- dinsdag 02 april 2019
Woensdag 27 maart - Paardehik -
Geloof het of niet maar ik heb net op mijn rondje door de Waren een paard ingehaald tijdens mijn eerste biatlon van het jaar, klinkt best bijzonder toch? Geen woord aan gelogen trouwens, de dame op het paard moest er wel om lachen toen ik melde dat ik dit ooit nog mocht meemaken, ze hobbelden vrolijk verder, stapvoets. En ja die biatlon. Heb vorige week de mountainbike uit het vet gehaald en opnieuw laten slijpen. Gaat best goed eigenlijk, uren op de wondersloffen betalen zich uit. Vanmiddag eerst rondtrappend de hokken op en neer, daarna rondje bijna versleten wondersloffen. Moet zeggen dat het voelt of ik nu de bovenbenen van Zjelezovski heb, uiterlijk valt het best mee, of tegen. Het viel in ieder geval nog niet mee, hartslag in het rood bij aankomst. Waarom doe je zo nu dan weer zo idioot ruik ik je denken? Morgen het vliegapparaat in naar de finale over de oceaan, dat verblijft werkt niet conditieverhogend. Daarbij net een finale in de rugzak aan de Costa. Doe daarbij het vliegseizoen voor de deur, volle agenda, helder zo? Je kan ook achterover leunen en wachten tot je nieuwe gaatjes in de riem mag prikken. Ja ik weet het, mijn typevingers stonden even stil, betekend dat de agenda eerst afgewerkt moet worden, de hele boel gaat gewoon door, geen tijd om op adem te komen, en waarom zou je? Er valt nu en straks wat te beleven, dus maar volle bak er in vliegen toch? De jonge garde begint al aardig te groeien, zal ook nodig zijn, er missen alweer wat pootjes waar de ringen er nog wel zijn. Bij de verre achterburen nog een opgehaald, de hond liep met de onthoofde vleugelaar door de tuin, zijn leukere dingen. Er worden nog steeds bijgezet, de oudsten hebben al flink wat meegemaakt. Ze gaan nog niet goed weg als je bij blijft zetten, dus hoeven van mij ook nog niet iedere dag naar buiten, en touwtje nog maar niet strak aanspannen, nergens voor nodig. Wel bijna klaar met de kweek, meeste koppels zijn alweer gescheiden en terug op de Rustmengeling. Vroeg voor een fondman, heb ik zo mijn redenen voor, belangrijkste dat het mij zo het beste past en er dan gewoon zin in heb. Of het beter of slechter is, het zal, zullen zo op verschillende maanstanden geboren worden. Of ik er wat mee doe? Dat niet, niet bewust in ieder geval, het niet begrijpen of er geen aandacht aan besteden is wat anders dan het ridicuul maken, dat is gewoon niet zo slim. Wat als er het een procent verbetering oplevert, weet je hoe groot die evolutionaire sprong dat is? Dus onbewust maar wat meedoen dan door spreiding. Vandaag schitterend weer en de laten nog maar een keer ingepakt richting de carpoolstrook. Stond al een ander te lossen, zijn laatjes voor het eerst op pad. De mijne even later de lucht en en niet al teveel later zaten de twee groepen bij elkaar, hoop dat hij ze allemaal ook weer terug kreeg.. Vorige week ook nog aan het semi stunten door de mist, al viel het achteraf best mee. Zon kwam erdoor na een mistige ochtend, bleef hier alleen nog lang hangen. Toch ingepakt en ach het leek wel mee te vallen, niet dus. Op de terugweg geen hand voor ogen, van die enorme slierten waarvoor je op de rem moet, werd ook niet beter eenmaal om de hoek bij Lemmer. Uurtje namen ze de tijd, eerst een losse en daarna de groep, waren alweer wat weesgegroetjes aan voorbij gegaan. De rover is best actief trouwens, had ik al gemeld toch? Ook weer niet al teveel bangmakerij, binnenhouden is geen optie, meer uitstel van executie. Er bij blijven is de beste remedie, kijk maar eens in de spiegel, schrikt de buurvrouw ook van hoor. Was nog op hokbezoek bij een zuiderbuur, die had twee woestijnrovers voor de hokken geposteerd, ja echte geen opgezette of houten nepperts. Schijnt territorium gebonden te zijn, bleek voor hem de oplossing. Nog maar eens over nadenken, andere kant zie ik dieren graag van hun vrijheid gebruik maken, al is dat ook maar gedeelde smart. De jaarlingen zitten mooi door elkaar, lekker makkelijk zo en veel leven in de beide afdelingen en in de ochtend Start op het menu, avondeten Athletic. Als ze naar buiten gaan, nog altijd volle bak trainen, uit beeld en rammen maar. Klinkt weer prachtig toch? Op een koppeltje na, die als er weinig dreiging van boven komt, de groep verlaten en hun denkbeeldige broedbak opzoeken, deze denken te hebben gevonden in de opslagplaats van de manden. Ieder jaar weer jaarlingen die denken daar onderdak te kunnen vinden, gaat weer over. De ouden nog steeds gescheiden, vanaf begin oktober meen ik. Nog steeds op de rustmengeling als balansmiddel. Na het komende uitstapje richting de eeuwige lente eilanden worden ze gekoppeld, nog alle tijd. Blijkbaar niet de enige die zo denkt, vliegt nog niet zoveel boven Balk, de pennentrekkers houden ze nog binnen en anderen durven de strijd tegen de natuur nog niet aan, het zal. Zou het zoveel uitmaken in het hoogseizoen denk je? Eerst maar uitpuffen, rare jongens die duivenbroeders.
