nog met een gewone klok en gummiringen. En dat het niet altijd aan vernieuwing of allerlei toeters en bellen ligt bewijst Water dan ook met het winnen van Nationaal Bergerac Sector 1 en met de snelste duif van het hele konvooi.
In het verleden was het zo dat Walter de trend volgde om in het voorjaar jonge te kweken uit de vlieg- en kweekduiven. Sinds twee jaar is hij hier vanaf gestapt en wordt er in het najaar gekweekt. De reden hiervoor is dat, om onverklaarbare redenen, de duiven in het voorjaar, tijdens de kweek, continu naar het land trekken. Hier is echt alles aan gedaan om te voorkomen. Zelfs het land van de boer is naar het hok gehaald maar bood geen oplossing. Het grote probleem is dat als de duiven naar het land trekken ze een grote en makkelijke prooi zijn voor de roofvogels. Nu wordt er dus aan het einde van het seizoen de jonge duiven gekweekt. Tijdens deze periode gaan de duiven niet meer naar buiten en krijgen hierdoor geen kans het land op te gaan. De duiven zitten de hele winter bij elkaar en worden in februari gescheiden. In maart worden de duiven gekoppeld en na vijf dagen broeden worden de duiven op weduwschap gezet. De Vitesse en Midfond wordt gebruikt om de duiven in hun ritme te laten komen. Maar verder dan 400 km gaan ze meestal niet en zit hun voorbereiding op het Marathonseizoen erop. Als de oude duiven uitgespeeld zijn is het de tijd voor de jonge duiven van het jaar ervoor. Deze worden dan eerst zelf een paar keer afgericht. Vervolgens gaan deze jonge duiven twee keer naar Quievrain en twee keer naar Noyon om daarna nog twee keer met de vereniging mee voor een africhting. Dan is de jonge garde klaar voor het jaar erop.
Voor Sector 1 stonden er 9010 duiven in Bergerac aan de start. Vanuit alle Sectoren waren dit er 24.043 duiven. Om 13.30 uur werden de duiven gelost. Gezien de weersomstandigheden was het al vrij snel duidelijk dat de duiven dezelfde avond niet meer hun thuishaven konden halen. Het zou niet de eerste keer zijn bij Walter dat de duiven ’s nachts thuis kwamen en daarom was de wekker om 5.30 uur gezet. De wekker was afgegaan en Walter zocht het eigenlijk niet om zijn bed te verlaten. Maar het moest dus dat gebeurde dan ook. Na snel een blik op het hok geworpen te hebben werd de koffie gezet. In de hokken stond alles al klaar. Om CompuLive was nog niets te zien, later bleek er een storing te zijn. Voor Walter was dit geen probleem want dan wordt je toch weer een jaar of 20 teruggezet in de tijd. "Toen wisten we ook niets van andere aankomsten", aldus Walter. Om 06.45 uur werden de jonge duiven losgelaten om hun training te voltooien. Tijdens de training zat Walter rustig hun activiteiten te bekijken. De jonge vlogen wat af en aan. Opeens zag Walter een duif in de spoednik en dacht "zit er nou weer een jonge duif in de spoednik?. Hij besloot om de duif uit te spoednik te gaan halen. Maar tot zijn grote verbazing was het geen jonge duif maar een duif van Bergerac. De duif werd snel uit de spoednik gelaten om hem snel te kunnen pakken om de gummi in de klok te kunnen krijgen. Het was de NL18-3821227 die zich liet constateren om 06.55.59. De duif vloog over de afstand van 802.998 kilometer een gemiddelde snelheid van 1358.715 meter per minuut. De duif werd snel gemeld en toen de duif gemeld was bleek dat Gebroeders Dekker uit Terneuzen op CompuLive stond met een duif om 06.36.53. Dit bleek later de 3e duif Nationaal Bergerac te zijn. Na het melden begon uiteraard het circus op gang te komen. Bloemen, telefoon, appjes en noem maar op. En terecht want Walter van der Meulen wint een der prachtige klassiekers “Nationaal Bergerac 2019”.
 Is de duif naar iemand vernoemd?
De winnende duif was een jaarling en die hebben normaal gesproken geen naam. Een naam moet je verdienen en dat heeft de “227” zeker. Daarom gaat hij verder door het leven als “De Bergerac”.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Je hoopt altijd om een hele vroege duif te kunnen draaien op de discipline waar je je op richt. Het is zeker niet vanzelfsprekend als twee liefhebbers exact hetzelfde doen in de verzorging, duiven etc. etc. dat de dezelfde resultaten behaald worden. Het advies is dan ook: hou het simpel, veel kweken en goed selecteren. Maar start met duiven van een zeer goede liefhebber. Dan heb je de meeste kans van slagen.
