Het jaar 2019 is weer bijna verleden tijd. Automatisch kijk je dan ook even achterom. Het was op meerdere vlakken geen makkelijk jaar. We begonnen 2019 met de begrafenis van mijn schoonvader, en dat is nog steeds een groot gemis. Ook het gemis van onze dochter blijft zijn stempel drukken op ons gezinsleven. En hoewel ik dit jaar veel minder begrafenissen heb moeten begeleiden lijkt het toch steeds “zwaarder” te worden.
Dat komt ook omdat er met name de laatste maanden van dit jaar heel veel jonge mensen zijn overleden. En dat komt ook omdat jezelf ouder wordt.
Gezegend
Natuurlijk is er genoeg om dankbaar voor te zijn. We zijn nog gezond en we kunnen ons werk nog doen. Ook de andere kinderen zijn gezond en werken hard (en dat is zeker een pré in huize Hakvoort)
In augustus mocht ik mijn vijftigste verjaardag vieren, en dat is mede gezien wat ik hierboven heb geschreven zeker een mijlpaal.
Afgelopen week kreeg ik ook nog bericht dat ik geslaagd was voor de opleiding die ik gevolgd heb, en ik twijfelde toch of dat wel goed zou komen.
Sporten
Ondanks mijn rugproblemen heb ik nog bijna 6.500 km dit jaar op de fiets doorgebracht. Dat is ook een persoonlijk record. En naast dat sporten goed voor je lichaam is, is het ook heel goed om een “vol” hoofd even leeg te trappen. Dat lost de problemen natuurlijk niet op, maar helpt wel bij de verwerking van alles wat je soms voor je kiezen krijgt.
De duiven
En dat het duivenseizoen. Nou dat was hier op de natour na niet best. Ik heb er ook weinig behoefte aan om alles weer naar boven te halen, dat schiet niet op. Maar de vele (goede) oude duiven, en de 48 jonge duiven die ik verspeelt ben maken van 2019 een duivenjaar met een zwart randje. Daar kunnen zelfs de prestaties op de natour, de grootmeester titel en onze superdoffer “Peter” weinig aan veranderen.
Maar goed, we kennen allemaal de uitspraak van A.S: Zolang de grootste ellende in je leven zich afspeelt ineen duivenhok ben je een gelukkig mens.
Kerst
Maar wat mogen we blij zijn dat e deze week weer het kerstfeest mogen vieren. En dan bedoel ik niet alle dingen erom heen die we zelf bedacht hebben. (die overigens op zichzelf niet verkeerd zijn) Maar we denken dan aan de geboorte van Jezus, meer dan 2000 jaar terug. In onze samenleving wordt dit helaas steeds meer naar de achtergrond gedrongen. Maar deze zelfde Jezus is en blijft de enige manier om eenmaal een Beter leven te mogen hebben. En dan komt ook de eerste alinea van dit schrijven echt in een ander licht te staan!
Er staan de komende dagen veel kerkdeuren open, vanaf deze plaats nodig ik iedereen uit om daar toch eens een kijkje te nemen.
Ik zou nu kunnen afsluiten door te zeggen, je hebt toch immers niets te verliezen. Maar het tegendeel is juist waar. We hebben alles te verliezen als we die Jezus niet kennen.
Vanaf deze plek gezegende kerstdagen toegewenst voor een ieder, juist ook voor diegene die het in deze dagen extra moeilijk hebben!
