Natuurlijk heb ik ook verheugd mogen lezen, dat de afgelopen presentatie met 300 leden uitverkocht was. Alleen, wel jammer dan blijkbaar slechts 1 % ervan een correcte vraag heeft gesteld. Met daarop volgens zeggen: een evenzo politiek correct antwoord.
Kijk, je hoeft geen helderziende te zijn om het vervolgverloop van dit proces te duiden. En je hoeft net zomin net als ik bekend te zijn met het in kaart brengen van organisatieontwikkelingsproblemen. Om helaas te concluderen: oude wijn in nieuwe zakken..!

Maar wat is dan het alternatief is de vraag?

Nou, een vraag simpel beantwoorden is niet altijd even eenvoudig, want als ik hier zeg: Beste Maurice, vertel de leden gewoon de waarheid, dan zal hij niet meteen hier een antwoord op kunnen geven. Immers, de waarheid kent nu eenmaal ook in de duivensport vele gezichten. Een ervan is dat je een probleemorganisatie niet kunt ontwikkelen en veranderen zonder de macht daartoe. En zolang die ligt in handen van de kiesmannen, is het water naar de zee dragen.

En ik heb Maurice, dit al eerder verteld: los eerst je machtsvacuüm op, voordat je een te grote broek aantrekt. Zo niet, dan krijg je binnen nu en een jaar de rekening gepresenteerd.

Oké, stel dat de kiesmannen hun vetorecht in de tas doen, wat is dan de volgende stap. Nou ook hier geldt: kies voor de weg van de waarheid en ga langs alle afdelingsbesturen en vraag ze waarom zo lastig zijn. Immers, de praktijk heeft in het verleden meerdere malen uitgewezen, dat ze kost wat het kost alleen voor eigen parochie willen prediken. Dus, ook hier zal net als met de kiesmannen een flinke dikke streep door hun nog openstaande rekening moeten worden gehaald.

Maar ja, misschien zijn de financiële belangen van onder andere de vervoerders dermate met elkaar verweven, dat ze ook kost wat het kost hun machtspositie niet kwijt willen..!

Welnu, beste Maurice: je zult nog een vette kluif hebben aan je nieuwe gepresenteerde plannen, want stel dat de kiesmannen en zelfs de afdelingen hun kop willen buigen. Hoe ga je dan met een klein bestuur en dito bedrijfsbureau 18.000 los vliegende leden onder 1 hoed vangen.

Nee, als ze mij als adviseur hadden gevraagd, dan had ik gezegd: Joh Maurice, begin met het in kaart brengen van A) je interne kritische massa, zoals de vele melker doelgroepen met al hun gifpijlen op hun boog, B) ga met de kritische buitenwacht praten, zoals de partij van de dieren, C) houd jezelf vooral flink in de gaten, want niemand in de wereld kan een probleemorganisatie op zijn dooie eentje in een nieuw structuur en organisatie jasje steken. Zonder hier dag en nacht mee bezig te zijn.

Ter afsluiting, een probleemorganisatie is een leuke uitdaging als het je vak is. Maar zodra je mensen binnenhaalt, die als een Jomanda uit Tiel met een headset op het podium. Het aanwezige publiek in trance willen brengen, dan is absoluut het einde zoek van de duivensport. Kortom, trek een zwart pak aan en vertel aan iedereen die het maar horen wil in duivensportland: het is al 5 over 12 en we staan er voor de toekomst echt heel erg slecht voor, maar als we met zijn allen willen overleven. Laten we dan beginnen aan de basis: in de verenigingen, want daar is de duivensport geen probleem, zolang ze daar elke zaterdag een leuk potje bier met elkaar willen drinken. Maar als ze in 8 van de 10 clubs elkaars bloed wel kunnen zuipen, dan is dat niet jouw probleem of van het bestuur. Maar van de leden die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.

Kortom, een sport wordt niet gemaakt of gebroken achter een NPO bestuurstafel, maar aan de bar of in een afdelingsvergadering. Waar de macht welig tiert tussen de topspelers, vervoerders en kleinzielige bestuurders die niks anders nastreven, dan een keer per jaar met hun uitgestreken domineesgezicht: alle innovatieve voorstellen vanuit de basis af te schieten.

Ja Maurice, inderdaad: je zult van onderop je zaakjes in kaart moeten brengen, voordat je de beslissing neemt: Ja, of nee ik doet het niet.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HOE KAN EEN NPO ZICHZELF TOCH ALSMAAR BLIJVEN VERGISSEN..!

Kijk, dat ik altijd mezelf opwerp als criticus als het gaat om NPO besturen, komt omdat het nu eenmaal mijn vakgebied is om een leidinggevende een spiegel voor te houden. En zo ook nu met Maurice en zijn medebestuursleden. Het ontbreekt ze nu eenmaal zelf aan voldoende kritische massa om hun ideeën tegen het objectieve licht aan te houden. Dat geeft niet, zolang ze maar open blijven staan voor kundige vragen.

Nu had bijvoorbeeld de oud voorzitter, Albert Jan de Jong, en zijn toenmalige bestuursleden, de beschikking over twee enorm goed ingevoerde kwaliteitsadviseurs. En toch was en bleef ik ook toen fel en kritisch over het plan: Vlucht naar de toekomst..! Natuurlijk krijg je net als nu meerdere malen het verzoek van zo’n voorzitter om is gezellig een kopje koffie te komen drinken in Veenendaal. Maar weet je: ik weigerde dit net zolang, totdat ze me een op papier goed doorwrochten vraagstelling kunnen afgeven.