Walter is een man naar mijn hart. Een authentieke liefhebber die de duivensport neemt zoals hij is. Vraagt veel van zijn duiven maar geeft ook veel. Een simpele methode kan dus zeker zijn vruchten afwerpen maar goede duiven is de basis en daar moet aan gewerkt worden en blijven. Walter, deze prachtige overwinning is je zeker gegund en ik hoop je ………. Snel weer te spreken ?
 |
|
Winnaar sector 2 Nationaal Bergerac: Adrie en Ineke van Rhee (Alblasserdam)
 Algemeen
In het plaatsje Alblasserdam wonen geen onbekende in de postduivensport. Hier woont een man en een vrouw die al jaren zeer succesvol met de duiven spelen. Eerst het programmaspel en sinds een aantal jaren de Marathonvluchten. We hebben het hier over Ineke en Adrie van Rhee. In 1983 zijn Adrie en Ineke samen met de duiven gaan spelen. Ineke die Alblasserdam verkoos voor het mooi Breda en nooit iets gehad heeft met duiven, waagde de sprong en ging samen met Adrie verder. Omdat het op een flat lastig duiven houden was werd er gekeken naar een andere locatie. Toen er op de flat gewoond werd speelde Adrie nog met Ome Willem. "Daar heeft hij het vak geleerd", aldus Ineke. Er werd een mooie locatie gevonden in Alblasserdam en er werd besloten om samen met de duiven te gaan spelen. Dit ging eigenlijk vanaf het begin af aan goed op de programmavluchten. Later werd er gekozen voor de Marathonvluchten en daar werd heel langzaam mee begonnen. Doordat Adrie werkte in ploegendiensten werd Ineke ingezet om de duiven in structuur te houden en een deel van de verzorging op zich te nemen. En het wordt veel gezegd: waar een vrouw de duiven streelt, wordt hard gespeeld. Niet zo heel veel later kwamen de eerste succes al op de Marathonvluchten. Met als klap op de roos, dit jaar een 1e Nationaal Bergerac Sector 2 van 4.856 duiven en een prachtige 5e plaats Nationaal over 24.043 duiven.
 In huize Van Rhee werd er in januari dit jaar gekoppeld. Zowel de kweek als de vliegduiven. Uit de kweekduiven worden meerdere jonge gekweekt. Uit de vliegduiven worden werden bijna geen jonge gekweekt. Ze werden wel gekoppeld en na een bepaalde periode ook weer gescheiden. Dit jaar werden de oude duiven, net zoals bij de jonge gebruikelijk is, op de deur gespeeld. De duiven hebben het hele programmaspel, inclusief , op de laatste na, de Eendaagse vluchten. Twee weken voor Bergerac werd de tussendeur geopend en konden ze doen wat ze wilde. Schaaltjes, tabakstelen en stro in het hok en de duiven hadden plezier. In het weekend voor Bergerac werd er besloten om ze een lapvluchtje te geven vanaf de Franse grens. Toen het bericht werd ontvangen van Ineke dat de duiven in België gelost waren werden gauw de letters gebeld en het feest kon beginnen. Ineke had uitgerekend hoe laat ze er ongeveer konden zijn. 15 minuten voor de tijd werden de stoelen geplaatst en kon het wachten beginnen. Al snel kwamen er twee. Een halve minuut later merkte een letter op: "hé, daar worden duiven gelost". Maar niets van dat alles. Het waren de duiven van Ineke en Adrie die als raketten naar huis kwamen en binnen drie minuten zal alles weer in het hok. Het was al snel duidelijk dat op de dag van lossing er geen duiven zouden vallen. Voor de zekerheid werd er nog even op CompuLive gekeken maar er stond geen duif gemeld. Ineke besloot de wekker om 5 uur te zetten. Voor alle zekerheid had Adrie de klok klaar gezet de avond ervoor. Je weet immers maar nooit. De wekker ging en Ineke, die toch al wakker was, besloot het bed te verlaten en maakte Adrie wakker. Snel nog even op Internet gekeken maar daar was nog niets. De eerste duif die erop kwam viel in Terneuzen bij de Gebroeders Dekker. Adrie had gelijk al snel uitgerekend dat ze rond acht uur een duif moesten draaien om mee te doen voor de overwinning. Snel werd er door Ineke een ontbijt in elkaar geflanst en de hokken werden in gereedheid gebracht. Ineke vertelde me stiekem dat Adrie nog wel eens vergeet om de deur van het duivenhok dicht te maken als hij naar binnen is gegaan. Adrie legde de laatste handelingen in het hok. Ineke vroeg aan Adrie: "is er een duif ontsnapt?". "Niet dat ik weet", melde Adrie terug. "Nou daar loopt er een op de grond en dan moet het er een zijn van Bergerac". Snel de duif een beetje opgejaagd en die vloog eigenlijk gelijk op de klep en naar binnen. De klok zei pieeeeeeeeeeeeeep en snel werd er gekeken. "Ja hoor het is er een van Bergerac". Het was het jaarling duivinnetje de NL18-1116115 die zich melde om 07.54.47. Geprobeerd werd de duif te melden maar de meldpost had nog niets klaarstaan. De duif werd gemeld en het wachten kon beginnen. Een uur na de 115 kwam de 2e melding in het NIC binnen. Het kon bijna niet missen of Ineke en Adrie van Rhee winnen Nationaal Bergerac Sector 2. En dit bleek later ook het geval te zijn. Een prachtige overwinning na een periode van veel verdriet. Dit geeft de burger weer moet en worden de messen geslepen voor volgend jaar!!
