Nick van Adrichem
- dinsdag 18 februari 2020
Daar was hij weer, het duiveltje dat verandering heet. Vervelend altijd voor je dagelijkse routines, net als je denkt dat je in de toekomst kunt kijken gaat jouw wereld er opeens weer anders uit zien. Consequenties hebben die veranderingen. Overzien moet je deze, managen, om je nieuwe normaal te kunnen bereiken.
Ik had het allemaal weer helemaal in het hoofd. Ik wist allang hoe het duivenseizoen er in 2020 uit ging zien. Ja, ergens in de verte waren die geruchten over een nieuwe klus, een project op één van de zusterbedrijven, net iets verder van huis. Tijd verdelen tussen de huidige job en het nieuwe project was de oorspronkelijke afspraak. Genoeg gelegenheid om dagelijks thuis te komen, geen vuiltje aan de lucht, dat ging helemaal goed komen. Dat goed komen slaat dan voornamelijk op de situatie buiten werk om. Het werk op zich biedt mooie nieuwe mogelijkheden en kansen, reden genoeg om aan te pakken.
Totdat de werkelijkheid zijn intrede deed. Het bleek een fulltime klus te zijn, op een afstand die net te ver is om dagelijks te forensen tussen thuis en werk. Het bleek om een klus te gaan die na de voorbereidingsfase minimaal een half jaar gaat duren, fulltime. Ja, ik wil dat doen, super gelegenheid om mijn verworven kennis van de laatste jaren in de praktijk te brengen. Kan er ook nog eens al mijn kennis en kunde verworven bij 35 jaar voedingsindustrie kwijt. Ik kan er werken met cijfers, analyseren, strategie bepalen, tactisch plan uitwerken en dan ook nog eens op operationeel gebied helpen en begeleiden om alles daadwerkelijk geïmplementeerd te krijgen. Daarna gaan we door naar een volgende locatie, waar het spel zich weer gaat herhalen.
Maar ja, er is ook een thuis. Vera was heel duidelijk over wat mijn keuze zou moeten zijn. Als dit is wat ik wil meteen doen. Voor mijn andere grote passie heeft het nogal wat gevolgen. Met postduiven spelen betekend elke dag inzet en motivatie, controle en inspelen op situaties die zich voordoen en invloed hebben op het systeem van verzorgen en trainen. Dat gaat niet lukken als je niet thuis bent. Daarnaast zou ik heel veel reistijd kwijt zijn, ziet het er naar uit dat er heel veel gewisseld moet worden in werktijden, lange dagen zijn vaak nodig om opvolging te doen op ingezette acties.
Het moge duidelijk zijn dat vliegen met de duiven er voorlopig niet in gaat zitten. Kweken kan wel. Kweken voor éénhoksraces, voor collega melkers en voor verjonging van het duivenbestand behoren tot de mogelijkheden. Er lopen ook nog wat afspraken die nagekomen moeten worden. Ook een mooie gelegenheid om de blik weer wat meer op de sierduiven te richten. Elk nadeel heb zijn voordeel zei Cruijff de filosoof. Klopt inderdaad weer als een bus.
Nee, ik zeg de sport niet vaarwel, ook al ga ik de adrenaline stoot missen als die vroege valt, om überhaupt de duiven thuis te zien komen. Maar stel nou dat er ergens iemand een vroege pakt, waar het stempel Made in Engelum op staat, ik zou daar ook superblij van worden.....
Komende weken het systeem van voeren en verzorgen aanpassen, zodat Vera het makkelijk heeft bij de verzorging op de dagen dat ik niet thuis zal zijn. Geen duiven meer die loskomen, het zal weer stil worden in de lucht boven het dorp. Nee, ik zit er niet echt mee, moet verder met mijn leven, het is een uitgelezen kans. Verder in de toekomst kijken als dit kan ik ook niet, we gaan weer zien welke mooie dingen dit weer gaat opleveren.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
