- dinsdag 04 september 2018
Vrijdag 31 augustus - Er is meer -
Gisteravond de spontaan met één stel vleugels uitgebreide ploeg de manden ingedrukt voor twee nachten mand naar Quievrain. Hebben mijn toestemming niet nodig voor twee nachten mand op 300 kilometer, mooie ervaring die zich mogelijk uitbetaald op latere leeftijd, open deuren, omgaan met de catering onderweg. Schijnt dat de wind land afwaarts wordt, zouden ze via de Hollanden naar boven moeten komen, ook dat een prettige leerschool die mogelijk op latere leeftijd, naja je begrijpt het wel. De buren kwamen ook in ons lokaal de manden legen, die kant van regiolokalen gaan we toch op, dus de deuren maar open. Wat dat betreft beginnen we steeds meer op de zuiderburen te lijken, de meest flexibele halen het eind van de dag, en dan zijn wij zijn stug voor de buitenwereld. Toch denk ik in mijn meetbare wijsheid dat wij het op provinciaal gebied best voor elkaar hebben met aanpassingen in de tijd. Dat onze oosterafdeling bij ons wil aansluiten is logistiek in de tijd onontkoombaar, voor de oosterlingen die dit lezen, dat wij bij hun willen aansluiten.. Als het pluche maar helder voor ogen heeft dat de culturen nogal uit elkaar liggen en dat bestuurlijk ook zo houden, dan kan het prima. Zij die gewend zijn om een machtsstrijd te voeren vooropstaand het eigenbelang, verwacht dat ze zich in de luwte grijnzen bij het aap wat heb je mooie jongen praat. Zodra de handtekeningen lachend op papier verschijnen, ontwaken de duistere machten en herontspruit de strijd om eigenbelang. Om Noord en zuid is al vaak gestreden, mooi daar houden, weglopers laten lopen. Onderweg een drankje geven en met lichte dwang wijzen waar ze naartoe kunnen. We hebben een nationaal vliegprogramma hoef je het niet over te hebben, regio indeling waar al decennia over gestreden wordt, kun je in de provincies beslissen. De winst zit in het gezamenlijk vervoeren, verder alles binnen de grenzen houden, en ja wij lossen dat is een voorwaarde, staat Friesland om bekend toch? Strik erom en klaar, jawel, en onthoud vooral onze naam te plaatsen in de nieuwe samenwerking, schat dat op waarde. Verder aan de toog lachen om onnozele acties uit een ver verleden, ja fantastische succesverhalen lees je maar lekker op andere sites, allemaal helden. Nou hier niet, talkpoeder op de neusdoppen om toch maar te verhullen dat die blauwe witpen een niet al te frisse neus bleek te hebben dag voor inkorven, en ja die moest natuurlijk wel naar Bergerac. Verstandiger was geweest om thuis te houden uiteraard, zat er in mijn jeugdzondetijd niet in onder de weelderige krullenbos. Geobsedeerd door prijzenvliegers met een nacht ertussen, blij met iedere papieren plaats, memorabele avonturen in de pioniersjaren dat wel. Bij het invallen van het duister, jawel voor het eerst sinds ik weet niet hoeveel jaar terug, naar het jaarlijkse hoogtepunt van de lokale feestweek, de grandioze gondelvaart. Oké er drijven wat gondels met creatief hersenspilselarij, verwacht beter niet van alle deelnemers de praalpracht van bloemencorso’s of veel bekendere gondelvaarten. Hoeveel bomen en struiken op het laatste moment nog gesneuveld zijn, hoeveel zolders op de kop gezet om toch maar de schijn van veel inzet bij te kleuren? Je verwacht het polygoonjournaal in het archief, hier drijft het archief. Deze levende cultus is waarschijnlijk ontstaan door totale stilstand en onwurmbare anti progressie. Voor mij liepen op gegeven moment grijzelaars in gele hesjes gewapend met schrijfbord, zichzelf veel te serieus nemend achter de voorbij glijdende handvol drijvende toneelstukjes. Die gedreven passen voor mij uit, gratis levend toneel, Jiskefet 2.0. Het klapstuk van de miniparade, een vereenzaamde jongeling die een bandrecorder act op een trap deed, noem het cultuur en applaudisseer voor de inzet, ga eens voor de spiegel staan en zoek geestelijke bijstand. Waarom ga je daar dan toch naartoe, werd mij vanaf de toog toegesmeten. Toen het programmaboekje van de feestweek onder de neus kwam, gelijk voorgenomen, na zoveel jaar is dit er nog, moet ik met eigen ogen zien. Ik klaag, jij klaagt, hier is klagen pure cultuur, afzagen verheven tot kunst. Mogelijk wordt daardoor het feestweek entertainment uit vorige eeuw in het leven gehouden, door steeds minder die er de nog moeite voor willen doen. Wie wil er nog tijd besteden aan het zagen en schilderen van anatomisch uit het verband gedrukte verschijningen? Vlak bij ons lokaal hangen letterlijk afbeeldingen van iets wat sporters moeten voorstellen, vastgezet aan een boom met een touwtje om hun nek. Moet ik nog melden dat dit eruit ziet als een waarschuwing van een terroristische organisatie die het niet zo op sport heeft? Als evenementen zo de glijdende schaal afgaan dat het grappig wordt, puur cult, is maar een mening natuurlijk. Na deze voorstelling sinds tijden de sociale druk omgevingswereld ingestapt en ook daar maar weinig verandering. Je komt toch weer bij dezelfde gezichten terecht die bijna drie decennia ook al gerstenat mee deelde. Vier, vijf keer op een avond hetzelfde verhaal moeten afsteken, omdat ze mij zo weinig zien en zichtbaar lastig kunnen verteren dat je van ons tijdverdrijf kunt onderhouden, onder de noemer gezelligheid en sociale vaardigheden horen, dan snap ik dat er in veel landen geen woord is voor dit oer Hollandse schijnbare statuswoord. Onder de noemer niet gemist, en zeker niet geschoten. Nog wat beloftes om zaterdag ook weer aan te sluiten bij dit feestgedruis, nu de verdoving is uitgewerkt heb ik toch heel andere wensen. Doe mij maar een avond slecht balletje trappen op een scherm kijken met de boys. Nee prima zo, de rookgordijnen kunnen dicht en snel terug naar ons eigen wereldje, net echt en toch niet te begrijpen voor buitenstaanders welke ons niveau ontgaan, genenpooltje. Wij hebben tenminste nog een excuus voor onze tekortkomingen, wie neemt ons tijdverdrijf nou serieus? Ik zeg een prima cultstatusen mooi zo houden. Een feestavond troubadour die ik moet uitleggen wat de Fields of Athenry is, ik zal wel een cultuurbarbaar zijn, griez-ellige avond verder...