Naar wie is de duif vernoemd en waarom?
De NL18-1116115 gaat inmiddels door het leven als “Litle Puk”. Ze is vernoemd naar de oudste kleindochter van Ineke en Adrie en Litle slaat op het feit dat het duifje niet groter is dan een Mus. (gechargeerd natuurlijk).
Het is toch geweldig als twee mensen zo opgaan in hun hobby en nog zo fanatiek zijn om te willen winnen. Zoals geschreven na een periode van verdriet is het een mooie opsteker voor Ineke en Adrie. Een opsteker die zeker te danken is aan wijlen Cees Poelstra. De praatgrage Ineke is een geweldig mens en op de achtergrond hoor je dan Adrie met de benodigde aanvullingen. Schitterend!!. Het is jullie gegund en ……….ik hoop jullie snel weer te spreken.
 |
|
Winnaar sector 3 Nationaal Bergerac: Carl Peterse (Ameide)
 Algemeen
Ameide is voor mij persoonlijk een bekend dorpje waar een hele goed duivenvriend woont. Helaas kan hij, vanwege zijn gezondheid, niet meer aan wedstrijden meedoen. Maar wat een fenomeen met duiven was deze man jaren lang. Een clubgenoot van deze duivenvriend (Jan Koekman) speelt ook al jaren subliem. We hebben het hier over Carl Peterse. Carl is 53 jaar en speelt al 30 jaar met duiven. Met name de programmavluchten hebben zijn voorkeur en speelt af en toe eens mee op een Marathonvlucht. Carl woont samen met Els. Els is een dochter van een bakker uit deze streek. We hebben het hier over Bakker Alblas.
In huize Peters worden de duiven eind december of begin januari gekoppeld en brengen jonge groot. Na 14 a 15 dagen gaat er één jong mee met de duivin en één jong blijft er achter bij de doffer. Vanaf dat moment staan de duiven dan ook op weduwschap. De duiven krijgen in het begin van het seizoen één keer per dag de tijd om te trainen. Later zal dit opgevoerd worden naar twee keer per dag. Voor de vluchten worden de duiven herkoppeld en worden de ze gescheiden op eitjes van vijf dagen. Alles wordt gelijk weggehaald en het spel is op de wagen. Het zal u niet verbazen dat Carl de duiven vroeg in form wil hebben omdat de focus ligt op de programmavluchten. Bergerac wordt gespeeld omdat het leuk is en omdat deze meetelt voor het Generaal Kampioenschap in Ameide.