Nu hoor ik je denken, ‘jammer Rob, een gemiste kans..!’

Nou, als je net als ik meer dan twee decennia heb moeten knokken en vechten om tot hele goede organisatie advies resultaten te komen. Bij soms hele grote en soms hele kleine clubs, die mijn expertise wilde inhuren, dan kijk je anders tegen dit soort mensen aan. Kijk, mij noemde ze als adviseur een ‘ordinaire straatvechter.’ En weet je waarom? Omdat ik voor niks en niemand uit de weg ga, en alleen maar oog heb voor een goed resultaat. Nee, inderdaad ik houd niet van koffiegeleuter omwille van een leuk salaris en dito onkostenvergoeding.

Nu ter zaken, want ik wil best mijn goede wil tonen, door een inkijkje te geven. Hoe ik een Maurice als voorzitter bekijk. Maar hiervoor wil ik een marktcomfort salaris en dito onkostenvergoeding kunnen declareren. Oké, het kan ook gratis en voor niks, zoals ik al jaren doe voor zijn voorgangers, als ze te minste, mijn kritische stukjes goed en ter harte willen nemen.

Kijk, ik zou bijvoorbeeld aan Maurice als eerste vragen: over hoeveel oplossingsvarianten hij beschikt, want je tegenstanders schaken gewoon over op een andere aanval of verdedigingstelling. En dan sta je aan het einde van je gespreksronden, alsnog met lege resultaathanden. Ik heb deze startvraag, opgepikt uit de internationale schaakwereld, waar elke partij wordt begonnen met het openen uit 960 mogelijkheden. Dus of je nu met wit of zwart opent, je weet nooit welke spelvariant je tegenstander kiest.

Vervolgens, zou ik Maurice met zijn eigen gekozen oplossingen voor o.a. de aloude kiesmannen en afdelingsproblemen, links en rechts om zijn oren slaan. Immers, ik hoef hierover geen enkele verantwoording af te leggen aan wie dan ook. Ik bedoel ik werk onafhankelijk en objectief door mijn opponent niet meer dan een spiegel voor te houden.

Goed, meestal is een leidinggevende na een minuut tien mijn objectieve vragensteller, spuugzat. Alleen, ze zijn wel zo gepokt en gemazzeld, dat ze heus wel doorhebben, wat ik aan het doen ben.

Nu mijn eindresultaatdoel: ik streef naar openheid, eerlijkheid en waarheid bij het verhaal van een bestuurder. Dus na een kwartiertje gesteggel, kan ik heel gemakkelijk achterover leunen en vragen: Goh, beste Maurice vertel me is hoe jij zo’n goede melker bent geworden..! Nou, negen op tien, dat hij me met veel enthousiasme, zonder politiek geneuzel exact een beeld schetst, juist oordeelt en dito kwaliteitsbesluiten over zijn lippen laat rollen. Die door geen ene kiesman kan worden weerlegd, want hij spreekt a) vanuit ervaring en b) vanuit zijn eigen beproefde oplossingsvarianten.

Alleen, na een kleine 5 minuten, vraag ik: Joh Maurice, waarom wil jij nu eigenlijk echt NPO voorzitter zijn. Nou, ik durf een heel goed fles wijn eronder te verwedden, dat hij me toch een partij politiek geneuzel aan mijn experthoofd wil vertellen. En dan zeg ik heel beleefd: praat jij rustig verder, dan ga ik alvast even de rekening vragen, want die betaal ik wel. Om daarna onder dankzegging van zijn verhaal de ruimte verlaten, want een voorzitter die mij niet in drie minuten kan vertellen, waarom hij de juiste man zou zijn voor een zinkend NPO schip. Daar wil ik niet langer dan een minuut mijn kostbare tijd aan spenderen.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Geachte kiesmannen…

Ik ben benieuwd wat jullie met iets meer dan met twintig man, vinden vande nieuwe NPO toekomstplannen. Of zijn jullie soms al zover heen, dat het de zoveelste storm in een glaswater is, zoals ik zelf denk. Ik bedoel, zijn jullie het met mij eens, dat een kiesmannenmodel ver beneden de huidige moderne verantwoordelijkheidstand valt van een mondig NPO lid.

Kortom, ook de kiesman die keurig netjes het afdelingsstandpunt vertegenwoordigt, die zou naar mijn idee is flink achter zijn oren moeten krabben. En denken, laat iedereen het zelfstandig beoordelen, wat de NPO doet of juist niet.

En hiermee ben ik nog niet aan het einde van mijn Latijn, want ook de afdelingsbesturen, zouden naar mijn menig, eerder faciliterend moeten zijn aan een centraal bestuur, dan mede leidend. Dus vervoer regelen en aanverwante zaken, prima maar op beleidszakengebied is het voor de buitenwereld namelijk veel overzichtelijker dat een koepelpartij de eindverantwoordelijkheid draagt.

Welnu, dat hiermee niet alle problemen zijn opgelost, spreekt voor zichzelf, maar de machtlijnen moeten nu eenmaal tegenwoordig doorlopen naar de individuele melkers zelf. En niet ergens op een arbitraire manier onderbroken kunnen worden.

• Vorige
• Volgende