Nick van Adrichem
- dinsdag 21 april 2020
Paasmaandag.
Met kleine druppels valt de regen uit de lucht.
Terwijlde paashaas gisteren, op eerste paasdag, inhet mooiste weer de paaseieren in de tuinen aan het verstoppen was.
Hij deed dat in zomertenue.
Van de ene dag op de andere dag verandert het klimaat hier.
Een verschil van dag en nacht.
Was het op zondag 24 graden warm, zo kwam het kwik in de thermometer op maandag slechts tot 12 graden.
Voel je het? Maar wat maakt het uit ? Niks toch.
De omstandigheden die nopen immers dat we ons gedeisd moeten houden.
En als het niet nodig is, dan zeker niet de straat op.
Voor heel veel mensen is dat een crime..
Nu ze niet vrij en frank naar buiten kunnen voelen deze zich in een web gevangen.
Ik vraag me af hoe diemensen zich voelen nu ze zo beperkt worden in hun vrijheid?
Voor sommigen mensen is dat geen probleem.
Voor de duivenmelkers bijvoorbeeld.
Die verdoen nu de meeste tijd aan hun hobby.
Want bij die draait alles om duiven.
Bij mij zelf ook!.
Mijn heel levenben ik beheerst geworden door de duiven.
Ik wilde wel eens iets anders en dan ging ik als het duivenseizoen voorbij wasmet m’n vrouw ’n weekje jodelen in Tirol.
Mijn vrouw wilde wel eens iets anders horen dan dat domme gezever over de duivenuitslag.
U kent dat wel.
Dat gezwets over van ‘Wat heeft Jan ze slecht gekregen gisteren hé, 30 mee en maar éénvroege.
‘Maar Frits heeft wel goed gepakt’, vind ik. ‘Wat goed gepakt?
Mag het met 50 mee? Ja maar 4 bij de eerste tien!
Dat is nogal logisch met die wind onder de kont, en ze kwamen ook nog over zijn hok binnen.
Wie zou met die wind beter liggen dan Frits? ‘Leuk hé, dat Gerrit aangewezen kampioen is geworden in het samenspel !
‘Is dat een kunst, hij speelt altijd met een handjevol duiven, dat moet hij maar eens proberen met 25 mee, zo kan ik het ook
Ik kan bijna met zekerheid zeggen dat elke rasechte liefhebber deze duivenpraat beslist kent.
Maar nietde kleine groep van liefhebbers die eigenlijk niet weten waarom ze duiven hebben.
Die hebben weinig interesse in dit soort praatjes.
En omdat ze nu met het corona-gedoe geen spel hebben voelen die niet de pijn die de echte liefhebber wel voelt.
Mijn koffieapparaat heb ik al enkel weken niet gebruikt en evenzo bleef het deksel op de koekjestrommel.
En waarom?Omdat het corona niet toelaat dat ik mijn duivenvrienden over de vloer krijg.
Er valt in mijn hut geen koffie meer te leuteren enwordt ook niet meer gehouwehoerd over duiven.
En dat alverschillend weken niet.
Uit het diepst van mijn hart zeg ik u, dat dit een leegte is endat ik dat erg mis.
Ik begin me af te vragen of er nog wel leven isfna duiven?
Pie.
