Ach, de wereld zal niet stil komen te staan wanneer de duivensport de komende 10 – 15 jaar minimaliseert. Maar de heren en dames bestuurders staan – naar mijn idee – voor de schier onmogelijke taak om het schip in veilige haven te manoeuvreren. Dat is eigenlijk best zorgelijk te noemen, want de buitenwereld (lees: politiek) zal op een slecht moment ons serieus op de vingers tikken. Immers, het verlies aan voornamelijk jonge duiven is ze een doorn in het oog.

Het lot van de hedendaagse duivensport ligt niet zozeer in de handen van de heren en dames bestuurders in Den Haag. Ik bedoel, dat ligt in de handen van onszelf als overgebleven melkers. Maar zonder met een opgeheven vingertje te wijzen naar bijvoorbeeld, NPO bestuur, IWB et cetera. Immers, ook zij zijn belast met de erfenis uit het verleden. Immers de hedendaagse duivensport teloorgang is ergens rond de Unieke Werkgebieden ingezet. Plus hoelang is niet vergeten om financieel de zaken op orde te houden, zodat we met een goed gevulde kas de huidige crisis zouden kunnen financieren. Bijvoorbeeld, door een politieke lobbyist en public relations bureau in te huren, die vooral de politiek, welstand commissies en lastige woningbouwverenigingen hadden kunnen bewerken.

Kortom is het lot van de duivensport om over ongeveer 15 jaar onder zijn bestaansminimum te verdwijnen! Mwah, ik hoop het niet maar dan moeten we wel deze winter elkaar op bestuurlijk vlak diep in de ogen kijken. Om de focus te verplaatsen naar de vraag: Hoe behouden we leden i.p.v. hoe komen we op korte termijn aan nieuwe leden?