Nick van Adrichem
- vrijdag 12 augustus 2022
Dit weekend was het dan weer zover (voor ons), de laatste oude duivenvlucht van het jaar 2022.
Op het vliegprogramma stond Argenton maar dat werd Chateauroux. We hadden onze duiven op nest gebracht om te proberen om op deze laatste vlucht nog een mooi resultaat neer te zetten.
De duiven zagen er werkelijk schitterend uit en we waren vol vertrouwen. De duiven zaten allemaal op het einde van hun broedcyclus en wat moet je dan nog meer.
We begonnen s’morgens met de jonge duiven die niet echt lekker naar huis toekwamen .We zaten verleden week echt heel vroeg maar deze week gewoon te laat. Eigenlijk ook niet heel vreemd want er komen bijna dagelijks jonge duiven terug met en zonder chipring ,sommigen zijn weken onderweg geweest om thuis te komen. En sommigen zijn zo mager als brandhout en hebben weet ik wat allemaal meegemaakt. We laten ze dan maar gewoon bij de rest en geven ze wat tijd om te recupereren. Dat deze “ thuiskomers ”niet bevorderlijk zijn voor de algehele conditie van de koppel jonge duiven moge duidelijk zijn.
Vanaf volgende week gaan we weer meedoen en daarom hebben we vanmorgen de boel gescheiden en een geel pilletje op gestoken. We zullen proberen om de laatste jonge duivenvluchten nog een mooi resultaat neer te zetten.
De oude duiven werden vroeg gelost en over de weersomstandigheden viel niets te klagen. Overal prachtig zonnig weer en een Noordoosten windje. Alles was dus aanwezig om een mooie afsluiter te mogen ervaren. Rond 15.00 werd er op de poortdeur geklopt en toen ik ”Wachtwoord” riep, kreeg ik als antwoord “Haring met uien” en toen ik de poortdeur opende stond daar Ron Kooyman samen met Pascal van Wijngaarden.
Ron had een flinke bak met haringen meegenomen en dat doet hij altijd als hij bij ons komt letten. Hij is de vaste wekelijkse letter van Cees en Pascal maar als die hier komen kijken dan komt Ron vaak mee. Ron is een duivenmelker in hart en nieren maar heeft het zelfde beroep als Appie Dunnink en dat gaat niet samen met duiven spelen. Ron kwam als jong ventje in de jaren 70 al bij mij in Ammerstol duiven letten. Zijn grote favoriet op mijn hok was een temperamentvolle blauw gehamerde doffer die hij zelf de naam “De havik”had gegeven.
Wekelijks zat deze doffer in het snuitje van de uitslag. Aan het eind van het seizoen korfde ik hem in voor Bergerac (ik dacht in 1979).Het werd een hele zware editie en hoewel Ron al bij het krieken van de dag bij me was, kwamen er nergens duiven door. Hij had met zijn moeder afgesproken dat hij kwart over twaalf thuis moest zijn om te eten. Hij woonde op een paar minuten afstand van mij en sprong om tien over twaalf op de fiets. Om kwart over 12 viel de “Havik”en speelde een knal vroege nationale prijs en om half een was Ron weer terug. Ik zie nog zijn gezicht voor me toen ik vertelde dat hij net weg was toen “de Havik”arriveerde. Wat baalde hij dat hij zijn “Havik “niet had zien vallen. Niet te bevatten dat dit voorval al weer ruim 40 jaar geleden plaats vond.
Jochem ,Pascal,Ron en onder getekende hadden onder toeziend oog van Lida (die niets van haring moet weten) het grote bord met haring zo weggewerkt. En zo rond een uur of vier begonnen we serieus de lucht af te turen. We zagen niet veel actie en het was stilletjes in de lucht. Toen de klok richting vijf uur tikte werd het duidelijk dat het een hele pittige vlucht zou gaan worden.
Het op nest brengen aan het eind van het seizoen gaat altijd gepaard met overvloedige pennen rui. Zodra ze gaan broeden zijn er duiven die ondanks bijlichten( en stukjes van de pennen bijten )gewoon pennen gaan gooien.
Ik verduister mijn duiven niet (maar trek 2 pennen in Februari en Maart) en dan wordt het altijd spannend of ze de laatste vlucht gaan halen. Er waren er al behoorlijk veel die te ver in de rui waren en die niet mee konden. En ook behoorlijk wat twijfelaars( wat pennen rui betreft) die we wel hebben ingekorfd. Gelukkig waren er ook een paar bij die hun 3e pen hadden gegooid en verder stabiel ruide.
Op deze duiven moesten we kunnen rekenen. En dan na een lange stilte komt er een flits tussen 2 huizen door en voor we het door hadden stond daar onze 2e getekende “Hannah”weer voor ons neus.”Hannah” speelde als jonge duif al twee 1e prijzen en is als 3 jarige duivin absoluut één van onze beste duiven. Dit jaar speelde ze ook al een 10e NPO op Vierzon tegen 15.991 duiven en op de midfond kan ze ook met de beste mee. Een toppertje die volgend jaar op het kweekhok komt samen met een andere 3 jarige duivin( kleine Mirjam) die verleden jaar ook op Vierzon de 4e NPO speelde tegen bijna 8000 duiven.
“Hannah zag er prachtig uit en er was niet aan te zien dat ze zo’n zware klus had geklaard. En dan moeten we 12 minuten wachten en valt onze beste jaarling duivin die haar 13e prijs wint dit jaar en 5 minuten later een andere top jaarling duivin die tijdens haar 3e vlucht tijdens de lossing op de grond is gekletterd en pimpel paars de volgende dag thuiskwam. En na weken thuis nu ook al weer 8 mooie prijzen speelt. Dan komen de duiven heel stroef naar huis en zien we al gauw dat er ook bij zijn die echt teveel pennen hebben gegooid. Alles bij elkaar een wat tegenvallend resultaat (We hadden er meer van verwacht) maar moeten het er mee doen.”Hannah”vliegt een keurige 35e NPO tegen 3931 duiven en de 1e in de club en 2e in het rayon ,daar zijn we tevreden mee.
We gaan ons vanaf nu bezig houden met de jonge duiven en gaan proberen die aan de praat te krijgen volgende week.
