We kopen vaak op goed geluk een koppel oude duiven, waarmee de toekomst veilig gesteld moet worden. Aan referenties geen gebrek als de stambomen mogen kloppen, dus waar kan het dan nog fout gaan. Ik denk bij de nieuwe eigenaar. Immers, de weg naar succes ligt bezaaid met teleurstellingen. Misschien, is het niet onverstandig om ons geluk te meten aan een aantal stappen. Ik bedoel, we zijn niet altijd gewend aan het zien en proeven van kleine stukjes succes. Want, hoelang hebben de toppers niet gedaan over het bereiken van hun successtatus.
Succes kent net als elk ander geluksgevoel een formule. Waar volgens de boeken aanleg of talent de onderste stenen zijn. Alleen, we kunnen ze zelf niet zien, want ze zijn zwart en liggen in het donkere deel van ons brein. Maar wanneer we alsnog ons talent willen vinden en naar boven halen. Is de formule: hoop, geloof, liefde. In die volgorde.
Hoop is een manier om iets anders tegen jezelf en duiven aan te kijken. Het impliceert vertrouwen in je eigen manier van kweken, spelen en selecteren. Of dat nu strookt met de algemene opvatting of niet. Je put uit je eigen grijze hersencellen.
Geloof is gebouwd op de kleinste successen, waar jezelf verantwoordelijk voor bent. Het zijn in dit geval de witte hersencellen, die ons willen aanmoedigen om vooral door te gaan. Op de ingeslagen weg.
Liefde is misschien wel de meest succesvolle manier van jezelf hogerop werken, want het offert in jezelf de oude verliezers gedachten. Ofwel, het ontbreken van succes is vaak te wijten aan het niet tijdig jezelf serieus nemen als melker. Je luistert wellicht te vaak naar het succes van anderen, die nu eenmaal niet dezelfde start hebben gemaakt. Kortom, iedereen kent zijn eigen weg naar boven waar de overwinnaars bloemen klaarstaan.