In Bergerac stonden 7410 duiven aan de start van Sector 3. Carl had er zes uitgezocht die de punten binnen moesten halen. Om 13.30 uur werden de duiven gelost. Veel vertrouwen in een vroege duif had Carl niet. De reden hiervan is dat de focus er gewoon niet opzit. De vrijdagavond verliep vrij rustig. CompuLive werd goed in de gaten gehouden maar er verschenen geen meldingen op. De wekker werd niet gezet want Carl is toch altijd relatief vroeg wakker. Zo ook deze Zaterdagochtend. Rond 06.30 uur besloot Carl zijn bed te verlaten. Koffie en een ontbijt waren eerst aan de beurt nadat hij toch even voor de zekerheid gekeken had of er toch nog geen duif van Bergerac thuis was. Dit was niet het geval en begon rustig aan zijn koffie en ontbijt. Na dit dagelijkse vaste ritueel besloot Carl de hokken schoon te gaan maken en het hok in gereedheid te brengen voor de aankomsten van de jonge duiven en uiteraard de duiven van Bergerac. Na deze activiteiten wordt er wat rond het hok gerommeld en wat gewerkt in de tuin. Tijdens deze werkzaamheden houdt Carl het hok goed in de gaten. Plotseling zag hij in zijn ooghoeken een duif aankomen die, na een paar rondjes en zelf weer uit het zicht te gaan, met een grote vaart op de klep lande. Het was de 1e getekende jaarling NL18-1097946 die de punten voor Carl zou gaan verdienen. De 946 stond als eerste getekende omdat hij op Periquex ook al een hele knappe prijs had gespeeld. Het was exact 08.10.46 uur dat de duif geregistreerd werd. De duif werd snel gemeld bij de meldpost (Herman Bouwmeester) en even later verscheen hij toch bovenaan op CompuLive. "Dan gaat er wel even wat door je heen en het kippenvel staat dan dik op je armen", aldus Carl. "Het zal toch niet zo zijn dat ik nu de 1e speel van Sector 3 op een Marathonvlucht?". Maar dit was wel het geval. Er zouden geen snellere duiven meer vallen en kon de mooie overwinning gevierd worden. Bij zo´n overwinning horen natuurlijk felicitaties en bloemen. Deze hebben ze dan ook in ruime overvloed mogen ontvangen.
 Naar wie is de duif vernoemd en waarom?
De winnende duif gaat in het vervolg door het leven als `Roony Jr.`. Nee, niet de voetballer. Maar zoals de naam ook wel kan vermoeden moet er een Roony zijn. Deze is er ook en dat is de vader van deze doffer.
Wall of Fame
In de vereniging in Ameide wordt al jaren lang goed gespeeld. Toen ik in de jaren 90 in Woerden speelde blonk deze vereniging al uit van de topliefhebbers. Dat is niet veranderd gelukkig. Dit jaar kunnen ze weer een sectorale overwinnaar bijschrijven op de Wall of Fame. Carl is een super gedreven liefhebber die gaat voor de 1e prijs en uiteraard: wie niet?. Het zal dan ook zeker niet de laatste keer zijn dat we hem kunnen vinden in het snuitje van de uitslag. Carl, het is je gegund en ik hoop je snel weer te spreken.
|
|
Winnaar sector 4 Nationaal Bergerac: J. Grootoonk (Bant)
 Algemeen
Het plaatsje Bant is gevestigd in het Noordoosten van de Flevopolder. In dit plaatsje wordt al jaren lang bijzonder goed gespeeld op de Marathonvluchten door Jan Grootoonk. Jan is geboren in Hardenberg en heeft het duivenvirus overgenomen van zijn vader. En het leuke is dat de zoon van Jan, Yoél, ook alweer besmet is met het duivenvirus. Jan vond destijds een baan als Monteur Bankwerker in Emmeloord. Dat is dan ook de reden dat er verhuist moest worden van Hardenberg naar de omgeving van Emmeloord. Uiteindelijk werd dit het plaatsje Bant. In 1980 trouwde Jan met zijn Marianne en er werd, na een bewust gekozen lange tijd, hen 2 kinderen geschonken (Yoél en Esmé). Daar werd ook gelijk weer de duivensport opgepakt. In die tijd waren het nog de programmavluchten waar Jan op zou gaan schitteren. Met duiven van onder andere Nico Pronk (Flaes duiven) werd er mooi weer gemaakt in Bant. Na een 6 tal jaren werd er overgeschakeld naar de Marathonvluchten. De Nico Volder duiven lagen aan de basis van het kwaliteitshok van Jan. Deze basis zit nog altijd stevig in het zadel bij Jan zijn duiven en voldoen nog steeds zeer goed. Uiteraard zijn er gaande tijd wat andere duiven bijgekomen maar die werden altijd gekruist met de basisduiven van Jan.