Maandag 27 augustus - Lekker weer -
Toch bijzonder, 30 inkorven en 32 terug krijgen, wel positief natuurlijk, denk ik toch? Zat met mijn vader te wachten vrijdag toen er een flinke vetblauwe witpenner uit de lucht viel bij de aankomsten, met gummiring dus verder geen acht op geslagen. Zag er in tegenstelling tot de anderen verregend uit, vond dat wel opvallend. Maar ja er waren 30 thuis op de middag, dus kinderhand gevuld en blij naar huis. Zaterdagmiddag dus toch nummer 31 voor de uitkijk, nog maar eens die witpen gepakt, wel van mij maar niet zo rond als de anderen en zo'n overvol getankt krop, toch mooi weer terug van een trektocht door de lage landen. Wel apart dat die terugkomt onder de vlucht. Zondagochtend nummer 32 nog de bonte doffer uit.. juist die... zat ook weer voor de ingang, blijven doortellen. Vond het al raar dat toch redelijk ervaren jongen die de zeis al een keer ontweken hebben, zomaar wegbleven. Prettig dat de natuur ze weer teruggegeven heeft. Die moeten toch geweldige reizen gemaakt hebben, zou dat wel eens willen zien. denk dat je bij sommigen flink gaat schrikt, van ver de oost in, de plas over of tot diep in Scandinavië, of toch gewoon op de velden bij de zuiderburen? Als ze het zwerven dan maar afleveren, doen ze het weer dan meer geschikt voor een andere bestemming vrees ik. Mooie tijd van het jaar trouwens, westenwind, Hollandsche luchten met zon, wolken en zachte temperatuur, mag wel zo blijven tot november. De eerste eierschalen gistermiddag in het lange vlieghok, nieuw leven, mijn aanvulling voor de toekomst. Ja ik weet ook wel dat van deze herfstkatten nog minder het einddoel halen dan vroege, het gaat mij om die enkeling die het wel haalt. Zo leer je ook nog eens vroeger de mogelijke kweekwaarde van verassingen te achterhalen, waar je anders nooit achter was gekomen. Wel in mijn eigen voordeel loelen natuurlijk, volgend jaar weer anders.. Heb mijn 2017 ploeg wel een stuk hoger zitten dan de twee voorgaande jaargangen, mogen zij en ik volgend jaar laten zien. De jongen vinden het opstijgen maar niets, eens op de vleugels dan zijn ze nog lange tijd uit beeld en maken echt nog kilometers, lijkt wel goed te zitten ondanks het verre van complete Armani pak. Daarna open hok voor de ouden, trekken hun rondjes, doffers in de ochtend, duivinnen in de middag als ik het aan tijd heb, blijf er wel bij nu. Ze kunnen rondbanjeren, grasplukken, grondpikken, heel relaxed allemaal, viel een bezoeker vanochtend op, die vond dat prachtig. Ging bij hem niet op de buurt, moest allemaal in het gareel in verband met de buren. Luxe situatie ien bosk en iepen fjild blijkbaar. In de zomer hier ook op de discipline, wat zou beter zijn denk je? Misschien later als ik groot ben maar weer eens proberen op deze manier. Weduwschap past mij nu beter, mijn soort ook op geselecteerd, ja daar kan best eens een verschil ontstaan zijn. Weet ook wel dat het nestspel zover geëvolueerd is dat het vaak een voordeel is, voor mij toch een aantal onderdelen van dat spel die mij niet aanspreken, je weet zeker wat ik bedoel. Wat een ander daarvan vindt, het zal, met beide spelsoorten moet het lukken of kunnen lukken, meer druk zetten, meer je best doen, meer investeren in vooral tijd en inzet en dan maar weer eens kijken, even geduld aub.
