Ik denk dat een duif tijdens de wedstrijd niet altijd zo goed kan bepalen, waar en hoeveel het gas moet geven of terugnemen. Dat heeft juist te maken met het anatomische gegeven dat zijn hartslag zo hoog ligt. Als ik een vitesse-midfond speler zou zijn, zou ik inderdaad mijn duiven heel hard laten trainen om ze een kleine hartvergroting te geven. Dat zorgt voor iets meer inhoud om het duivenhartje tevens te voorzien van aanmerkelijk meer bloed. Wat op zijn beurt weer de druk op de vaten vergroot.

Afijn, een verhoogde druk op de vaten brengt als voordeel met zich mee dat de glucoseverbranding een piek laat zien, gedurende de eerste ongeveer 80 km van de vlucht. Dat kan in principe genoeg zijn om het collageen productie in vnl. de rode borstspieren te voorzien van pepsine/aminozuur samen met zwavelzuur en fosfor. Het is dit aminozuurproces dat een duif nodig heeft om niet teveel in snelheid in te boeten. Maar zoals gezegd, dat valt of staat met een iets vergroot duivensporthart, zoals we die ook kennen van topsporters.

Nawoord: de training aan huis kan worden opgevoerd door te beginnen met zoiets als zoete popcornmaïs, aangevuld met collageen producerende stoffen als koolzaadolie, steviapoeder plus vit. E met seleen. Hierdoor wordt het aminozuurproces in de darmen als het ware verplaatst naar de lever en maag.