Kijk, ik heb als niet duivenmelker niet het recht om over dit probleem een soort van Salomonsoordeel te treffen. Alleen, ik deel de zorg van melkers die van mening zijn: mierenzuur is een zwak biologisch en afbreekbaar zuur. Dat zijn zege straks in het seizoen nog moet bewijzen. Immers, op het gevaar af, dat straks bij een flinke harde tegenwind de lichaamseigen mierenzuur balans als eerste het onderspit moet delven. Maar let op: ik zeg hier niet dat alleen de verkopers een risico lopen, want zij hebben namelijk geen zicht op melkers die uit een soort van overdreven winnaars mentaliteit meer dan de voorgeschreven willen hoeveelheid toepassen.

Kortom, wie het tijdens de vluchtseizoen gebruikt raad ik aan om in elk geval niet boven de aangegeven hoeveelheden uit te gaan. Maar ik ben wel oprecht benieuwd hoe de duiven tijdens de vluchten hiermee zullen omgaan. Het kan zijn dat ze gewoon overschakelen op de lichaamseigen oxaalzuur die de vreemde mierenzuur links laat liggen. Waardoor het zijn eigen percentage boterzuur zal verhogen. Met als mogelijk resultaat dat ze sneller geneigd zijn om in snelheid een flink stapje terug te doen. Of, ze blijven trouw aan het vreemde supplement, waardoor mogelijkerwijs de gemiddelde snelheden ver boven het normale niveau komt te liggen.

Nawoord: ik zie inderdaad ook de eventueel mogelijke gevaren, mede omdat dit soort van zware zuren in de praktijk nog niet hun nut hebben bewezen. Maar anderzijds, moeten we ook niet meteen in de paniekmodus willen schieten. Hoofdzakelijk, wanneer de gebruikers ervan zichzelf qua hoeveelheden minimaal houden aan de voorschriften op de flesjes. Ik hoop hiermee een objectieve bijdrage te hebben geleverd. Aan dit voor sommige nog meer dan onduidelijke wijze van mogelijk beter presteren en in superconditie houden van de duiven.