 De kweekduiven worden rond 10 februari gekoppeld. De vliegduiven, bewust, niet en zullen ook niet gekoppeld worden voor de eerste Marathonvlucht waaraan ze deel gaan nemen. Er wordt zoveel mogelijk gekweekt uit de kweekduiven. Jan streeft er naar om vier of zes jonge per koppel te kweken. Zo komt hij elk jaar uit op zo’n 80 jonge duiven. Tijdens de winterperiode worden de duiven krap gevoerd. Wel voldoende uiteraard maar niet overmatig. De aanloop van het Marathonseizoen verliep dit jaar totaal anders dan gepland. Één week voor de eerste Marathonvlucht werd er ineens niet meer getraind door de duiven. Overal gingen ze zitten en de trainingslust, die er voor die tijd ruimschoots was, is totaal verdwenen. Jan constateerde dit en bedacht zich geen moment. Naar Nanne Wolf toe om te kijken wat er aan de hand was. Door het uitvoeren van een uitgebreid onderzoek werd er een slijmvliesontsteking geconstateerd bij het merendeel van de duiven. Hier moest tegen behandeld worden en Jan besloot om de 1e Marathonvlucht van het seizoen aan zich voorbij te laten gaan. Na de behandeling zag Jan wel verbetering maar ze waren er nog niet. Hierdoor maakt Jan de beslissing om ook de 2e Marathonvlucht aan zich voorbij te laten gaan. Zoals eerder geschreven worden de vliegduiven niet gekoppeld in het voorjaar. Hierdoor kan Jan de duiven rustig inspelen op de vluchten die hij daarvoor uitgekozen heeft binnen het Vitesse en Midfond spel. Eendaagse vluchten hebben de duiven niet gehad en normaliter krijgen ze deze vluchten ook niet. Jan kiest voor de vluchten met maximaal 1 nacht mand. Voor de 3e Marathonvlucht had Jan de duiven zo gekoppeld dat ze op eieren van een dag of 10 à 12 zaten. Jan beschikt over een accommodatie die verdeeld is in 5 Afdelingen die bestemd zijn voor de Marathonvluchten. Omdat Jan altijd met hele koppels vliegt zit elke ploegduiven, die naar een bepaalde vlucht moeten, apart van de andere duiven. Hierdoor kan Jan zijn eigen systeem toepassen en de duiven klaarmaken voor de Marathonvlucht waarvoor ze bestemd zijn. De duiven die niet op een Marathonvlucht of andere vlucht worden ingekorfd worden in het weekend naar gelapt vanuit Almere.
Voor de Nationale vlucht van Sector 4 vanuit Bergerac stonden 2767 duiven aan de start waarvan 47 stuks van Jan. De duiven kregen om 13.30 uur het startsein en konden aan hun terugreis beginnen. Door de weersomstandigheden en de relatief latere lossing, was het uitgesloten dat er in Sector 4, in de avond, duiven zouden vallen. Op de bewuste vrijdag had Jan ook zijn jonge duiven ingekorfd voor een vlucht. Deze zouden dus ook op Zaterdag gelost worden. En dit gebeurde ook. Jan zat, samen met Yoel, te wachten op de jonge duiven. Deze begonnen lekker te vallen waar het niet dat er plotseling een oude duif van Bergerac tussen de jonge duiven op het hok viel. Jan had ze eigenlijk, omdat er nog geen duif gemeld was op CompuLive, nog niet verwacht en de spoednik zat nog dicht. Snel werd de spoednik geopend en de duif ging gelijk naar binnen en werd geconstateerd. Het was de NL18-1485497 die als eerste de chipring op de antenne plaatste om 11.53.27 uur met een gemiddelde snelheid van 1081 meter per minuut. De duif werd gemeld en het wachten kon beginnen. Als er een vroegere duif zou vallen moest dit voor 12.50 uur zijn. Een duivenvriend die bij Gerard Koopman aan het kijken was belde dat Gerard nog geen duif thuis had. Wachten duurt lang is een algemeen begrip en duurt altijd verschrikkelijk lang. Maar het wachten werd beloond en er zouden geen snellere duiven meer vallen in Sector 4. Jan Grootoonk schrijft dan ook een van de 3 klassiekers op zijn naam en dit keer uit Bergerac. Jan speelde overigens een geweldige uitslag bij elkaar. 12 Duiven 1:10 en 4 duiven 1:100 in de Sector 4.
Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Het advies van Jan aan beginnende duivenliefhebbers is: start met goede duiven die de afstand aankunnen bij een liefhebber. Praat veel met deze liefhebber over hoe om te gaan met deze duiven. Wees consequent in de verzorging en zorg voor een goed hok. De duiven moeten het laten zien en de liefhebber kan alleen maar zorgen dat ze goed aan de start komen.
Ik sprak, voor mij, met een waardig kampioen die al jaren lang bijzondere goed speelt op de Marathonvluchten. Yoél, zijn zoon, laat ook al zien dat hij uit het goede hout gesneden is. Ik verzeker iedereen dat dit niet de laatste keer is dat ik Jan gesproken heb. Een zeer fijne liefhebber en zeer competitief ingesteld. Jan, het was een bijzonder, maar vooral ook lang, leerzaam en leuk gesprek. Ik hoop je volgend jaar snel weer te spreken ?.
 |
|
|
|
