- woensdag 14 augustus 2019
Dinsdag 13 augustus - Wervelwind -
Had ik al getikt dat de zaterdagen wel vervloekt lijken? Daar paste afgelopen zaterdag zo in het rijtje, zo liever niet. Natuurlijk de harde wind was aangekondigd en je hebt dat de keuze mee of niet, maar ja wanneer gaan ze dan wel ervaring opdoen? Dus de hele ploeg op vrijdag blind de mand in en maar zien waar het schip aan wal loopt. Bij het ochtendgloren viel het nog wel mee, blauwe luchten en de kat van de buren vloog nog niet voorbij. Dat duurde maar even. Gelukkig wel een vroege lossing zodat ze voldoende dag kregen om terug te ploeteren op weg naar de veilige thuisbasis. De eerste handen vol kwamen op zich goed naar huis, wel één voor één, toch niet al te ver achter de rappe mannen dus een eerste goed teken. Een enkele keer vier vleugels tegelijk, regelmatig met vreemde en het bleef wel door druppelen. Dat laatste is helemaal goed natuurlijk, nadeel van ploeteren tegen de windkracht acht naar de zuidwesthoek zijn de gewonden waar je maar op kan wachten. De teller bleef klimmen, wel steeds langzamer in de middag en avond. Zondagochtend na de koffie kwamen ze weer tot diep in de middag, denk dat de schade nog overzichtelijk gebleven is. Een vooraf beoordeelde dekzwabber blijkt nog onderweg, wie weet zegt dat wat over de anderen, al denk ik toch ook gedeeltelijk gewoon pech, verkeerde moment op de verkeerde plaats. De wind bleef op de zondag nog hard loeien, hielp ook niet echt, toch beter kijken naar het deel dat thuis is, open deur. Eén met een flinke blauwe bult ging vandaag alweer mee de lucht in, nog een beschadigde mag nog paar dagen binnen blijven en opknappen voor latere weken. Veel vluchten op het programma heeft ook veel voordelen, ja ik begrijp ook nadelen. Kilometers hebben ze gemaakt, de meeste een flinke midfond of dagfondvlucht, een uur doorschieten is al snel twee uren terug peddelen bij zulke omstandigheden. Verbazingwekkend de aankomsten tijdens de enorme plaatselijke stortbuien, karaktertrekje zeker? Komend weekend lijkt alweer in het water te vallen, nu letterlijk. Dan maar gelijk twee nachten mand, hebben ze dat ook maar vast beleeft. Als het zondag dan maar goed weer is, scheelt ook weer een voerbeurt of twee. Overnachting met ontbijt voor dezelfde prijs, prima toch? De overjaarse zijn een paar dagen na de laatste international bij elkaar gelaten, mogen het seizoen in alle rust naar de rui in toch natuurlijke omstandigheden doorbrengen. De jaarlingen verhuisd en gekoppeld in het oude duiven verblijf, allemaal op de rust mengeling, de resten van het seizoen uit de organen poetsen. Ze mogen een jong grootbrengen, stuk bakvastigheid meegeven, mag zich komend jaar uitbetalen. Op de Who dares Wins eenhoksrace in Engeland gaan we met twee strijders naar de finale in het laatste weekend van deze maand. Het eiland staat er om bekend, het weer wil daar niet al te best meewerken dit jaar, regelmatig moest er uitgesteld worden, regenfronten en weinig van de hitte en droogte die wij hier hebben gekregen. Het deelnemersveld regelmatig uit elkaar gedreven, eentje van de mijne ben ik bijna zeker van dat die heel midden Engeland omgeraced heeft. Kwam op iedere hotspot een paar uur na de eersten alleen thuis. De finale gaat over het kanaal, en dat is heel wat anders dan ze tot nu toe hebben meegemaakt. Geen kopgroep, alleen maar einzelgangers die tussen de 20 en 150 kilometer over open zee moeten doen om de oversteek te maken. Dat zijn hele andere vliegkwaliteiten dan twee tot drie uurtjes in een wolk vleugels naar huis trekken. Over twee weken dus naar het thuisland van de premier league, moet een heel evenement zijn, zal live worden uitgezonden. Ben heel benieuwd of we de lokalen het vuur aan de schenen kunnen leggen met een zevental rood wit blauwe vaandeldragers van vier deelnemers, wel allemaal eenhoksracespecialisten. Of ze de reis over het kanaal halen zien we vanzelf, de voorpret is er niet minder om. Met pretentieuze namen als 'Frysian Channel King' en 'Frysian Channel Rush' moet het lukken toch? De eerste uit een koppel waarvan de vader een 130e in de finale van de Derby Arona Tenerife op de wereld heeft gezet, en de moeder een 11e in de finale van de Al Safa eenhoksrace in Arabie uit het ei toverde. De tweede komt uit een vader die zelf 229e in de finale van de Derby Arona Tenerife was, en de moeder winnaar van de finale van de Primstar eenhoksrace in Moldavie was. Moeten er nog mooiere geloofsbrieven bij? Papieren tijgers tot de finale in ieder geval, voorpret zei ik toch?
